De nieuwe 370 Z en Boerewors

De nieuwe 370 Z

(link foto's onderaan verhaal)

Vrijdag 8 juli 2011

We gaan even buurten bij Dean en Darrel op kantoor. Het is vandaag droog en dat betekent dat we met het nieuwe speeltje van de mannen mogen uitproberen. De nieuwe Nissan 370 Z. Een super mooie knal blauwe sportauto. Ik vind dit altijd al een mooie auto, dus blij als een klein kind stap ik in bij Mitch. Hij weet als het goed is wat hij doet.
Zodra we de snelweg oprijden geeft Mitch gas. We rijden met 200 km/h over de weg en je voelt er niks van, alleen als de auto optrekt. Dan voel je dat je een beetje in je stoel gedrukt wordt. O, en ik moest me trouwens ook vast houden als we door de bocht gingen. Haha, ik vind het echt prachtig. Snelle auto's en keihard door de bocht.
Mitch weet wat hij doet en rijdt hard, maar niet roekeloos, gelukkig. Het is de eerste keer dat hij in de auto rijdt, zijn vader daarin tegen kent de auto inmiddels goed en het schijnt dat hij onwijs kan racen. Shaun stapt niet meer bij Dean in de auto nadat Dean liet zien wat de auto kan. Dus wanneer ik echt wil weten hoe het is om rond te racen, moet ik een rondje gaan rijden met Dean. Dit ga ik dus zeker een keertje doen.
Om vier uur is het weekend voor de heren en neemt Dean ons mee naar de Windmeal. Een soort take-away weg restaurant. Beroemd om zijn lekkere toasty's met Bacon, egg and cheese. Ik ben benieuwd. Het was lekker dat geef ik toe, maar dit bestel ik nóóit meer. Ik denk niet dat een broodje vetter kan zijn dat dit. Haha, ik kreeg het daarom ook niet op. Waarschijnlijk niet zozeer omdat ik vol zat, maar mentaal kon ik het niet aan om meer van dit in vet doordrongen doch smakelijke broodje te eten. Perfect getimed stoppen we bij een stoplicht waar een man vraagt of we iets te eten hebben. Hij nam blij en met beide handen het pakketje aan en begon direct te eten. Het klinkt misschien gek en tegelijkertijd heel logisch, maar dat je je eten wat je niet meer op kan weg geeft. Geeft een zo veel beter gevoel dan wanneer je het weg gooit.
We gaan terug naar huis om daar Mitch zijn bakkie (een kleine witte pick-up truck) te parkeren en rijden met Dean zijn truck door naar het strand. Hier gaan we bij het Gonubie hotel een drankje drinken. Al gauw arriveren Lara en Rose en luiden we “officieel” het weekend in. Mitch en Dean weten de pints aardig weg te tikken en de grote mannen praat gaat heen en weer over de tafel. Ik lach me gek. Zeker nu is het overduidelijk, zo vader zo zoon.
Rond zeven uur bestellen we pizza en halen ze op wanneer we naar huis rijden. Een heerlijke pizza en een gezellige avond. Mitch geniet ook duidelijk van een avondje bieren met zijn vader en besluit één van zijn flessen wijn uit de garage te halen. Een fles rode wijn uit 2005 van Waterford. De wijnboerderij waar hij jaren voor gewerkt heeft. De fles was toen de tijd 80,- euro. Nu is het flesje al 200,- euro waard en eigenlijk heeft het nog vijf jaar nodig om echt op en top te zijn. Ondanks dat we zeiden dat het met een supermarkt wijntje ook een gezellige avond is, wilde Mitch heel graag een flesje openen. Ik moet toegeven dat ik, de niet wijn kenner, gerust kan zeggen dat het een heerlijk wijntje was.
Het wijntje was niet alleen heerlijk, maar sloeg ook aardig in. Om negen uur was iedereen moe en klaar voor bed. Op zich komt het goed uit want morgen staan we op tijd op om naar de boerderij te gaan. Negen uur, wat een tijd. Kan het bijna niet geloven. Nou welterusten dan maar.


