Alcatraz en helse nachten

Dinsdag 21 juli 2009, hmm vanochtend was het weer lekker vroeg. Terwijl het gister weer lekker laat was.
Om acht uur ging de wekker en om half negen had ik beneden afgesproken met Ben, Steve en Darren. We gaan vandaag naar The Alcatraz. De bekende, inmiddels gesloten, gevangenis op het eiland The Rock.
Alcatraz is located on The Rock in de baai van San Francisco.
Zo’n 10.000 jaar geleden reisde de piek van een zandberg door aardverschuivingen omhoog. Het gebied er omheen vulde zich met water en zo ontstond de baai van San Francisco en het eiland Alcatraz. 7.000 Jaar later, dus zo’n 3.000 jaar geleden voeren mensen met hun kano’s naar Island Alcatraz om daar op vogels te jagen, eieren te verzamelen en om te vissen. In 1853 was de populatie enrom gegroeid in de stad San Francisci, mede door de ontdekking van goud. In dit jaar ontstaat het idee over bouw van Alcatraz Prison en in 1861 arriveert de eerste gevangene op Alcatraz. In 1963 besluit General R. F. Kennedy om Alcatraz te sluiten. Het was in een te slechte staat. Zeker omdat het er altijd vochtig was en op de eeuwige tocht lag van de baai van San Francisco. Alcatraz eiland heeft 104 jaar als gevangenis gefunctioneerd.
Door de jaren heen hebben er in totaal 1500 gevangenen gezeten. 36 Gevangenen hebben geprobeerd te ontsnappen. Hiervan weet men dat op twee mannen na niemand het gehaald heeft. Sommige zijn onderweg verdronken, andere zijn weer opgepakt. Door de sterke stroom, het koude water en de lange afstand die ze moesten afleggen heeft slechts een enkeling het vaste land gehaald. Twee mannen zijn nooit terug gevonden. Het feit dat ze door haaien zijn opgegeten is achterhaald. Er zwemmen wel haaien in de baai, maar geen mens etende en/of bijtende haaien. Geruchten gaan dat ze naar Mexico gevlucht waren, andere zeggen dat ze verdronken zijn.
Er was één man die erin geslaagd was om helemaal naar de Golden Gate brug te zwemmen. Hier werd hij echter ontdekt door een paar kinderen die dachten dat ze een drenkeling zagen, vervolgens waarschuwden zij de politie…
Er hebben zich geen executies plaatsgevonden op Alcatraz. Wel vijf geslaagde zelfmoord pogingen en acht moorden.
Na het sluiten van de gevangenis werd het eiland van 1969 tot 1972 bewoond door Indianen. Na deze periode werden zij weer terug naar het vaste land gestuurd en in 1973 arriveert de eerste bezoeker van het net geopende National Park Alcatraz.

Een kleine geschiedenis les op z’n tijd kan geen kwaad toch?

De kaartjes voor de half tien boot waren uitverkocht dus nam ik de tien uur boot. Dus deed ik het tripje alleen, wat ik helemaal niet erg vond hoor.
Toen ik aan kwam kregen we een kleine uitleg over wat er allemaal te zien was o.a. een film over de geschiedenis van Alcatraz en er was een leuke audio-tour. Ach, we leven toch in een moderne wereld vol apparatuur dus waarom ook niet. Zo heb ik eerst de film gekeken en daarna de audio-tour gedaan. Dan loop je samen met alle andere toeristen met een koptelefoon op door de gevangenis, al luisterend naar een interessante rondleiding.
Wat trouwens zo makkelijk nog niet is. Als je niet op tijd bij het punt bent waar ze je naar toe leiden, dan loopt het verhaal niet meer synchroon met waar je, je op dat moment bevind. Gelukkig heeft deze moderne apparatuur een pauze en een terug spoel knop. Problem solved.
En zo zie je maar, het was helemaal niet erg om alleen te doen. Iedereen luistert toch alleen maar naar zijn eigen bandje.
Het was echt super interessant en indruk wekkend. Ik heb nog niet eerder in een gevangenis gelopen waar alles geheel intact is gebleven. De kogel gaten van de desbetreffende incidenten zitten nog in de muren. Ik ben überhaupt nog nooit in een gevangenis geweest.
Na een echt leuke en interessante ochtend ben ik met de boot terug naar de haven gegaan en snel naar het hostel gelopen. Brandon kon ieder moment aankomen vanuit Ashland in Oregon.
Brandon heb ik tijdens mijn wereld reis ontmoet in Thailand. We hebben via internet contact gehouden en nu ga ik een weekje bij hem logeren. Hij woont in het kleine stadje Ashland in de staat Oregon. Hier ben ik weg uit de grote toeristische steden en ga ik het echte dagelijkse leven van Amerika proeven. We hadden het via de Skype al over hiken, het Crater Lake bekijken, paard rijden en offcourse shooting guns! Ik ben benieuwd!
Om vier uur kwam hij aan. We zijn naar de Fishermans wharf gereden en hebben hier even wat gedronken en bijgepraat. Vanmiddag gaat hij een vriend bezoeken en met hem surfen.
Morgen hebben we om negen uur afgesproken. Dan gaan we samen de stad bekijken en rond een uurtje of één rijden we dan weg uit San Francisco op naar Oregon.

