Super ultra verse bio scharrelende ti ta top kip
Door: Jamie
Blijf op de hoogte en volg Jamie
17 Januari 2011 | Vietnam, Hoi An
Super ultra verse biologische vrij rond scharrelende ti ta top kip
(link foto's staat onderaan het verhaal)
Woensdag 15 december 2010
Aan het ontbijt hebben Sanne en ik onze plannen even doorgenomen en kwamen tot de conclusie dat twee weken Vietnam veel te weinig is en dat ik nu dus toch wat moet haasten om Hoi Chi Min City (Saigon) te halen. Dit ligt helemaal in het zuiden van Vietnam.
We gaan dus vandaag al naar Hoi An en dit doen we niet met de bus, boot, auto of trein, maar met de motor! Het heerlijke van Azië is ook hier weer dat we rond een uurtje of tien tot dit besluit kwamen en dat de motoren om half twaalf klaar staan voor vertrek. Onze koffers worden met een busje naar Hanoi gebracht en zelf gaan Sanne en ik achterop bij onze motormannen. Mitch heeft zes jaar cross motor gereden en heeft dus genoeg ervaring om zelf op een motor te stappen. Ons niet gezien hier in dat chaotische verkeer. Verschrikkelijk onverantwoord stap ik achterop met slechts een hemdje en een kort broekje aan, gympjes, een flinterdun maar prachtig roze helmpje en een zonnebril. Snel nog even wat zonnebrand op doen, want ja het is een stralende dag!
Sanne gaat voorop, gevolgd door Mitch en ik sluit de rij. We zijn Hué al snel uit en rijden langs de meest mooie landschappen. Links is de kust en rechts liggen de rijstvelden met daar achter de heuvels. De regen is hier net gepasseerd en alles is nog mooi groen. Het is maar goed dat het uitzicht zo schitterend is en een goede vorm van afleiding is, want als je in een grote bus al zenuwachtig heen en weer wiebelt wanneer je naar het verkeer kijkt. Wil je niet weten hoe het voelt als je lekker kwetsbaar achterop een motor zit. Het zijn trouwens ook andere motoren dan die we in Nederland hebben.
Sanne zit wel op een bekend model, maar Mitch en ik hebben een soort opgevoerde scooter. En dan te bedenken dat dat dingetje rustig honderd kilometer per uur rijdt.
Zo zijn we ook sneller dan de vrachtwagens en de bussen en dan zit er niets anders op dan deze in te halen. Met slechts een meter tussenruimte halen we een volgeladen truck in. Wat best een gek gezicht is kan ik je vertellen. Achterop met naast je een enorme vrachtwagen. We kregen ook te maken met één of andere Binky Boy die wilde showen hoe snel zijn motor was. Hij haalde ons telkens in en reed dan met één hand “heel stoer” voorbij. Vervolgens reed hij weer zo langzaam dat we hem moesten inhalen. Dan ging hij een beetje slingeren en gek doen. In plaats van indruk te maken bezorgde hij mij alleen maar stress daar achterop. Gelukkig zag hij uiteindelijk zelf de lol er ook niet meer van in en hebben we hem niet meer terug gezien,
Na een uurtje maken we de eerste stop bij een rivier die uitmond in de zee. Het is er schitterend. We eten even wat en gaan dan weer verder. Op naar de waterval.
De heuvels veranderen langzaam in bergen en de rechte weg begint te slingeren. Nu wordt het inhalen dus helemaal een feest. Omdat ik het nu eenmaal niet kan laten om toch een beetje mee te kijken zie ik wat we allemaal passeren. Niet alleen vrachtwagens en bussen, maar ook houten karren en brommertjes volgeladen met van alles en nog wat. De kippen kijk ik niet meer van op, maar dit deed mij wel verbazen. Er lag een levend varken achterop een brommertje in een soort mand. Zijn snuitje stak uit de mand en hij ademde duidelijk niet rustig. Het arme beestje.
We slingeren rustig verder tot er iets aan het achterwiel anders begint te voelen. Als het maar geen lekke band is. We minderen vaart en het flubber de flob geluid is niet te missen. Dus toch een lekke band. Gelukkig geen klapband. En daar sta je dan midden op de weg en de vrachtwagens rijden rustig verder. Ik klauter de berm in want ik ben als de doods dat er een auto de bocht om komt zetten met iets te veel vaart. Na twintig meter is er helaas geen berm meer, maar alleen een rots wand dus lopen we gedwongen verder op de weg. Het is een wonder, maar na slechts vijf minuten lopen komen we bij een benzine station.
