Van EL naar CT, Braai, Sokkie, Popey, Mandje vet
Door: Jamie
Blijf op de hoogte en volg Jamie
27 September 2011 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Allereerst ga ik even mijn excuses maken voor het feit dat ik al twee maanden geen nieuw verhaal geschreven heb. Nu is het iedere reis het zelfde liedje. Op het laatst is er altijd zo veel te doen, of is de timing slecht. Zit ik net achter de laptop, gaan we spontaan een game drive doen. Daar blijf ik dan uiteraard niet voor thuis. Het feit dat draadloos internet in Zuid-Afrika nog niet zo populair is heeft ook niet echt meegeholpen. Maar goed, nu ga ik dus weer even flink aan de slag.
Wel ga ik het anders aan pakken. Het feit dat ik heerlijk ontbijt, lunch en avond eet is nu wel bekend. Er zijn zo veel mooie, leuke en indrukwekkende gebeurtenissen te beschrijven dat ik zal proberen alleen hier op te focussen. De “speciale maaltijden” zal ik uiteraard wel beschrijven.
Ik hoop dat jullie als nog van de avonturen kunnen genieten en een goede indruk van Zuid-Afrika krijgen, want het is een fantastisch land en ik heb er zo veel mee gemaakt!
We waren gebleven bij de ochtend van vertrek, met de hele familie van Gonubie naar Cape Town.
Van East-London naar Cape Town
(link foto's onderaan verhaal)
Zaterdag 16 juli 2011
Zoals gezegd gaat de wekker om 03:00 uur en om 04:00 uur vertrekken we. Het is wat vroeg maar ik ben er klaar voor.
Mitch en ik rijden in Lara's auto voorop, gevolgd door Dean, Rose en Lara in de Mercedes. Dit gaat prima en na ongeveer 600 kilometer komen we aan bij Knysna. Inmiddels zijn we wel drie toilet stops verder. Om de twee uur kregen we een seintje van de Merc dat er even gestopt moest worden. Het is vandaag stralend weer in Knysna dus stoppen we hier om te lunchen.
Een heerlijke lunch verder zijn we klaar voor de laatste 500 kilometers. Het is een hele rit, maar we zijn er en hebben een goede reis achter de rug. Mitch en ik rijden door naar Shaun. Eenmaal aangekomen ploffen we moe op de bank neer. Zo'n rit hakt er altijd in.
Braaien, braaien en nog meer braaien
Zondag 17 juli 2011
Vanmiddag gaan we met Rose, Dean, Lara, Tammy, Shaun, Mitch en ik een drankje drinken bij de V&A Waterfront haven in Cape Town. Dean en Rose blijven een paar dagen in Cape Town i.v.m. Lara haar verjaardag dus vinden ze het leuk om er lekker van te genieten. Met de hele club gaan we daarna naar de supermarkt om de braai spulletjes voor vanavond te kopen. Een hele uitdaging om met zeven mensen boodschapjes te doen. Met eten voor een heel weeshuis rijden we naar Shauns huis. Shaun heeft op het dak van zijn appartementen complex een openbaar dakterras met zwembad en braai gelegenheid. Ideaal voor vanavond.
Terwijl de heren de braai aansteken zitten de dames met een wijntje, een chipje en een dipje gezellig rond de tafel. Ik ben de tel kwijt hoe vaak we braaien/bbq'en. Aangezien het weer beter en beter wordt denk ik dat er nog een heleboel komen gaan. Vegetariërs zijn kansloos in Zuid-Afrika. Dit is het land van braaien, vlees, biltong, burgers en nog meer vlees. Gelukkig vind ik het heerlijk.
Sokkie
Maandag 18 juli 2011
Vanavond gaan we met z'n allen uit eten in Stellenbosch voor Lara haar verjaardag. Heerlijk eten en roze champagne was echter slechts het begin van de avond. We zijn daarna met z'n allen naar de Catwalk gegaan. Dit is de nachtclub van Stellenbosch.