Vanavond heb ik met Ben, Steve en Darren gegeten. Het was ook de laatste avond in San Francisco voor Steve en Darren dus konden we niet vroeg ons bedje in gaan. En aangezien ik deze hele week geen één nacht langer dan zes uur heb geslapen mocht dat de laatste avond niet anders zijn.
We hebben gezellig in het hostel gezeten en een klein feestje gebouwd.
Op zich gingen we niet heel laat slapen. Na twee dikke knuffels and good byes zocht ik mijn bedje op.
Ik zag dat ik inmiddels een nieuw kamer genootje had. Een grote slapende vent. Na een halve minuut schrok ik me dood. Hij maakte zo’n raar geluid. Hij ademde heel wild en diep in alsof hij stikte en schrok door een nachtmerrie. Nou na even omdraaien werd hij weer rustig. Als hij maar niet dronken is en gaat spugen. Daar heb ik zo’n hekel aan!
Ik pakte snel m’n spullen om mijn tanden te poetsen en na een halve minuut deed hij het weer. Nouja?!
Toen ik weer terug kwam en in bed ging liggen deed hij het weer. Het was zo’n raar agressief en eng geluid. Alsof hij stikte en naar adem snakte en dat dan heel agressief in combinatie met wild omdraaien en vervolgens snurk geluiden.
Ok Jamie, ga maar gewoon rustig slapen. Zodra je slaapt hoor je het niet meer.
Nou echt iedere 30 seconden deed hij het en ik werd er bang van en kon niet slapen…what to do?
Op naar de kamer van de Engelse boys. Zij hadden nog een leeg bedje. Gelukkig sliepen ze niet te vast en lieten ze me binnen. Ik kroop, na wat uitleg wat ik kwam doen, in het lege bed en dacht eindelijk lekker te kunnen slapen. Maar je raad het al, na vijf minuten stormde hun kamer genoot binnen. Gelukkig was hij stil en ging hij direct in zijn bed liggen. Nou welterusten.
Alsof ik in een levende nacht merrie zat. Guess what happend.
Na drie minuten sprong hij zijn bed uit naar de wasbak en ging even flink over zijn nek. Neeee!!!!
Help! Waarom! Ik dacht nog lekker een paar uurtjes te kunnen slapen.
Opzich ging hij daarna weer rustig zijn ben in en sliep meteen als een blok. Alleen ik lag niet meer rustig en kon echt niet slapen. Ik lag klaar met mijn handen bij mijn oren voor het geval hij weer moest spugen en ik het niet wil horen!
Het was inmiddels vijf uur ’s nachts en ik was het zat! Haha!Wat een verhaal.
Ik ben naar de receptie gegaan en vroeg daar om een kamer voor mij alleen. Het kon me niet schelen hoe veel het zou kosten.
Bij de receptie vroegen ze om welk kamer nummer het ging. Het bleek dat ze al twee eerdere klachten over de dronken jongen hadden gehad.
Ik kreeg zonder extra kosten een kamer voor mij alleen en ik heb nog drie uur in volle rust heerlijk kunnen slapen.