Langa en Kaiweta, Met de neus op de feiten

Langa en Kaiweta

(link foto's staat onderaan verhaal)

Woensdag 27 juli 2011

Ik ga vandaag een Township tour doen. De tour begint met een bezoekje aan het museum in District Six. De gids vertelt ons de geschiedenis in een notendopje. Het museum beeld deze geschiedenis uit. Ik vind het allemaal heel interessant en had, om heel eerlijk te zijn, niet zo veel weet van de geschiedenis van Zuid-Afrika. Doordat ik zelf wat research heb gedaan is het mij allemaal een stuk duidelijker geworden. Dit is ook zeer nuttig omdat ik de hedendaagse situatie hier probeer te begrijpen.
We bezoeken twee Townships rondom Cape Town. Langa is de oudste, hier wonen ruim 200.000 mensen. Kaiweta is de grootste met ruim één miljoen inwoners. De Townships zijn tot op de dag van vandaag de armste en snelst groeiende gemeenschappen in Zuid-Afrika.
De regering is tijdens de apartheid gestart met het bouwen van huizen in de Townships. De huizen hebben een oppervlak van maximaal 42m2. Deze “grote” huizen zijn Family homes, geschikt voor één familie. Deze families zijn echter zo groot dat er rustig 16 mensen in één huis wonen. De achtertuin wordt dan ook vol gebouwd met nog meer huisjes en hutjes. Elektriciteit en water wordt aangelegd door de regering. Het water is gratis, maar voor de elektriciteit moeten de mensen betalen. Ook zijn er openbare toilet en douche gebouwen neergezet.
Het aantal huizen is echter klein in de Townships en groeit langzaam doordat de huidige regering veel beloofd, maar helaas weinig waar maakt. Er is in de Langa Township onlangs een hele reeks nieuwe huizen gebouwd. Deze zijn alleen groot en de regering vraagt een te hoge huur. Dit heeft als gevolg dat de huizen leeg staan. De leeg staande huizen werden uiteraard al snel illegaal bewoond. Dit stond de regering echter niet toe en nu staan er hekken om de huizen en is er 24 uur bewaking. Hoofdschuddend keken we toe naar dit tafereel. Het is triest.
De rest van de mensen in de Townships bouwen hun eigen huisje/krot met golfplaten, resthout en eigenlijk alles wat ze maar vinden. In Zuid-Afrika is een ongeschreven regel dat wanneer een “golfplaten hutje” langer dan 24 uur staat, dan mag het niet meer verwijderd worden. Waar dit huisje dan ook staat. Vandaar dat je ook veel Township huisjes/krotten buiten de Townships ziet staan. Ook in Cape Town zie je de huisjes, maar niet direct in het centrum.
Een groot deel van de mensen heeft geen werk, een klein aantal wel. Net zoals de chauffeur en tevens gids van deze tour. Hij heeft een redelijke baan en is in staat de Township te verlaten. Je ziet echter dat veel gezinnen in de Townships blijven omdat hun hart daar ligt. Ook willen zij in de buurt blijven zodat ze één blijven met de gemeenschap en zo eventueel kunnen helpen in de ontwikkeling hiervan. Er zijn in de Townships dan ook “wijken” waar grotere mooiere huizen staan. Dit zijn echter huizen die niet door de regering worden betaald. Hier betaal je huur voor of deze koop je.
De locatie van de Townships zijn niet ideaal, zelfs verre van. Vaak licht het op een heuvel achtig gebied. Wanneer het regent zorgt dit er voor dat grote delen onderstromen. In dit soort open gebieden kan het ook hard waaien en is het 's winters koud. Ondanks dat de elektriciteit en water toevoer die door de regering geregeld wordt, zijn er vaak storingen waardoor de Townships zonder komen te zitten. De mensen zijn echter zeer creatief en verzinnen oplossingen, alleen werken deze niet op lange termijn. Sowieso zie je steeds meet creatieve oplossingen wanneer je goed kijkt. Zo voldoen kranten proppen als isolatie van de huisjes en houden metalen flessen dopjes met spijkers de muur bekleding en tevens isolatie op zijn plek.
Wanneer je door de Township loopt zie je werkelijk van alles. Kleine winkeltjes, kappers, slagerijen, garages en helaas ook veel barretjes. Nu zijn alle genoemde ondernemingen echt huis tuin en keuken style. De garage is buiten op een gras veldje, de winkeltjes zijn gevestigd in containers of in eigen gemaakte stalletjes. De barretjes zijn vaak aan huis, daar waar de alcohol zelf gestookt wordt. De slagerijen zijn ook best schokkend. Zo was vrijwel het eerste wat we zagen een tafel vol met schapen koppen. En even verderop werden kippen geslacht en kaal geplukt.
Een goed zorg systeem kennen ze hier ook niet, wonder doktoren uiteraard wel. Er zijn door de regering geplaatste containers waar men tegen betaling gebruik kan maken van telefoons, fax machines, computers en internet. Hier staan dozen met gratis condooms. Want helaas is het HIV virus ook hier een groot probleem.
Tijdens de rondleiding bezoeken we één van de barretjes en gaan we de zelf gebrouwde alcohol proeven. Een enorme emmer schuimend bier gaat de kring rond. Ik heb het ook geprobeerd, maar vond het om eerlijk te zijn echt niet lekker. Het is geen koud biertje vers van de tap zegmaar. Meer een zeer waterig naar gist smaken goedje.
De huizen die we mogen bekijken zijn allemaal anders. Het één is heel oud, vies en zeer vol. Het andere huisje is een stuk mooier. Er staan degelijke meubels en het is aardig compleet. Zo zie je duidelijk de verschillen. Het volle oude huisje is erg triest om te zien. Het is zo armoedig en uitzichtloos. De toekomt van vele oudere generaties is in de Townships is vaak ook toekomst loos. De huidige kinderen gaan verplicht naar school. Maar de oudere generaties zijn en blijven ongeschoold.
We bezoeken ook een schooltje. De kinderen zijn erg enthousiast en geven een optreden met zang en dans. De kinderen die nog te jong zijn voor school spelen en scharrelen wat rond in de Townships. Sommige zijn enorm bijdehand en bijna niet van je af te slaan. Niet letterlijk natuurlijk, maar je krijgt wel bijna de neiging. Ze komen voorzichtig naar je toe en zodra je vriendelijk glimlacht is dat blijkbaar een teken dat je instemt. Je bent vervolgens hun grote speel pop waar ze op in slaan en tegen vechten. Ik dacht in het begin dat het wel leuk en schattig was, maar na een tijd wordt het eigenlijk best vervelend want ze luisteren niet. Ook niet wanneer je streng nee en stop tegen ze zegt. Ik was niet de enige die wat moeite had met de kleine koters en uiteindelijk wist de gids ze naar huis te sturen. Het verbaasde mij echt hoe brutaal en niet verlegen ze waren. Nu zijn ze dan ook gewend aan de rondleidingen. Wat ik overigens een goed teken vond is dat ze niet bedelen. Niemand vraagt om een bijdrage. Nu wordt dit van te voren ook afgeraden. Wel mag je eten en/of spullen meenemen.
Het was een zeer interessante tour. Mede door de informatie van de gids. De feiten die we te horen kregen zijn eigenlijk zeer triest. Zo is er één Politie bureau en één school aanwezig, maar er zijn maar liefst 17 kerken en 20 illegale barretjes. Wat dus niet echt mee werkt aan een beter toekomst.
Er is zo veel te zien en te beschrijven. Vooral de omstandigheden waarin de mensen leven. Ik heb zoveel mogelijk foto's gemaakt die wellicht een duidelijker beeld creëren.