De mannen stonden met een biertje in de hand buiten op het terras terwijl de dames en Rose lekker op de dansvloer stonden. Een etage hoger is een andere zaal waar ze Sokkie muziek draaien. Dit is Afrikaanse muziek. Oftewel het leuke taaltje Afrikaans waar ik zo fan van ben. Het is volks muziek. Het tempo van deze nummers is goed om op te dansen en dat gebeurd dan ook. Ik kijk mijn ogen uit. Het is echt fantastisch. Zo jong als de tieners zijn hier, alles en iedereen danst. Het is een soort Rock en Roll achtig stijl dansen. Zo gaaf! Ik kan er naar blijven kijken.
Popey style
Dinsdag 19 juli 2011
Rose en Dean gaan vandaag weer terug naar East-London en wij gaan een middagje naar Kalk Bay. Tammy heeft geen les vandaag en Shaun is stout en meld zich ziek, vandaar dat we gezellig met z'n vieren gaan.
Cape Town is een enorme stad, met een groot centrum, hiernaast liggen allerlei kleine kust plaatsjes waarvan Kalk Bay er één is. De kust is hier overal even mooi en tegelijkertijd heel verschillend.
Kalk Bay is een pittoresk plekje met heel veel kleine winkeltjes en restaurantjes. De één nog leuker dan de ander. Het is allemaal erg beach style en vintage achtig. Shaun en Mitch vermaken zich dan ook prima in een klein rommel winkeltje. Ze verkopen er echt van alles en nog wat. Trots als twee kleine jongetjes komen ze ruim een half uur later naar buiten met ieder een pijpje in hun hand. Je lacht je gek, wat moeten ze daar nou weer mee.
Voordat we naar het haven deel gaan, drinken we eerst een drankje aan het strand uitkijkend over de zee. De jongens vinden het een mooie gelegenheid om hun pijpje uit te probereb. Zo enthousiast als ze waren, zo teleur gesteld zijn ze wanner ze merken dat het echt niet zo lekker is als dat het ruikt. Tammy en ik kunnen onze lol nu zeker niet op.
Er is een klein haventje waar de vangst van de dag verkocht wordt en dat is te ruiken ook. The Cape Coloreds proberen je allemaal hun verse vis te verkopen. Gehuld in vis troepjes (lees: ingewanden) en schubben schreeuwen ze er op los. Ik lach me gek, er wordt flink onderhandeld. Net een echte markt.
Er wordt hier blijkbaar meer dan alleen vis uit de zee gevist. Wanneer bij de boten staan zien we een duiker boven komen. Hij repareert de schepen en verteld ons dat hij van alles vindt op op de boden. Nu kwam hij boven met een Iphone!
We wandelen nog even over de pier en kijken naar de zeehonden die rustig rond de pier zwemmen. Met een mooie zonsondergang rijden we naar huis, het was een heerlijk dagje uit.
Even ter informatie:
Ik heb onlangs beschreven welke drie bevolkingsgroepen er in Zuid-Afrika wonen. De Whites, Blacks and Coloreds. The Coloreds worden ook wel Cape Coloreds genoemd. Dit is omdat zij alleen in en om Cape Town wonen en niet een “zwarte”maar wat lichtere huid hebben. In de rest van Zuid-Afrika zie je geen Cape Coloreds. Cape Colords spreken geen Xhosa, maar Afrikaans en Engels met veel staat taal/sleng. Het is als het ware Engels met een Nederlands/Afrikaans accent.
Dit geldt overigens ook voor de echte Afrikaans sprekende blanke Afrikanen, ook wel Dutchmen genoemd. Zij spreken Afrikaans en daardoor heel gebrekkig Engels. En dan dus ook Engels met een Nederlands accent.
Een mandje vette hap
Woensdag 20 juli 2011
In Zuid-Afrika doe je bijna alles met de auto. Nu is dit ook niet zo gek aangezien het een enorm land is en de afstanden zijn anders niet te overzien. Er is amper openbaar vervoer. De bussen die er rijden worden eigenlijk niet gebruikt door de blanken. Er is een spoorlijn die o.a. van Cape Town naar Stellenbosch gaat. Deze treinen zijn echter i.v.m. de veiligheid ook af te raden, maar grote groepen studenten nemen de trein af en toe omdat het een goedkoop transport naar Cape Town is. Cape Town zelf is overdag veilig te noemen. 's Avonds is het af te raden alleen over straat te gaan. Met z'n tweetjes kan het wel, alleen blijf je dan op de drukke wegen en ga je niet de kleinere straatjes in. Gelukkig hebben we in dit geval ook nog gezond verstand en intuïtie wat ons hiervan weerhoudt.
