Old bad ass bbq

Donderdag 9 juli 2009, vandaag ben ik gaan joggen met mijn nieuwe schoenen. Nou ze rennen super hoor. Ik ben gewoon gaan rennen zonder dat ik echt wist waar ik heen ging. Zo rende ik een zij straat in en na vijf minuten leek het wel of ik in Mexico City was dus draaide ik weer om en rende verder. Het blijft lastig om een goede route te vinden in een vreemde stad.
Gedoucht en weer helemaal fris nam ik vanochtend de bus naar het centrum. Hier ben ik twee van de honderd musea gaan bezoeken. Echt er zijn hier zo veel musea, niet normaal. Ook is dit de stad met de meeste ambassades, maar liefst 170!!
Ik ben naar het National museum of America gegaan. een enorm museum waar ze eigenlijk van alles wat hebben. over de oorlogen, de eerste gloei lamp, moderne ontwikkelingen en Kermit de Kikker heeft er een ere plekje gekregen. Het was heel leuk, maar na drie uur rond lopen had ik het wel gehad. Tijd voor een boterhammetje.
De mensen hier zijn zo ongelofelijk vriendelijk. Ik kon namelijk de “Sandwich winkel” niet vinden en vroeg in de “Smoothie winkel” waar ik heen moest lopen.
O, wacht maar even ik laat het je wel zien. dus de Smoothie winkel medewerker liep naar buiten. Ik verwachte dat hij me de weg zou wijzen met z’n handen, nee hij liep helemaal mee. Aangekomen bij de Sandwich winkel zei hij gedag en ging hij weer terug. Nou super bedankt!!
Toen ik de bus weer terug nam naar Rebecca haar huis had ik alleen een briefje van tien dollar en de bus chauffeur kon niet wisselen. De man achter me zag dit en bood zijn hulp aan. Ik vroeg dus of hij kon wisselen. Nee, hij had het ook niet klein maar gaf me vervolgens een dollar en zei dat het goed was. Nou weer super bedankt!
Zo gaat het de hele tijd, echt ongelofelijk.
Ik geloof wel in karma. What goes around, comes aroud. Dus alle keren dat ik papiertjes van de grond op raap en in de prullen bak gooi en omgevallen reclame borden opraap is niet voor niks geweest.
Terug in het appartementen complex had ik in de lobby afgesproken met Matthew om een kopje koffie te gaan drinken. Toen ik beneden aankwam zei Harry dat ik naar de bar en de lounge ruimte moest gaan. Het is namelijk juli, The month of the residents. Er wordt dus van alles georganiseerd voor de bewoners deze maand.
Val ik toch weer met m’n neus in de boter. Bij de bar waren allemaal lekkere hapjes, kaasjes, taartjes en drankjes. Met een wijntje in de hand en een bordje vol lekkers heb ik gezellig staan kletsen en daarna kreeg ik een super voet reflex massage. Net wat ik nodig had na een hele dag rond lopen.
Na een goede residents treatment zijn Matthew en ik nog even koffie gaan drinken. Avond eten was inmiddels niet meer nodig na al het lekkers.
Morgen ga ik naar Flagstaff in Arizona. Ik vlieg lekker vroeg en had geen idee hoe ik op het vliegveld moest komen. Vliegveld Baltimore ligt namelijk 40 minuten rijden van Washington DC. Ik heb het absoluut niet gevraagd en heb ook geen hint gegeven maar Matthew bood me aan om me naar het vliegveld te brengen. Ik heb het aanbod wel aangenomen, maar het voelde ook een beetje vreemd. Ik kan vrij weinig terug doen. En even voor de duidelijkheid! Hij was gewoon aardig en meer niet. Een nette vriendelijke jongeman. Dat is waarschijnlijk ook waarom ik een beetje twijfelde met al zijn aangeboden hulp. Maar zoals ik al zei, hij kent hier nog niet zo veel mensen en vond het wel gezellig.
Vanavond is Rebecca helaas weer tot laat aan het werk. Ze heeft een deadline voor het weekend en werkt buitens huis waar ze zich beter kan concentreren. Wel jammer, nu leer ik haar helemaal niet kennen.