Er wordt even overlegd. Er is het volgende besloten. Mijn motorman gaat de band plakken en intussen rijden we met z'n vieren verder naar de waterval. Daar zal mijn motorman naar toe komen als de band geplakt is. Ik stap bij Sanne op de motor en dus rijden we met z'n drieën verder. Het was echt heel leuk en gezellig zo met z'n drietjes op de motor. En omdat dit een echte grote motor is zit het veel lekkerder.
Na de bergen weer een beetje achter ons te hebben gelaten verlaten we de grote weg en slaan we een klein weggetje in. Kris kras door kleine dorpjes, ontwijken we wat koeien en kippen en komen uiteindelijk aan bij de ingang van de waterval. Een zelf in elkaar gezet hekje en een daarbij horend houten hokje verteld ons dat dit de ingang is en dat we een ticket moeten kopen. Twee oude Vietnamese dametjes verkopen de tickets van maar liefst 13.500,00 Vietnamese dong, wat neer komt op vijftig euro cent.
We komen aan bij een Vietnamees huis waar we de motoren parkeren. Vanaf hier gaan we te voet verder. Voordat we gaan wordt ons gevraagd of we na de waterval hier willen lunchen. En of we dan kip willen eten. De kip kost ons twee euro vijftig met z'n vijven. Een goede deal.
Zodra we ja zeggen loopt de dame weg naar haar tuintje en kijkt even naar de diertjes. Eendjes, kippen en wat andere volgeltjes scharrelen er niets vermoedend rond. Haar keuze valt op een mooie zwarte kip en aan zijn poten wordt hij opgetild en meegenomen naar de keuken.
'Aha, onze kip.'
Na een kwartiertje lopen komen we aan bij een opengeslagen pagina uit een reis gids. De waterval, de planten en bergen op de achtergrond zijn zo ontzettend mooi! Echt geweldig, dit hadden we niet verwacht. Op een paar Vietnamese mensen na is er verder niemand. Bikini aan en hup het water in. Het water is heerlijk en zo helder als het maar zijn kan.
Na ons bezoek aan het paradijs hebben we reuze trek. Ik ben erg benieuw naar onze kip. Een echte super ultra verse biologische vrij rond scharrelende ti ta top kip! Verser kan het niet, het beestje liep een uur geleden nog vrolijk rond.
Het ziet er goed uit. De kip is verwerkt in een soort curry met groenten. Ook is er een noodle soepje. Hier zitten behalve noodles ook de ingewanden van de kip in. Aan weg gooien doen ze hier niet dus zitten zelfs de pootjes van de kip in de noodle soep. Je kan zo de vijf teentje tellen. In eerste instantie bedank ik vriendelijk en kijk toe hoe mijn motorman het hele pootje in zijn mond stopt en af en toe een hard stukje uit spuugt. Het gehele pootje is verdwenen. Mijn nieuwsgierigheid wint het van de walging en ik besluit een teentje te proberen. Nibbelend aan het teentje kom ik tot de conclusie dat het eigenlijk nergens naar smaakt.
In de curry zitten de gewone stukjes kip, althans dat dacht is. Totdat de andere motorman de kop van de kip er tussenuit vist. Ik weet dat het uitzuigen van de inhoud van het kippen koppie een delicatesse is, maar deze sla ik toch even af. Ik neem een kippenvleugeltje.
We hebben echt heerlijk gegeten en stappen voldaan weer op onze motoren. We hebben nog een flinke weg te gaan naar Hoi An.
De rit leidt eerst weer langs de kust en na het passeren van een schitterend meer gaan we de bergen weer in. We klimmen een flink stuk waardoor het wat fris wordt achterop. Boven op de berg stoppen we even en kan ik mijn lange kleren even aan trekken. Ook drinken we hier een koffie en komen de Vietnamese vrouwtjes met al hun souvenietjes langs. Ik laat me deze keer verleiden en koop een paar leuke armbandjes. Overal waar je komt kan je sieraden kopen. Het lijkt vaak redelijk uitgestorven, maar uit het niets verschijnen dan een stuk of vijf dametjes met hun spulletjes.