Je wordt ontzettend lui van een auto voor de deur, dus besluiten Mitch en ik vaker te voet de stad te verkennen. We lopen dwars door het centrum naar de V&A Waterfront haven wat ruim drie kwartier lopen is. Het is bizar hoeveel meer je ziet wanneer je te voet de stad door gaat. We zijn werkelijk van alles tegen gekomen en hebben vele nieuwe gebouwen, cafeetjes en winkeltjes ontdekt.
Dit te voet de stad ontdekken is iets wat ik op iedere reis doe en nu pas voelt het alsof ik Cape Town echt leer kennen.
Het feit dat er veel armoede aanwezig is in Zuid-Afrika is ook hier in Cape Town goed te zien. Overal zie je mensen die op straat leven. Bedelend of slapend op een grasveldje, onder een brug over tegen een gebouw aan. Het is triest om te zien, maar heel weinig aan te doen. Men is het hier gewend, zelf moet ik er nog wel even aan wennen en blijf het een naar gezicht vinden. Dit is dan ook de reden dat je 's avonds niet alleen de straat op gaat. Deze mensen hebben uiteraard niet allemaal kwade bedoelingen, maar je wilt niet de verkeerde tegen het lijf lopen. Ze zien namelijk dat jij blank bent, er zij denken dat iedere blanke geld heeft of in ieder geval iets om “in beslag te nemen”.
We vermaken ons prima bij de V&A Waterfront tot het tijd is voor het avond eten. Vanavond leer ik namelijk het echte pub food kennen. In een gezellig bruin/sport café bestellen we ieder een mandje vol gefrituurde snacks en een biertje. Het is echt heel lekker, maar ik ben ook onwijs blij met het vooruitzicht dat we na het eten weer te voet naar huis gaan. Dan ik ik een deel van de enorme hoeveelheid calorieën er weer af wandelen.
De wandeling naar huis was prima. Wel kom je veel van de mensen tegen die op straat leven. Daar loop je dan met een boog om heen.
Link foto's: https://picasaweb.google.com/110499589480486761305/KTSA2616Tm20Juli11#
Wel ga ik het anders aan pakken. Het feit dat ik heerlijk ontbijt, lunch en avond eet is nu wel bekend. Er zijn zo veel mooie, leuke en indrukwekkende gebeurtenissen te beschrijven dat ik zal proberen alleen hier op te focussen. De “speciale maaltijden” zal ik uiteraard wel beschrijven.
Ik hoop dat jullie als nog van de avonturen kunnen genieten en een goede indruk van Zuid-Afrika krijgen, want het is een fantastisch land en ik heb er zo veel mee gemaakt!
We waren gebleven bij de ochtend van vertrek, met de hele familie van Gonubie naar Cape Town.
Van East-London naar Cape Town
(link foto's onderaan verhaal)
Zaterdag 16 juli 2011
Zoals gezegd gaat de wekker om 03:00 uur en om 04:00 uur vertrekken we. Het is wat vroeg maar ik ben er klaar voor.
Mitch en ik rijden in Lara's auto voorop, gevolgd door Dean, Rose en Lara in de Mercedes. Dit gaat prima en na ongeveer 600 kilometer komen we aan bij Knysna. Inmiddels zijn we wel drie toilet stops verder. Om de twee uur kregen we een seintje van de Merc dat er even gestopt moest worden. Het is vandaag stralend weer in Knysna dus stoppen we hier om te lunchen.
Een heerlijke lunch verder zijn we klaar voor de laatste 500 kilometers. Het is een hele rit, maar we zijn er en hebben een goede reis achter de rug. Mitch en ik rijden door naar Shaun. Eenmaal aangekomen ploffen we moe op de bank neer. Zo'n rit hakt er altijd in.
