The Capital City

Dinsdag 7 juli 2009, er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan. Gelukkig was de tijd van gaan niet te vroeg vandaag. Om half 1 vertrok de bus naar Washington DC. Dus genoeg tijd om lekker te douchen en te ontbijten.
Samen met Elise ben ik nog een kopje koffie gaan drinken en na een dikke knuffel nam ik de metro naar de bus bij Times square.
Ik verwachte voor $19,- een rammelende oude bus, maar het was een luxe tour bus. Ik zocht een plekje uit en zag iedereen om me heen zijn laptop uit de tas halen en de bijpassende snoeren. Vervolgens hoorde ik de bekende internet geluidjes. (vb. bericht op hyves) Blijkt dat er stroom aansluitingen in de bus zitten en draadloos internet. Nou mijn lol kon niet op en ik heb lekker een eind weg zitten typen.
Natuurlijk heb ik ook naar de omgeving gekeken. Deze veranderde nadat we de stad uit waren naar een heuvel achtig groen landschap. Ik had het niet verwacht maar het was het landschap was echt heel mooi.
Na vier uur rijden kwamen we aan in Washington DC. Hier ga ik twee nachtjes bij Rebecca logeren. Een vriendin van Elise. Ze moest werken tot 6 uur dus ik had een klein uurtje de tijd.
Onderweg, tijdens de stop raakte ik aan de praat met de bus chauffeur. Hij rijdt vanavond weer terug naar New York en had dus een paar uur de tijd om te rusten. Dus gingen we een kopje koffie drinken.
Ik had uiteraard al even met Rebecca gesproken voor dat ik aankwam in Washington DC en de plannen voor die avond waren dus al gemaakt. We gingen snel een hapje eten want om half 8 begon de film. The Proposal. Een super leuke chick flick!!
Na de film gingen we naar haar huis. Ze heeft een appartementje zo’n 10 min. van het centrum. Ze woont daar samen met twee vriendinnen. Althans zo kondigde zij het aan. Toen we aankwamen liepen we op iets af wat er naar mijn idee meer uit zag als een luxe hotel.
Dat was het ook. Het was vroeger een hotel en nu worden de kamer verhuurd als appartementen. Op naar kamer: Suite 707. Een groot mooi luxe appartement met balkon. Wauw!
Het hotel/appartementen complex had een mooie lobby een tv/lounge room, een business room, conference rooms, bar, laundry, atm, fitness…ik kan nog even doorgaan.
En bij de front office werkt een super vriendelijke man, Henri. Je kent dat wel uit films. Iemand die bij de deur staat van een appartementen complex en de deur open houdt en je altijd vriendelijk gedag zegt.
Die avond heb ik even in de lounge gezeten om dit verhaal te schrijven. O en vergeet ik bijna te zeggen dat er 24/7 Starbucks koffie klaar staat in de lounge.
Rebecca moet deze week gewoon werken, ze heeft me uitgelegd hoe alles werkt en ik zie haar rond etens tijd weer.
Morgen ga ik weer lekker de toerist uit hangen en de hop on/hop off bus nemen om DC te bekijken.
The Capital City of the USA.

Woensdag 8 juli 2009, vanochtend heb ik een kopje koffie gemaakt in de lounge en daarna op naar de front office om Henri de weg te vragen naar de Union Station. Daar vandaan vertrekt de hop on/hop off bus. Dit maal Sight Seeing Washington.
Henri is een oud mompelend mannetje met een enorm accent. Ik begreep hem niet helemaal. Er stond nog een man bij de front office en ook hij probeerde het uit te leggen. Het was weer hetzelfde verhaal als in New York, straten hebben nummers en bussen hebben kleuren als naam. Dus besloot de man, genaamd Matthew, me een lift te geven naar the Union Station. Hij moest toch naar zijn werk en kwam er praktisch langs. Nou super bedankt! Hij gaf me zijn nummer zodat ik kon bellen als ik hulp nodig had of een kopje koffie wil drinken.
Onderweg vertelde hij dat hij net naar Washington verhuisd was en nog niet zo veel mensen kende dus het wel gezellig vond om nieuwe mensen te ontmoeten.
De tour door het centrum van Washington was erg lang, maar gelukkig ook erg interessant.
Washington is echt ongelofelijk mooi. Alle gebouwen zijn zo mooi. Niet alleen de officiële gebouwen maar ook een doodgewone algemene bank is super mooi.
Ik heb alle monumenten gezien, musea en offcourse The Capital and the White House. Weer lekker de toerist uitgehangen dus.
Het was een lange rit en uiteindelijk was ik om 7 uur weer terug bij Union Station. Inmiddels had ik Matthew gesmst ook al was het was een beetje laat voor koffie, dus gingen we een hapje eten. Hij is een stand up comedian en treedt zaterdag op. Hij wilde even kijken hoe de bar er uit ziet en hoe het publiek is. Een avond zonder plannen werd een avondje uit eten en naar een comedy show kijken. Super leuk dus!
Rebecca moest vandaag tot heel laat werken dus konden we niet uit eten. Toen ik rond 11 uur thuis kwam was ze nog aan het werk. Ik hoop dat we morgen wel uit eten kunnen of wat kunnen gaan drinken. Ik verblijf in haar huis maar spreek haar amper. Zo gek.