1ste keer,Tassen vol,Tijdelijke thuis, Sneeuwstorm

Voor alles is een eerste keer

(link foto's staat onderaan verhaal)

Zaterdag 2 juli 2011

Voordat ik vertel wat de zaterdag ons brengt is er iets wat ik even moet uitleggen.
Hier in Zuid-Afrika zijn er drie verschillende bevolking groepen. De blanken, de gekleurde en de zwarte mensen. Ook wel the Whites, the Colloreds en the Blacks genoemd. Het klinkt misschien niet erg vriendelijk, maar dit zijn de gebruikelijke namen. Ik zal deze dan ook gebruiken om het niet ingewikkelder te maken dan dat het al is.

Het wekkertje gaat vanochtend lekker vroeg. Terwijl Mitch de tassen in de auto laadt smeer ik vier fantastische broodjes. We gaan vandaag naar East London rijden, een tripje van slechts 1150 kilometers. Oftewel van Den Haag naar de Franse Alpen. De koelbox is dan ook tot de nok toe gevuld met alles waar we onderweg eventueel trek in krijgen.
Om acht uur rijden we de garage uit en de reis begint. We laten het regenachtige Cape Town snel achter ons en hopelijk rijden we naar de zon. Voorlopig is het grijs en bewolkt, maar het lijkt wat op te klaren. Ondanks het grijze weer is het uitzicht prachtig. Het land is zo divers. Zo rij je door de wijngaarden en veen landschappen, en dan door uitgestrekte vlaktes en de naaldboom bossen. De snelweg gaat hier ook amper recht uit. De weg slingert van links naar recht en op en neer. Door de heuvels en de bergen. We rijden de gehele weg langs de kust, alleen leidt de weg soms door de bergen. Het is een onwijs mooie rit. En tot onze grote blijdschap laten we het grijze weer achter ons en klaart het op.
Onderweg stoppen we bij een boerderij achtig weg restaurantje. Vol met home made chutneys, koekjes en jam. Na een kopje koffie rijden we naar het stadje Knysna. Vlak voor Knysna is er een soort alternatief en biologisch pleintje langs de weg vol met allerlei houten huisjes waar ze van alles verkopen. Kaasjes en noten, wijn, kleding en sieraden. Ook is er een kraampje met oesters. Iets wat ik nog niet eerder gegeten heb. En zoals men zegt: Voor alles is een eerste keer. Dus vandaag de dag is het “mijn eerste oester ooit” dag. Mitch zorgt dat het drillerige boeltje in de schelp van voldoende peper en citroen voorzien is. Ook krijg ik als tip mee dat ik vier keer moet kauwen en dan slikken. Zodat je het goed mengt en de smaak optimaal proeft. Ik ben heel benieuwd.
Tot mijn grote opluchting is het veel beter dan men zegt. Het is geen slok zeewater, maar het heeft wel degelijk smaak. Of ik een hele avond oesters eten kan waarderen weet ik niet, maar dit is een begin.
Knysna ligt aan de kust en is met mooi een erg populair plekje. Het is een stadje waar men voor een weekendje weg heen gaan. Het is hier dan ook erg mooi en pittoresk. Dit omdat het aan de voet van de bergen ligt en omgeven is door een groot meer. Het is een rijkelui gebied. Je ziet de meest mooie en grote huizen op de berg. Uitkijkend over de zee en het meer. We rijden dan ook naar de top om daar het uitzicht en de enorme villa's te bekijken.
We waren van plan om ergens te picknicken, maar helaas haalt het slechte weer ons in en wanneer we weer beneden aan de kust zijn begint het te regenen. We vluchten snel de auto in en besluiten door te rijden om het slechte weer voor te blijven. In de auto smaken de broodjes net zo lekker als ergens romantisch op een kleedje.
Onderweg kom je van alles tegen op de weg. Een stel koeien, gekke uit elkaar vallende busjes en de mensen lopen op de snelweg. Dit is hier zelfs heel normaal. Taxi's stoppen langs de weg om de mensen op te pikken. Ook zitten de mensen hier achter in de bak van een pick-up truck of boven op een vrachtwagen. Net als in Kenia is dat hier allemaal mogelijk.
We hebben nog ruim 300 kilometer te gaan en het is inmiddels donker. De wegen zijn op zich prima, er is alleen één stuk waar de weg kwalitatief minder is. Dit houdt in dat er allerlei gaten in het asfalt zitten. Het is een eenbaansweg en ik kan me bij deze voorstellen dat je als meisje alleen deze rit niet graag maakt. Overdag is het prima, maar nu zie je helemaal niets. De wegen zijn hier niet verlicht. Stel dat je door een gat in de weg een lekker band krijgt dan sta je vervolgens alleen in het donker langs de weg. Nu is het inmiddels een stuk veiliger in Zuid-Afrika, maar het wordt niet aangeraden. Voor jongens is het een ander verhaal.
Af en toe ligt er een tak op de weg. Voor mij een verdacht grote tak die uit het niets op de weg ligt. Doordat men je altijd waarschuwt dat het gevaarlijk is in Zuid-Afrika slaat mijn fantasie op hol. Leggen de Colloreds en de Blacks de takken expres op de weg zodat je stopt om de tak van de weg te slepen of proberen ze je te laten verongelukken zodat ze je spullen kunnen pikken. Ik deel mijn gedachten met Mitch en hij legt me uit dat dit vroeger wel het geval was, maar nu niet meer. Het is allemaal een stuk verbeterd en veiliger. Ik probeer nog steeds te begrijpen hoe en wat en waar het wel en niet veilig is.
De rit is al met al best lang om in één dag te doen, maar uiteindelijk rijden we om tien uur Gonubie in. Het stadje waar Dean en Rosalie (Rose) wonen. In februari had ik al kennis gemaakt met Mitch zijn ouders, maar alles ging erg gehaast in dat weekje. Nu blijven we twee weken hier in East Londen en hebben dus alle tijd. Dit komt ook vanavond goed uit want na een kopje thee zijn we zo moe van de rit dat we snel gaan slapen.