Braaien, braaien en nog meer braaien
Zondag 17 juli 2011
Vanmiddag gaan we met Rose, Dean, Lara, Tammy, Shaun, Mitch en ik een drankje drinken bij de V&A Waterfront haven in Cape Town. Dean en Rose blijven een paar dagen in Cape Town i.v.m. Lara haar verjaardag dus vinden ze het leuk om er lekker van te genieten. Met de hele club gaan we daarna naar de supermarkt om de braai spulletjes voor vanavond te kopen. Een hele uitdaging om met zeven mensen boodschapjes te doen. Met eten voor een heel weeshuis rijden we naar Shauns huis. Shaun heeft op het dak van zijn appartementen complex een openbaar dakterras met zwembad en braai gelegenheid. Ideaal voor vanavond.
Terwijl de heren de braai aansteken zitten de dames met een wijntje, een chipje en een dipje gezellig rond de tafel. Ik ben de tel kwijt hoe vaak we braaien/bbq'en. Aangezien het weer beter en beter wordt denk ik dat er nog een heleboel komen gaan. Vegetariërs zijn kansloos in Zuid-Afrika. Dit is het land van braaien, vlees, biltong, burgers en nog meer vlees. Gelukkig vind ik het heerlijk.
Sokkie
Maandag 18 juli 2011
Vanavond gaan we met z'n allen uit eten in Stellenbosch voor Lara haar verjaardag. Heerlijk eten en roze champagne was echter slechts het begin van de avond. We zijn daarna met z'n allen naar de Catwalk gegaan. Dit is de nachtclub van Stellenbosch.
De mannen stonden met een biertje in de hand buiten op het terras terwijl de dames en Rose lekker op de dansvloer stonden. Een etage hoger is een andere zaal waar ze Sokkie muziek draaien. Dit is Afrikaanse muziek. Oftewel het leuke taaltje Afrikaans waar ik zo fan van ben. Het is volks muziek. Het tempo van deze nummers is goed om op te dansen en dat gebeurd dan ook. Ik kijk mijn ogen uit. Het is echt fantastisch. Zo jong als de tieners zijn hier, alles en iedereen danst. Het is een soort Rock en Roll achtig stijl dansen. Zo gaaf! Ik kan er naar blijven kijken.
Popey style
Dinsdag 19 juli 2011
Rose en Dean gaan vandaag weer terug naar East-London en wij gaan een middagje naar Kalk Bay. Tammy heeft geen les vandaag en Shaun is stout en meld zich ziek, vandaar dat we gezellig met z'n vieren gaan.
Cape Town is een enorme stad, met een groot centrum, hiernaast liggen allerlei kleine kust plaatsjes waarvan Kalk Bay er één is. De kust is hier overal even mooi en tegelijkertijd heel verschillend.
Kalk Bay is een pittoresk plekje met heel veel kleine winkeltjes en restaurantjes. De één nog leuker dan de ander. Het is allemaal erg beach style en vintage achtig. Shaun en Mitch vermaken zich dan ook prima in een klein rommel winkeltje. Ze verkopen er echt van alles en nog wat. Trots als twee kleine jongetjes komen ze ruim een half uur later naar buiten met ieder een pijpje in hun hand. Je lacht je gek, wat moeten ze daar nou weer mee.
Voordat we naar het haven deel gaan, drinken we eerst een drankje aan het strand uitkijkend over de zee. De jongens vinden het een mooie gelegenheid om hun pijpje uit te probereb. Zo enthousiast als ze waren, zo teleur gesteld zijn ze wanner ze merken dat het echt niet zo lekker is als dat het ruikt. Tammy en ik kunnen onze lol nu zeker niet op.
Er is een klein haventje waar de vangst van de dag verkocht wordt en dat is te ruiken ook. The Cape Coloreds proberen je allemaal hun verse vis te verkopen. Gehuld in vis troepjes (lees: ingewanden) en schubben schreeuwen ze er op los. Ik lach me gek, er wordt flink onderhandeld. Net een echte markt.
Er wordt hier blijkbaar meer dan alleen vis uit de zee gevist. Wanneer bij de boten staan zien we een duiker boven komen. Hij repareert de schepen en verteld ons dat hij van alles vindt op op de boden. Nu kwam hij boven met een Iphone!
