De Vriendelijke Reus en Kokosnoten mirakel
Door: Jamie
Blijf op de hoogte en volg Jamie
08 Juni 2011 | Thailand, Koh Tao
De Vriendelijke Reus
(link foto's onderaan verhaal)
Zaterdag 30 april 2011
Even ter informatie:
Er is hier onderwater uiteraard van alles te zien. Mooie vissen, bijzondere vissen, schildpadden, haaien, zeepaardjes, maar deze halen het bij verre niet als we het hebben over het zien van een Whale Shark ook wel bekend als de Walvishaai. Deze haaien soort wordt hier op vinnen en staart gedragen.
Heel af en toe zwemmen ze spontaan rond bij de Chumpon Pinnacle, een duik plek ver uit de kust waar het wat dieper is. Wanneer de eerste duikers één of meerdere Whale Sharks spotten, dan wordt en een communicatie systeem in werking gebracht waar je versteld van staat. Waar de boten op dat moment ook liggen, de duikers worden aan boord geroepen, de ankers worden gehesen en binnen een mum van tijd hebben werkelijk alle boten zich verzameld rondom de Chumpon Pinnacle. Negen van de tien keer heeft het beestje het wel gezien met al die drukte en zoekt het rustige diepe water weer op. Maar soms hebben we mazzel en zwemmen ze rondjes om de pinnacle. (Een pinnacle is een, vaak grote en hoge, rots onder water.)
Walvishaaien zijn super mooie en vriendelijke haaien die rustig om en over je heen zwemmen. Het is de grootste vissen en tevens haaien soort ter wereld. Het is geen familie van de walvis, walvissen zijn namelijk zoogdieren. Ze zijn gemiddeld zo'n 8 meter lang, maar er zijn ook exemplaren van wel 15 meter geregistreerd. De beestjes wegen dan ook gemiddeld 10 tot 15 ton.
Walvis haaien hebben 300 rijen tanden en in totaal zo'n 3000 kleine tanden. Het beestje zwemt met zijn bek open en filtert plankton en kleine visjes uit het water. Vandaar dat ze niet gevaarlijk zijn voor duikers en ook wel de Vriendelijke Reus van de onderwater wereld genoemd worden. Alhoewel er wel duikers gewond zijn geraakt die niet oppasten voor de enorme staart van de Walvishaai.
Ze worden gemiddeld 70 tot 80 jaar oud en pas als ze 30 jaar oud zijn, zijn ze geslachtsrijp. De moeder draagt de eieren in haar lichaam en dit is ook waar de eieren uitkomen. Wanneer de jongen daadwerkelijk geboren worden en het lichaam van de moeder verlaten zijn ze gemiddeld 40 tot 60 cm groot. Ze worden met honderden per keer geboren. Helaas zorgt de moeder niet voor de jongen, net zoals alle andere haai soorten, en is de overleving kans van de jongen dan ook klein. Samen met het feit dat er in ontwikkelingslanden nog steeds op de Walvishaai gejaagd wordt, is het niet gek dat het een bedreigd diersoort is. Er zijn op dit moment slecht 1000 geregistreerde Walvishaaien in de wereld, dus is het daadwerkelijk bijzonder als je er één ziet.
Sinds ik zo veel zie van het leven onderwater, vind ik het ook steeds interessanter worden. Zeker wanneer je de feiten leert kennen. Net zoals bij de Walvishaai. Ik moet dan ook toegeven dat ik inmiddels ook heel erg graag een Whale Shark wil zien.
Om 7 uur in de ochtend stappen we vrolijk aan boord van de boot, op naar de Chumpon Pinnacle. Zodra we aankomen heerst er spontaan een positieve spanning op de boot. Er is slechts één andere boot bij de Chumpon Pinnacle en op die boot zijn duikers die een Whale Shark hebben gezien. Als een gek haast iedereen zich in het water.
Ik ga vandaag met Tara en Anne-Marie duiken. En ik ga de duik leiden, oftewel, alles wat we geoefend hebben ga ik uitvoeren. Het geven van de duikbriefing, ik maak de duikplanning, hoe lang en hoe diep we gaan. Ik duik dan ook voorop en wijs de weg. Het is heel leuk om te doen en heel goed om te oefenen. Uiteraard hopen wij ook de Whale Shark te zien.
