Tuk Tuk tour, 9 kg, 19 uur Doha, Kostbare les

Tuk Tuk tour

(link foto's onderaan verhaal)

Maandag 20 juni 2011

Om 02:30 stopt de bus keurig op tijd bij de halte Koh Sarn Road. Back in Bangkok dus. We gaan aangezien het tijdstip linea recta naar het hotel. Dit is hetzelfde hotel waar we in februari in verbleven. Een prima hotel twee straten van de Koh Sarn Road vandaan. We hebben van te voren gereserveerd alleen komen we er bij de balie achter dat we pas vanaf 05:00 uur kunnen inchecken. Het is 03:00 uur en de grote vraag is wat we nu gaan doen. We besluiten een wandelingetje over de Koh Sarn te maken. Er zijn voor het tijdstip nog aardig wat mensen te been, maar tegelijkertijd heb ik het er nog nooit zo rustig gezien. Wanneer je op dit tijdstip over de Koh Sarn loopt zie je een ander assortiment aan “van alles en nog wat” dan overdag. Nu kan je er een nep rijbewijs of id-kaart kopen. Ook zijn er mannen die met een kaartje naar je toe komen en vragen of je een Ping Pong show wil zien. Dit slaan we af en in plaats daar van nemen we een Thaise massage. Na de bus rit kunnen we dat best goed gebruiken.
Na de massage zijn we totaal relaxed en klaar voor bed, het is inmiddels bijna vijf uur dus gaan we terug naar het hotel. Helaas, zijn ze erg streng en moeten we de laatste vijftien minuten uit zitten in de lobby. Dan is het eindelijk tijd om in te checken. We besluiten om tot het middag uur te slapen zodat we toch nog iets van slaap hebben.
Om twaalf uur gaat de wekker en maken we ons klaar voor een middagje sight seeing in Bangkok. Na het ontbijt stappen we in een Tuk Tuk en bezoeken de eerste tempel. De Tuk Tuk chauffeur rijdt ons gedurende drie uur rond en laat ons allerlei tempels en winkeltjes zien. Ook kopen we een mandje met geluks vogeltjes die we samen vrij laten. Romantisch he. De Tuk Tuk scheurt door het verkeer en het gaat onwijs snel voor zo'n klein karretje. Dood eng als je het mij vraagt, maar wel het avontuur waard.
De laatste stop is de MBK, een gigantisch winkelcentrum. Zes etages overvol met winkeltjes, kraampjes en restaurantjes. Toen we de MBK ruim vier uur later verlieten duizelde het ons. Te veel spulletjes en prulletjes.
Na onze één na laatste Thaise maaltijd drinken we nog een drankje en is het bed tijd. Het was een leuke, maar lange dag.


9 kg.

Dinsdag 21 juni 2011

Vandaag hebben we alles gekocht en gedaan wat we nog nodig hadden. De tas is gereorganiseerd en ik heb een pakketje van slechts 9 kg. naar huis gestuurd. Voornamelijk duik boeken. 9 Kilo lichter en ik ben helemaal klaar voor Zuid-Afrika. Vanavond gaan we nog lekker één keer Thais eten en sluiten de avond af met een biertje. Morgen ochtend vroeg staat om vijf uur de taxi klaar.


19 uur Doha

Woensdag 22 juni 2011

Om 06:00 uur arriveren we op Bangkok airport. Onze vlucht is pas om 09:00 uur dus we zijn ruim op tijd. Toch grappig dat je altijd denkt dat je nog uren de tijd hebt en uiteindelijk nadat we de douane voorbij zijn hebben we nog een half uurtje voordat we boarden. We vliegen met Qatar Airways en hebben een top vlucht van zes uur. Om 10:00 uur landen we veilig in Doha.
Doha airport is ons onderkomen voor de aankomende 19 uur! Daar zit je dan midden in de woestijn op Doha Airport. De vraag is hoe we de tijd door gaan komen zonder ons stierlijk te vervelen. Op naar de transfer balie om te kijken of we een hotel kamer kunnen krijgen. Helaas zit dat er niet in maar, we krijgen wel dinner vouchers. We kunnen eerst ontbijten, dan lunchen, rond 4 uur is er een afternoon snack en dan kunnen we op voor het avond eten. Wanneer we weer trek hebben is er om twaalf uur een midnight snack. Op naar een ontbijtje dus. Het is geen top restaurant, maar we klagen niet. Het is alleen niet heel gezond en nogal vettig. Croissants, broodjes, muffins, cake, curries, brood, rijst, patat, samosa's en pasteitjes. De keuze is reuze.
Na het ontbijt gaan we op onderzoek uit om te kijken of er iets te doen of te zien is. Er is één grote hal met winkeltjes en dat is dan ook alles wat er te ontdekken is. We zijn dus al vrij snel uitgekeken. Op naar entertainment optie twee. Een mini Mens erger je niet spelletje. Na een voor mij verloren spelletje gaan we op voor de lunch. Het assortiment is niet veranderd. Er zijn alleen geen croissantjes meer.
Na de lunch ga ik mijn blog typen en Mitch leest zijn boek. Tijd voor koffie. Wat nu? Terug naar de winkeltjes en kijken of er een lekkere snack is om vier uur. Er is niets veranderd dus de snack slaan we over. De tijd kruipt voorbij, maar op zich vervelen we ons niet te erg. Mitch doet een dutje en ik typ weer verder. Na het avond eten is de bezigheid, het vinden van een slaap plaats. Er is een stilte kamer, maar die is abnormaal koud. Sowieso is het redelijk frisjes hier. Bij het koffie café is het iets warmer en daar besluiten we dan ook op de stoeltjes te slapen.
We hebben één kussentje en twee rugzakken. Erg comfortabel is het niet en na drie keer draaien ben ik het zat. Dit gaat niet werken. Ik besluit de grond te proberen. Mitch twijfelt, maar ik weet hem ervan te overtuigen dat dat de beste oplossing is. Haha, nu is de vraag waar. We vinden een rij stoeltjes achteraan bij het café en daar gaan we achter liggen. Het voelt wat gek in het begin, maar het werkt wel. Het is inmiddels elf uur en we kunnen slapen tot half zes. Welterusten!