Het was de bedoeling dat we hier naar oorlog monumenten en restanten van Amerikaanse bunkers gaan kijken. De laaghangende wolken zorgen er alleen voor dat we niets zien, dus vervolgen we onze weg naar Hoi An. We stoppen onderweg nog een paar keer bij mooie uitkijk punten.
De schemer begint te vallen en we hebben nog ongeveer een uurtje te gaan. Het is een lang laatste uurtje. Het is rond zessen en ook hier in Vietnam kennen ze spits. Het is verschrikkelijk druk op de weg en ik kan er duidelijk minder van genieten in het donker. Het lijkt ook alsof iedereen spontaan nog slechter en gevaarlijker rijdt. Op zich is het ook wel part of the adventure, natuurlijk.
Sanne vond de drukte in het donker ook niks en had een goede oplossing. Ze had haar Ipod ingedaan en zat lekker met haar ogen dicht ontspannen achterop. Haar motto achterop:
'Wat niet weet, wat niet deert.'
Via een grote spectaculair verlichte brug rijden we Da Nang binnen, dit is een redelijk grote stad. Het eerst volgende stadje is Hoi An. Omdat het donker is zien we vrij weinig van Hoi An als we het stadje binnen rijden. Morgen hebben we de hele dag om het te bekijken.
We bedanken en tippen onze motormannen uitgebreid. Het was een super mooie trip! Het is één van de mooiste en leukste dingen die we tot nu toe gedaan hebben vol met spanning, ontspanning en schitterend uitzicht.
Onze koffers staan netjes klaar bij het hotel. We checken snel in en gaan dan op zoek naar een restaurantje. We vinden een leuk eilandje met allemaal restaurantjes en barretjes. Het is hier echt heel gezellig. Het lijkt me dan ook leuk om na het eten wat cocktailtjes te gaan drinken. Helaas kreeg ik na het eten een enorme after dinner dip en bewaren we de cocktailtjes voor morgen.
Vandaag was echt een top dag, zon en een schitterend motor avontuur!
Foto's: http://picasaweb.google.com/110499589480486761305/1215Dec10#
(link foto's staat onderaan het verhaal)
Woensdag 15 december 2010
Aan het ontbijt hebben Sanne en ik onze plannen even doorgenomen en kwamen tot de conclusie dat twee weken Vietnam veel te weinig is en dat ik nu dus toch wat moet haasten om Hoi Chi Min City (Saigon) te halen. Dit ligt helemaal in het zuiden van Vietnam.
We gaan dus vandaag al naar Hoi An en dit doen we niet met de bus, boot, auto of trein, maar met de motor! Het heerlijke van Azië is ook hier weer dat we rond een uurtje of tien tot dit besluit kwamen en dat de motoren om half twaalf klaar staan voor vertrek. Onze koffers worden met een busje naar Hanoi gebracht en zelf gaan Sanne en ik achterop bij onze motormannen. Mitch heeft zes jaar cross motor gereden en heeft dus genoeg ervaring om zelf op een motor te stappen. Ons niet gezien hier in dat chaotische verkeer. Verschrikkelijk onverantwoord stap ik achterop met slechts een hemdje en een kort broekje aan, gympjes, een flinterdun maar prachtig roze helmpje en een zonnebril. Snel nog even wat zonnebrand op doen, want ja het is een stralende dag!
Sanne gaat voorop, gevolgd door Mitch en ik sluit de rij. We zijn Hué al snel uit en rijden langs de meest mooie landschappen. Links is de kust en rechts liggen de rijstvelden met daar achter de heuvels. De regen is hier net gepasseerd en alles is nog mooi groen. Het is maar goed dat het uitzicht zo schitterend is en een goede vorm van afleiding is, want als je in een grote bus al zenuwachtig heen en weer wiebelt wanneer je naar het verkeer kijkt. Wil je niet weten hoe het voelt als je lekker kwetsbaar achterop een motor zit. Het zijn trouwens ook andere motoren dan die we in Nederland hebben.
Sanne zit wel op een bekend model, maar Mitch en ik hebben een soort opgevoerde scooter. En dan te bedenken dat dat dingetje rustig honderd kilometer per uur rijdt.