Tassen vol

Zondag 3 juli 2011

Helaas heeft het slechte weer Gonubie bereikt en is het bewolkt. We hebben dan ook een rustig dagje zonder extreme buiten activiteit. De dames Rose, Lara en ik gaan boodschapjes doen en de mannen gaan de motor winkels af, op zoek naar een nieuwe cross motor broek voor Mitch.
Ik dacht dat we alleen boodschapjes gingen doen, het blijkt dat we naar een enorm winkel centrum gaan. Drie dames in een winkelcentrum vraagt uiteraard om een shopping sessie. Ik vind een mooie nieuwe hand tas, een paar sloffen en een paar leuke hakjes. Ook Lara en Rose kopen een paar hakjes.
In de supermarkt vind ik chocolade repen met Afrikaans teksten er op. Hier wordt ik iedere keer weer razend enthousiast door. Ik heb er dan ook foto's van gemaakt. Verder verzamel ik dingen met Afrikaans er op. De taal Afrikaans is dan ook zo grappig. Heel veel woorden zijn gelijk aan het Nederlands, alleen zijn ze net anders gespeld.

Zuid-Afrikaans – Nederlands:

ek = ik
vir = voor
frekwensie = frequentie
emosies = emoties
kultuur = cultuur
beskou = beschouw
terwyl = terwijl
verskil = verschil
dieselfde
mense

Enkele Afrikaanse zinnen:

Ek is lief vir jou. = Ik hou van jou.

Maagjie vol, oogjie toe. = Maagjes vol, oogjes toe.

Hoe emosie uitgedruk word buite jou kultuur. = Hoe emotie wordt uitgedrukt in een andere cultuur dan die van jou.

Voor mij lijkt het op een soort simpel Nederlands. En eerlijk gezegd klinkt het een beetje als iemand die beperkt Nederlands spreekt.

Na de boodschapjes gaan we naar huis en komen met tassen vol thuis. Het was een geslaagde koop middagje. De rest van de middag drinken we thee en laten Mitch en ik de foto's van Thailand zien. Een heerlijk rustige zondag. Rose maakt vanavond een echt Afrikaans Potjie Pot maaltijd. Oftewel een stoofpotje. Een Potjie Pot is een grote metalen pot waar de Blacks mee koken. Het enorm zware ding wordt in het vuur gezet en werkelijk gebruikt voor alles.
Het eten is heerlijk en met een glaasje rode wijn eten we met z'n allen voor de tv.


Tijdelijke thuis

Maandag 4 juli 2011

Lara, Rose en Dean zijn aan het werk. Mitch en ik reorganiseren voor de zoveelste keer onze spullen. Tegen de middag zijn we klaar en rijden we na de lunch naar Dean zijn werk. Hij neemt even pauze om samen met ons naar de winkel te gaan om Mitch zijn nieuwe cross motor broek te kopen. Ook hier in Zuid-Afrika gaan de pappa's mee met de kids om voor hun de “hoog nodige” spullen te kopen.
Het is voor Mitch en Lara normaal om thuis te zijn bij hun ouders en dan lekker verwent te worden. Ik moet dan ook doen alsof ik thuis ben. Ik moet er nog even aan wennen, maar ik denk dat ik daar niet zo veel moeite mee zal hebben hoor. Vanavond eten we wederom een heerlijke maaltijd met kleine knoflook broodjes. Iets wat Lara en Mitch van af jongs af aan eten.


Sneeuwstorm in Gonubie

Dinsdag 5 juli 2011

Mitch kreeg vanochtend vroeg een waarschuwend belletje van Dean met het verzoek om het huis niet te verlaten. Het stormt en het is chaos buiten. Bomen zijn omgewaaid en liggen dwars over de weg. Ook heeft het plaatselijk gesneeuwd en de laatste keer dat het hier sneeuwde is 15 jaar geleden. De zomer is in volle gang in Nederland en ik belandt hier in een sneeuwstorm, haha wie had dat gedacht.
Het advies volgen we braaf op. Met dekens en het kacheltje aan liggen we voor de tv en kijken een filmpje. Een perfect excuus om lekker binnen te blijven vandaag. Aan het einde van de middag krijgen we echter de binnen zit kriebels en besluiten we alleen een tripje naar de supermarkt te maken, want vanavond gaan ik een broccoli soep maken.
De storm is verdwenen als sneeuw voor de zon en ook is de chaos opgelost, er liggen geen bomen meer op de weg, het enige wat we nog zien is een beetje sneeuw. Alsof er niets gebeurd is vannacht en vanochtend.
Het was even spannend tijdens het koken of het allemaal goed uit zou pakken, maar uiteindelijk heb ik gelukkig een super lekkere bacon broccoli soep weten klaar te maken. Het zou een beetje jammer zijn als ik het had laten verbranden of iets dergelijks.
Ook vanavond zitten we met de hele familie voor de buis. Ik denk niet dat er een maaltijd aan de eet tafel genuttigd gaat worden deze aankomende weken. Prima zo.

Link foto's: https://picasaweb.google.com/110499589480486761305/KTSA222345Juli11#