We wandelen nog even over de pier en kijken naar de zeehonden die rustig rond de pier zwemmen. Met een mooie zonsondergang rijden we naar huis, het was een heerlijk dagje uit.
Even ter informatie:
Ik heb onlangs beschreven welke drie bevolkingsgroepen er in Zuid-Afrika wonen. De Whites, Blacks and Coloreds. The Coloreds worden ook wel Cape Coloreds genoemd. Dit is omdat zij alleen in en om Cape Town wonen en niet een “zwarte”maar wat lichtere huid hebben. In de rest van Zuid-Afrika zie je geen Cape Coloreds. Cape Colords spreken geen Xhosa, maar Afrikaans en Engels met veel staat taal/sleng. Het is als het ware Engels met een Nederlands/Afrikaans accent.
Dit geldt overigens ook voor de echte Afrikaans sprekende blanke Afrikanen, ook wel Dutchmen genoemd. Zij spreken Afrikaans en daardoor heel gebrekkig Engels. En dan dus ook Engels met een Nederlands accent.
Een mandje vette hap
Woensdag 20 juli 2011
In Zuid-Afrika doe je bijna alles met de auto. Nu is dit ook niet zo gek aangezien het een enorm land is en de afstanden zijn anders niet te overzien. Er is amper openbaar vervoer. De bussen die er rijden worden eigenlijk niet gebruikt door de blanken. Er is een spoorlijn die o.a. van Cape Town naar Stellenbosch gaat. Deze treinen zijn echter i.v.m. de veiligheid ook af te raden, maar grote groepen studenten nemen de trein af en toe omdat het een goedkoop transport naar Cape Town is. Cape Town zelf is overdag veilig te noemen. 's Avonds is het af te raden alleen over straat te gaan. Met z'n tweetjes kan het wel, alleen blijf je dan op de drukke wegen en ga je niet de kleinere straatjes in. Gelukkig hebben we in dit geval ook nog gezond verstand en intuïtie wat ons hiervan weerhoudt.
Je wordt ontzettend lui van een auto voor de deur, dus besluiten Mitch en ik vaker te voet de stad te verkennen. We lopen dwars door het centrum naar de V&A Waterfront haven wat ruim drie kwartier lopen is. Het is bizar hoeveel meer je ziet wanneer je te voet de stad door gaat. We zijn werkelijk van alles tegen gekomen en hebben vele nieuwe gebouwen, cafeetjes en winkeltjes ontdekt.
Dit te voet de stad ontdekken is iets wat ik op iedere reis doe en nu pas voelt het alsof ik Cape Town echt leer kennen.
Het feit dat er veel armoede aanwezig is in Zuid-Afrika is ook hier in Cape Town goed te zien. Overal zie je mensen die op straat leven. Bedelend of slapend op een grasveldje, onder een brug over tegen een gebouw aan. Het is triest om te zien, maar heel weinig aan te doen. Men is het hier gewend, zelf moet ik er nog wel even aan wennen en blijf het een naar gezicht vinden. Dit is dan ook de reden dat je 's avonds niet alleen de straat op gaat. Deze mensen hebben uiteraard niet allemaal kwade bedoelingen, maar je wilt niet de verkeerde tegen het lijf lopen. Ze zien namelijk dat jij blank bent, er zij denken dat iedere blanke geld heeft of in ieder geval iets om “in beslag te nemen”.
We vermaken ons prima bij de V&A Waterfront tot het tijd is voor het avond eten. Vanavond leer ik namelijk het echte pub food kennen. In een gezellig bruin/sport café bestellen we ieder een mandje vol gefrituurde snacks en een biertje. Het is echt heel lekker, maar ik ben ook onwijs blij met het vooruitzicht dat we na het eten weer te voet naar huis gaan. Dan ik ik een deel van de enorme hoeveelheid calorieën er weer af wandelen.
De wandeling naar huis was prima. Wel kom je veel van de mensen tegen die op straat leven. Daar loop je dan met een boog om heen.
Link foto's: https://picasaweb.google.com/110499589480486761305/KTSA2616Tm20Juli11#
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