Toen ik weer terug was in het appartement was Rebecca haar huisgenootje Elizabeth wel thuis en met haar ben ik gezellig een drankje gaan doen. Het was echt heel gezellig! We zijn naar twee leuke barretjes gegaan en een rooftop party. Vanaf het dak kon je echt heel mooi de hele stad zien.
Morgen weer vroeg op. Slaap lekker!

Vrijdag 10 juli 2009, vanochtend was ik ruim op tijd op het vliegveld en heb rustig mijn gate opgezocht. Ik vlieg eerst naar Dallas in Texas en van daaruit naar Phoenix in Arizona.
Beide vluchten waren vlekkeloos. In Phoenix haalde ik mijn koffer op en stapte vrolijk naar buiten. BOEM!!! Alsof er een mega grote föhn me tegemoet blies. Ongelofelijk, wat is het hier warm!!!!
Om precies te zijn 44,6 graden Celsius. Wauw ik wist niet dat de lucht zo warm aan kon voelen. Ik nam de bus naar terminal 4, daar zijn alle huur auto bedrijven gevestigd. In de bus zat ik naast DJ uit de staat Washington. We raakten aan de praat. Hij moest ook een auto huren om daarmee naar Flagstaff te rijden, naar een bruiloft. Beiden hadden we nog geen idee welk bedrijf de beste deal had. Dus besloten we om de balies langs te gaan en dan te kijken wat het beste was.
Ik had in Nederland al gekeken hoeveel het zou kosten. Zo’n $200,- voor vijf dagen. Goed te doen dus. Nou forget it! Het was allemaal minimaal $500,- dollar. Veel te veel voor mijn budget. Ik besloot de bus te nemen.
Ik had DJ aangeboden dat hij mee kon rijden maar dat ging niet door want ik nam de bus. DJ had inmiddels een auto gehuurd en bood mij vervolgens aan om met hem mee te rijden. Na even wikken en wegen besloot ik om het aanbod aan te nemen. Ik had wederom wat twijfels maar vertrouwde het wel en of we go, op naar Flagstaff.
Het was een super rit door woestijn landschap, heuvels en bergen. En nog steeds zo ongelofelijk warm. logisch, want we bevinden ons in een woestijn! overal groeiden cactussen en verder was er niks. Echt gaaf om in de woestijn te zijn.
Onderweg stopten we om foto’s te maken. Het was een super timing. Alsof we zo een movie scene inreden. Er stond een oud vervallen sta caravan achtig huis. En er was een restaurant met een old timer er voor geparkeerd. Een echt verlaten “road trip bad ass barbecue” weg restaurant. (zie de foto’s als de uitleg niet goed overkomt)
Na drie uurtjes rijden kwamen we aan in Flagstaff. Hier ga ik vijf dagen bij Wendy logeren. Wendy is een studie genootje en blijvend vriendinnetje van Klaske uit mijn hockey team. Ik mag vijf dagen bij haar en haar vriend Rob logeren.
We hadden afgesproken in een restaurantje. Ik bood DJ aan om mee te eten maar hij was moe en wilde liever naar zijn hotel.
Toen ik aan kwam stond Wendy en bijna de hele familie van Rob buiten me op te wachten. Het was een echt “welkom in ons warme nest” welkom. Het was super gezellig met Wendy en Rob, Tash en Matt (broertje Rob en zijn vriendin), Jeff (jongste broertje Rob) en Michael (vader van Rob). Na een heerlijk foute chicken wings, pizza en salade maaltijd gingen we naar het huisje van Rob en Wendy en Matt en Tash. Ze wonen tegen over elkaar en hebben een gezamenlijke tuin.
Het was echter donker toen we aan kwamen en kon ik dus niet veel zien.
We hebben nog even gezellig om het kampvuur gezeten en gekletst. Door al het reizen van vandaag was ik super moe en ben lekker gaan slapen. Ik ben benieuwd hoe Flagstaff er uit ziet bij dag!