Terug in Cape Town wordt ik netjes voor de deur afgezet. Terug in de Westerse, zeer ontwikkelde wereld. Vanavond gaan Mitch en ik naar de film en kunnen maar niet kiezen welke het wordt. Wat een luxe probleem.


Met de neus op de feiten

Donderdag 28 juli 2011

Ondanks de geschiedenis les en het feit dat ik het beter begrijp heb ik af en toe mijn momentjes dat ik het lastig heb met het zwart wit verschil. Net zoals vandaag. We zouden vanmiddag naar Stellenbosch gaan, maar omdat Lara haar lessen verplaatst waren werd het pas eind van de middag. Om 12 uur zaten we klaar en nu moesten we tot 4 uur wachten. Ik was het binnen zitten zat en ben naar de supermarkt gelopen om een smoothie te halen. Dit is een bekende en veilige weg, dus goed te doen alleen.
Terwijl ik binnen stond barstte het buiten los. De stortbui hield aan en ik stond dan ook een tijd te wachten tot het minder werd. Tijdens het wachten zag ik vele mensen komen en gaan. Blanken en zwarte mensen, samen of apart. Het deed me echt verdriet om te zien hoe sommige blanken om gaan met de zwarte en dan vooral het personeel van de supermarkt. Ze worden gebruikt als loop jongens en sjouwen de boodschapjes naar de auto. De nonchalante en arrogante houding van sommige mensen deed me diep schamen. Zo kwetsend. Opvallend is echter dan er ook een aantal donkere mensen het gedrag van de blanken over nemen.
Zo werd het simpele bezoekje aan de supermarkt, met het idee om even een frisse neus te halen, helemaal geen luchtige wandeling. Maar wel een fijne wandeling. Zo wordt ik weer even met mijn neus op de feiten gedrukt hier. Gelukkig weet ik het op de terugweg weer van me af moet zetten. Het is geen doen om je hier heel erg druk om te maken, net zoals het geen doen is om er iets aan te veranderen. Ik blijf echter mezelf en zal nooit zo neerbuigend zijn.
Aan het einde van de dag komen we aan in Stellenbosch. We verblijven dit weekend gezellig bij Lara.

Link foto's: https://picasaweb.google.com/110499589480486761305/KTSA292728Juli11#