De duik ging super, Tara en Anne-Marie vonden dat ik het goed deed en voelde zich veilig. We begonnen de duik op een diepte van 27 meter. Helaas kan je niet te lang op die diepte blijven i.v.m. de veiligheid. Je verbruikt gemiddeld drie keer zoveel lucht dan normaal omdat je zo diep zit en de druk drie keer zo groot is dan boven water. We willen uiteraard niet zonder lucht komen te zitten. Ook wil je decrompressie ziekte voorkomen. Vandaar dat je multi-level duikt en na zo'n vijf minuten stegen we naar 20 meter en na tien minuten naar gemiddeld 15 meter. Doordat het best spannend kan zijn en door fysieke oorzaken gebruikt de één meer lucht dan de ander. Helaas had één van de dames niet genoeg lucht om een langere duik te maken en moesten we naar 5 meter stijgen om hier de veiligheid stop te maken. Deze duurt minimaal drie minuten. Je lichaam krijgt dan drie extra minuten om de overbodige stikstof uit je lichaam te werken. Hoe dieper je zit, hoe meer stikstof je lichaam vasthoudt, vandaar is de veiligheid stop aan te raden na een diepe duik.
Op het moment dat wij op een diepte van 15 meter waren, was de Whale Shark op een diepte van 18 meter en dus zo onwijs dichtbij. Ik stond/zwom dan ook even voor een groot dilemma, Whale Shark spotten...of mijn duikers hun veiligheid. Uiteraard koos ik voor de veiligheid en maakte we rustig onze weg omhoog, maar wat baalde ik zeg. Dit werd alleen maar erger toen we aan boord klommen van de boot en werkelijk alles en iedereen vertelde dat ze de Whale Shark wel hadden gezien.
Adem in adem uit, er komt vast nog wel een andere kans om het pracht beestje te zien.
De tweede duik van die dag heb ik ook geleid en ging wederom goed. Het is zo fijn om dit te oefenen en te merken dat het goed gaat en je de weg onder water weet te vinden. Ik moet namelijk zeggen dat het koraal in het begin verdomd veel op elkaar leek, maar dat ik nu steeds meer de verschillende duik plekken leer kennen. Ook kan ik met behulp van een kompas precies de weg terug vinden naar de boot. Pas wanneer je daadwerkelijk de duik leidt merk je dat je geconcentreerd bent en snapt waar je bent. De keren dat ik een andere DMT of instructeur volgde, had ik geen idee waar we precies waren. Je bent dan alleen om je heen aan het kijken naar al het moois en soms ben je ook zo ver in gedachten omdat duiken heel ontspannen kan werken.
Helaas, heb ik geen Whale Shark gezien, maar wel twee goede duiken geleidt en aan mijn zelfvertrouwen gewerkt. Dat is ook heel wat waard.
Kokosnoten mirakel
Zondag 1 mei 2011
Vanochtend heb ik weer twee keer gedoken. Deze keer was het aan Anne-Marie om de duiken te leiden. Zo oefenen we om de beurt. Tijdens deze duik om de Green Rock heb ik onderwater aantekeningen en een schets gemaakt. Dit omdat ik een map van Green Rock ga tekenen. Zo let je op de verschillende dieptes en welke vissen je waar ziet. Pen en papier wordt lastig onderwater, vandaar dat er speciale plastic leitjes zijn waar je met een gewoon grijs potlood onderwater op kan schrijven. Ook super handig als je elkaars hand gebaren niet begrijpt. En dat meot ik zeggen, gebeurd nogal vaak.
Om half 12 zijn we terug van de duik. Het is zo fijn om dan nog een hele dag voor je te hebben.
Terwijl ik binnen aan het rommelen was, riep Mitch me om snel te komen kijken. In de tuin achter ons huisje zaten twee aapjes aan een touwtje en dat touwtje werd vastgehouden door een Thaise man. Hij zei iets tegen de aapjes en maakte een klik geluid. De aapjes renden vervolgens beide naar een palmboom en zaten binnen de kortste keren beide in de top van de boom. Ze zochten een goede positie en vervolgens pakte ze een kokosnoot en draaide deze net zo lang rond tot dat deze uit de boom op de grond viel. We zaten nog net niet met open mond toe te kijken, maar wat was dat leuk om te zien! Ik heb me eerlijk gezegd wel eens afgevraagd hoe ze de kokosnoten uit de boom krijgen. Mensen kunnen in de bomen klimmen, maar sommige zijn echt heel erg hoog. Nu weet ik het en is het grote mirakel van het kokosnoten plukken opgelost. Weer wat geleerd vandaag.
Na het eten gaan we met z'n allen naar de Lotus bar, hier viert Alexis haar verjaardag. De Simple Life bende kennende vloeit de drank weer rijkelijk vanavond. Ook Flea vermaakt zich kostelijk tussen het feest gezelschap. Drie Gin Tonic's doet de job voor mij. Lekker tipsy de barretjes af en uiteindelijk wagen we nog een dansje in de Fishbowl bar.