Een kostbare les

Donderdag 23juni 2011

Één goede morgen. Ik ben nog niet eerder wakker geworden op de grond achter een rij stoeltjes. Dat hebben we ook weer mee gemaakt. Op zich heb ik prima geslapen. Op naar het ontbijt en daarna naar de gate.
Qatar zorgt er voor dat we de tweede vlucht ook prima doorkomen en negen uur later landen we in Johannesburg. Hier wachten we een uur en stijgen weer op om na anderhalf uur eindelijk de bestemming te bereiken, Cape Town it is.
Mitch is thuis en ik ben op bezoek, we sluiten dan ook ieder aan in een andere rij bij de douane. Wanneer ik aan de beurt ben is Mitch er al doorheen. Ik geef mijn paspoort en dat is in orde. De vrouw vraagt of ik op vakantie ben. Ja, dat klopt. Vervolgens vraagt ze voor hoe lang.
Totaal onvoorbereid op deze vragen geef ik een niet al te snugger antwoord.

'Uhm, twee en een halve maand.'

Waarop de volgende vraag is wanneer ik terug vlieg.

'Begin september.'

De vrouw kijkt me aan, fronst haar wenkbrauwen en roept er een enorme man van de beveiliging bij. Mitch is inmiddels komen kijken waarom het zo lang duurt. De vrouw legt ons uit dat ik een retour ticket moet hebben wil ik het land in kunnen.
Ik leg haar vervolgens uit dat ik dat nog moet boeken omdat ik niet wist hoe lang ik zou blijven aangezien ik niet wist of het allemaal leuk en gezellig zou zijn met Mitch. Helaas, voor mij is dit een prima reden, maar regels zijn regels. Of het een verschil had gemaakt wanneer ik direct een datum had genoemd weet ik niet.
De enorme beveiliging man legt me de regel nog eens uit. Ik leg hem vervolgens vriendelijk uit dat ik het geen probleem vind om een ticket te kopen en vraag hem of ik dat nu op mijn laptopje kan doen. Zijn antwoord:

'Mevrouw, zoals ik al zei, regels zijn regels en u krijgt precies 15 minuten om een ticket te kopen. Wanneer u dit niet doet gaat u met hetzelfde vliegtuig terug naar waar u vandaan gekomen bent.'

Oeps, oké hij klinkt erg serieus. Niet dat ik het niet serieus nam, maar ik dacht dat hij wel akkoord zou gaan als ik nu ter plekke een ticket boek. Of het nu 15 of 60 minuten duurt. Ik weet hem niet te overtuigen en hij blijft dreigen dat het vliegtuig over 15 minuten vertrekt.
Inmiddels redelijk gestrest vraag ik hem wat ik dan nu moet doen. In 15 minuten haal ik het niet om met mijn laptopje een ticket te boeken. Hij geeft me één optie.
Ik moet naar de vliegmaatschappij balies hier op het vliegveld om daar een ticket te kopen. Begeleidt door bewaking loop ik naar de ticket balies. Hier is de keuze erg klein. Er is slechts één balie geopend. Helaas, is het bij deze maatschappij nu en hier geen optie om een open ticket te kopen. En door de zomervakantie zijn de tickets belachelijk duur, ruim 1000 euro.
Ja, dat zal wel. Volgens mij wordt ik gefopt waar ik bij sta. Ik vraag wat de goedkoopste optie is. De eerste en beste “goedkope” oplossing is 13 september 2011. I.p.v. 500,- kost het ticket me nu 780,- euro. De prijzen had ik in Nederland al bekeken. Een enkele vlucht was gemiddeld 500,- euro.
Mijn plan was om via Dubai terug te vliegen, maar dat mocht niet. Het moest een ticket naar het thuis land zijn.
Met de kostbare les in mijn hand, in de vorm van een ticket rennen we terug naar de douane balie. De grote man keurt het ticket goed en wenst me een aangenaam verblijf. Nou bedankt. Pff, regels. Ik snap het wel, maar hij had me ook een uur kunnen geven dan had ik tenminste een goedkoop ticket via Dubai kunnen kopen. Ik had natuurlijk zelf meer research moeten doen. En kunnen weten dat ik een retour ticket nodig had. Alleen is dat nu achteraf geklets. Voorlopig baal ik er goed van!!!
Maar goed, jee we zijn in Cape Town. Tyler, Mitch zijn neefje, zijn vriendin Lara en Mitch wachten me op in de aankomst hal. Gelukkig weten ze me wat op te vrolijken en na een koffie rijden we naar Cape Town city, naar de studio van Shaun. Shaun is Mitch zijn beste vriend. We verblijven deze week in zijn huisje en Shaun slaapt bij Tammy, zijn vriendin.
Het is inmiddels etenstijd en we besluiten pizza's te halen en flessen rode wijn. Welkom is de stad der wining en dining. Het is onwijs gezellig en beloofd veel goeds voor de aankomende twee en een halve maand. Ik ben in Zuid-Afrika!! Woehoe!!

Link foto's: https://picasaweb.google.com/110499589480486761305/KTSA1920212223Juni11#