Boerewors

Zaterdag 9 juli 2011

Alsof de weergoden ons gehoord hebben. De hemel is strak blauw en de zon schijnt. Het is wel nog wat frisjes, maar een stuk warmer en aangenamer dan de afgelopen twee weken.
Terwijl de dames zich klaarmaken, het ontbijt opruimen, de bedden opmaken, de lunch klaarmaken en de spullen voor de bbq van vanavond kopen bij de supermarkt en dit inpakken, weten de mannen zich maar liefst twee uur bezig te houden met het inladen van de twee cross motoren. Uiteindelijk staan de twee motoren kaarsrecht en identiek aan elkaar in de pick-up truck samen met de volgeladen koelbox.
Het is slechts 25 minuutjes rijden naar de boerderij. Direct worden de motoren uitgeladen en binnen de kortste keer scheuren Mitch en zijn vader weg. Het moet zo gaaf zijn om cross motor te kunnen rijden en keihard rond te crossen. Een cross motor wordt het niet, maar voor ons hebben ze een go-kart, een klein soort van golf karretje. Echt zo leuk en precies goed. Lara en ik scheuren er mee over het land. Dwars door de bush bush en de velden. Ik vermaak me kostelijk. Vanuit het kleine karretje zien we van allerlei hert en antiloop achtige beestjes, Gnoe's, Zebra's en de twee giraffen. Echt zo om dit weer te zien. Net als in februari. Ook zie ik Kudu's. De grote antiloop achtige waarvan Shaun zijn koelkast vol had. Ik vind die Kudu biltong echt heerlijk, alleen krijg ik er toch een gek gevoel bij als ik nu naar dat onwijs mooie beest kijk. Nouja, niet te veel over nadenken.
Het is nog steeds mooi weer alleen waait het wel en daarom is het best koud. Op zich nog steeds een heerlijke winter dag vergeleken met de winter in Nederland. De 22 graden Celcius van vandaag halen we daar bij lange na niet.
Uncle Darrel, Aunty Gussi en Kyle zijn inmiddels ook gearriveerd en Kyle raced rond op zijn kleine crossmotor.
Mitch is uit geraced en samen gaan we met het go-kartje touren. Hij wijst de weg en ik rij. Zonder dat ik het door heb stuurt hij ons naar en klein riviertje en zegt dat we het makkelijk halen, zolang ik maar gas geef omdat het aan de overkant stijl is. Braaf doe ik wat hij zegt en scheur door het water. Het was alleen veel dieper dan ik dacht en ik ben vervolgens tot mijn knieën doorweekt. Mitch lachen joh, hij heeft nergens last van met zijn korte broek en waterdichte laarzen. Mooi verhaal.
Gelukkig brand het kampvuur als we terug komen en kan ik mijn voeten, inmiddels ijsklompjes, warmen bij het vuur.
Het is tijd voor de Braai. Een enorme hoeveelheid vlees wordt tevoorschijn getoverd. Vlees voor een heel weeshuis. Grappig om te zien en wetende dat het bijna allemaal wordt opgegeten. Mannen en vlees. Terwijl het vlees op de bbq ligt, dekken we de tafel en maken de salade af. Als je kijkt naar al het eten ga je spontaan watertanden. Verse knoflook broodjes, salade, maiskolven, aardappel salade, kip worstjes, lam chops, kipfilet en kippenpootjes en op z'n Afrikaans gezegd Boerewors. Zo grappig al die Nederlandse woorden. Ze noemen het Boerewors.
Na het eten hebben we met z'n allen rond het kampvuur gezeten en marsmallows geroosterd. Wat een leventje toch hier. In het weekend ga je gezellig met de familie naar de boerderij. Naar je eigen privé wild park, rond crossen en bbq'en. Ik ben nog steeds onwijs blij dat ik dit nu ook allemaal mee maak. Wat een heerlijke dag.

Link foto's: https://picasaweb.google.com/110499589480486761305/KTSA2489Juli11#