Link foto's: https://picasaweb.google.com/110499589480486761305/KTSA1030April1Mei11#
(link foto's onderaan verhaal)
Zaterdag 30 april 2011
Even ter informatie:
Er is hier onderwater uiteraard van alles te zien. Mooie vissen, bijzondere vissen, schildpadden, haaien, zeepaardjes, maar deze halen het bij verre niet als we het hebben over het zien van een Whale Shark ook wel bekend als de Walvishaai. Deze haaien soort wordt hier op vinnen en staart gedragen.
Heel af en toe zwemmen ze spontaan rond bij de Chumpon Pinnacle, een duik plek ver uit de kust waar het wat dieper is. Wanneer de eerste duikers één of meerdere Whale Sharks spotten, dan wordt en een communicatie systeem in werking gebracht waar je versteld van staat. Waar de boten op dat moment ook liggen, de duikers worden aan boord geroepen, de ankers worden gehesen en binnen een mum van tijd hebben werkelijk alle boten zich verzameld rondom de Chumpon Pinnacle. Negen van de tien keer heeft het beestje het wel gezien met al die drukte en zoekt het rustige diepe water weer op. Maar soms hebben we mazzel en zwemmen ze rondjes om de pinnacle. (Een pinnacle is een, vaak grote en hoge, rots onder water.)
Walvishaaien zijn super mooie en vriendelijke haaien die rustig om en over je heen zwemmen. Het is de grootste vissen en tevens haaien soort ter wereld. Het is geen familie van de walvis, walvissen zijn namelijk zoogdieren. Ze zijn gemiddeld zo'n 8 meter lang, maar er zijn ook exemplaren van wel 15 meter geregistreerd. De beestjes wegen dan ook gemiddeld 10 tot 15 ton.
Walvis haaien hebben 300 rijen tanden en in totaal zo'n 3000 kleine tanden. Het beestje zwemt met zijn bek open en filtert plankton en kleine visjes uit het water. Vandaar dat ze niet gevaarlijk zijn voor duikers en ook wel de Vriendelijke Reus van de onderwater wereld genoemd worden. Alhoewel er wel duikers gewond zijn geraakt die niet oppasten voor de enorme staart van de Walvishaai.
Ze worden gemiddeld 70 tot 80 jaar oud en pas als ze 30 jaar oud zijn, zijn ze geslachtsrijp. De moeder draagt de eieren in haar lichaam en dit is ook waar de eieren uitkomen. Wanneer de jongen daadwerkelijk geboren worden en het lichaam van de moeder verlaten zijn ze gemiddeld 40 tot 60 cm groot. Ze worden met honderden per keer geboren. Helaas zorgt de moeder niet voor de jongen, net zoals alle andere haai soorten, en is de overleving kans van de jongen dan ook klein. Samen met het feit dat er in ontwikkelingslanden nog steeds op de Walvishaai gejaagd wordt, is het niet gek dat het een bedreigd diersoort is. Er zijn op dit moment slecht 1000 geregistreerde Walvishaaien in de wereld, dus is het daadwerkelijk bijzonder als je er één ziet.
Sinds ik zo veel zie van het leven onderwater, vind ik het ook steeds interessanter worden. Zeker wanneer je de feiten leert kennen. Net zoals bij de Walvishaai. Ik moet dan ook toegeven dat ik inmiddels ook heel erg graag een Whale Shark wil zien.
Om 7 uur in de ochtend stappen we vrolijk aan boord van de boot, op naar de Chumpon Pinnacle. Zodra we aankomen heerst er spontaan een positieve spanning op de boot. Er is slechts één andere boot bij de Chumpon Pinnacle en op die boot zijn duikers die een Whale Shark hebben gezien. Als een gek haast iedereen zich in het water.
Ik ga vandaag met Tara en Anne-Marie duiken. En ik ga de duik leiden, oftewel, alles wat we geoefend hebben ga ik uitvoeren. Het geven van de duikbriefing, ik maak de duikplanning, hoe lang en hoe diep we gaan. Ik duik dan ook voorop en wijs de weg. Het is heel leuk om te doen en heel goed om te oefenen. Uiteraard hopen wij ook de Whale Shark te zien.
De duik ging super, Tara en Anne-Marie vonden dat ik het goed deed en voelde zich veilig. We begonnen de duik op een diepte van 27 meter. Helaas kan je niet te lang op die diepte blijven i.v.m. de veiligheid. Je verbruikt gemiddeld drie keer zoveel lucht dan normaal omdat je zo diep zit en de druk drie keer zo groot is dan boven water. We willen uiteraard niet zonder lucht komen te zitten. Ook wil je decrompressie ziekte voorkomen. Vandaar dat je multi-level duikt en na zo'n vijf minuten stegen we naar 20 meter en na tien minuten naar gemiddeld 15 meter. Doordat het best spannend kan zijn en door fysieke oorzaken gebruikt de één meer lucht dan de ander. Helaas had één van de dames niet genoeg lucht om een langere duik te maken en moesten we naar 5 meter stijgen om hier de veiligheid stop te maken. Deze duurt minimaal drie minuten. Je lichaam krijgt dan drie extra minuten om de overbodige stikstof uit je lichaam te werken. Hoe dieper je zit, hoe meer stikstof je lichaam vasthoudt, vandaar is de veiligheid stop aan te raden na een diepe duik.
Op het moment dat wij op een diepte van 15 meter waren, was de Whale Shark op een diepte van 18 meter en dus zo onwijs dichtbij. Ik stond/zwom dan ook even voor een groot dilemma, Whale Shark spotten...of mijn duikers hun veiligheid. Uiteraard koos ik voor de veiligheid en maakte we rustig onze weg omhoog, maar wat baalde ik zeg. Dit werd alleen maar erger toen we aan boord klommen van de boot en werkelijk alles en iedereen vertelde dat ze de Whale Shark wel hadden gezien.
Adem in adem uit, er komt vast nog wel een andere kans om het pracht beestje te zien.
De tweede duik van die dag heb ik ook geleid en ging wederom goed. Het is zo fijn om dit te oefenen en te merken dat het goed gaat en je de weg onder water weet te vinden. Ik moet namelijk zeggen dat het koraal in het begin verdomd veel op elkaar leek, maar dat ik nu steeds meer de verschillende duik plekken leer kennen. Ook kan ik met behulp van een kompas precies de weg terug vinden naar de boot. Pas wanneer je daadwerkelijk de duik leidt merk je dat je geconcentreerd bent en snapt waar je bent. De keren dat ik een andere DMT of instructeur volgde, had ik geen idee waar we precies waren. Je bent dan alleen om je heen aan het kijken naar al het moois en soms ben je ook zo ver in gedachten omdat duiken heel ontspannen kan werken.
Helaas, heb ik geen Whale Shark gezien, maar wel twee goede duiken geleidt en aan mijn zelfvertrouwen gewerkt. Dat is ook heel wat waard.
Kokosnoten mirakel
Zondag 1 mei 2011
Vanochtend heb ik weer twee keer gedoken. Deze keer was het aan Anne-Marie om de duiken te leiden. Zo oefenen we om de beurt. Tijdens deze duik om de Green Rock heb ik onderwater aantekeningen en een schets gemaakt. Dit omdat ik een map van Green Rock ga tekenen. Zo let je op de verschillende dieptes en welke vissen je waar ziet. Pen en papier wordt lastig onderwater, vandaar dat er speciale plastic leitjes zijn waar je met een gewoon grijs potlood onderwater op kan schrijven. Ook super handig als je elkaars hand gebaren niet begrijpt. En dat meot ik zeggen, gebeurd nogal vaak.
Om half 12 zijn we terug van de duik. Het is zo fijn om dan nog een hele dag voor je te hebben.
Terwijl ik binnen aan het rommelen was, riep Mitch me om snel te komen kijken. In de tuin achter ons huisje zaten twee aapjes aan een touwtje en dat touwtje werd vastgehouden door een Thaise man. Hij zei iets tegen de aapjes en maakte een klik geluid. De aapjes renden vervolgens beide naar een palmboom en zaten binnen de kortste keren beide in de top van de boom. Ze zochten een goede positie en vervolgens pakte ze een kokosnoot en draaide deze net zo lang rond tot dat deze uit de boom op de grond viel. We zaten nog net niet met open mond toe te kijken, maar wat was dat leuk om te zien! Ik heb me eerlijk gezegd wel eens afgevraagd hoe ze de kokosnoten uit de boom krijgen. Mensen kunnen in de bomen klimmen, maar sommige zijn echt heel erg hoog. Nu weet ik het en is het grote mirakel van het kokosnoten plukken opgelost. Weer wat geleerd vandaag.
Na het eten gaan we met z'n allen naar de Lotus bar, hier viert Alexis haar verjaardag. De Simple Life bende kennende vloeit de drank weer rijkelijk vanavond. Ook Flea vermaakt zich kostelijk tussen het feest gezelschap. Drie Gin Tonic's doet de job voor mij. Lekker tipsy de barretjes af en uiteindelijk wagen we nog een dansje in de Fishbowl bar.
Link foto's: https://picasaweb.google.com/110499589480486761305/KTSA1030April1Mei11#
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