Zo zijn we ook sneller dan de vrachtwagens en de bussen en dan zit er niets anders op dan deze in te halen. Met slechts een meter tussenruimte halen we een volgeladen truck in. Wat best een gek gezicht is kan ik je vertellen. Achterop met naast je een enorme vrachtwagen. We kregen ook te maken met één of andere Binky Boy die wilde showen hoe snel zijn motor was. Hij haalde ons telkens in en reed dan met één hand “heel stoer” voorbij. Vervolgens reed hij weer zo langzaam dat we hem moesten inhalen. Dan ging hij een beetje slingeren en gek doen. In plaats van indruk te maken bezorgde hij mij alleen maar stress daar achterop. Gelukkig zag hij uiteindelijk zelf de lol er ook niet meer van in en hebben we hem niet meer terug gezien,
Na een uurtje maken we de eerste stop bij een rivier die uitmond in de zee. Het is er schitterend. We eten even wat en gaan dan weer verder. Op naar de waterval.
De heuvels veranderen langzaam in bergen en de rechte weg begint te slingeren. Nu wordt het inhalen dus helemaal een feest. Omdat ik het nu eenmaal niet kan laten om toch een beetje mee te kijken zie ik wat we allemaal passeren. Niet alleen vrachtwagens en bussen, maar ook houten karren en brommertjes volgeladen met van alles en nog wat. De kippen kijk ik niet meer van op, maar dit deed mij wel verbazen. Er lag een levend varken achterop een brommertje in een soort mand. Zijn snuitje stak uit de mand en hij ademde duidelijk niet rustig. Het arme beestje.
We slingeren rustig verder tot er iets aan het achterwiel anders begint te voelen. Als het maar geen lekke band is. We minderen vaart en het flubber de flob geluid is niet te missen. Dus toch een lekke band. Gelukkig geen klapband. En daar sta je dan midden op de weg en de vrachtwagens rijden rustig verder. Ik klauter de berm in want ik ben als de doods dat er een auto de bocht om komt zetten met iets te veel vaart. Na twintig meter is er helaas geen berm meer, maar alleen een rots wand dus lopen we gedwongen verder op de weg. Het is een wonder, maar na slechts vijf minuten lopen komen we bij een benzine station.
Er wordt even overlegd. Er is het volgende besloten. Mijn motorman gaat de band plakken en intussen rijden we met z'n vieren verder naar de waterval. Daar zal mijn motorman naar toe komen als de band geplakt is. Ik stap bij Sanne op de motor en dus rijden we met z'n drieën verder. Het was echt heel leuk en gezellig zo met z'n drietjes op de motor. En omdat dit een echte grote motor is zit het veel lekkerder.
Na de bergen weer een beetje achter ons te hebben gelaten verlaten we de grote weg en slaan we een klein weggetje in. Kris kras door kleine dorpjes, ontwijken we wat koeien en kippen en komen uiteindelijk aan bij de ingang van de waterval. Een zelf in elkaar gezet hekje en een daarbij horend houten hokje verteld ons dat dit de ingang is en dat we een ticket moeten kopen. Twee oude Vietnamese dametjes verkopen de tickets van maar liefst 13.500,00 Vietnamese dong, wat neer komt op vijftig euro cent.
We komen aan bij een Vietnamees huis waar we de motoren parkeren. Vanaf hier gaan we te voet verder. Voordat we gaan wordt ons gevraagd of we na de waterval hier willen lunchen. En of we dan kip willen eten. De kip kost ons twee euro vijftig met z'n vijven. Een goede deal.
Zodra we ja zeggen loopt de dame weg naar haar tuintje en kijkt even naar de diertjes. Eendjes, kippen en wat andere volgeltjes scharrelen er niets vermoedend rond. Haar keuze valt op een mooie zwarte kip en aan zijn poten wordt hij opgetild en meegenomen naar de keuken.
'Aha, onze kip.'
Na een kwartiertje lopen komen we aan bij een opengeslagen pagina uit een reis gids. De waterval, de planten en bergen op de achtergrond zijn zo ontzettend mooi! Echt geweldig, dit hadden we niet verwacht. Op een paar Vietnamese mensen na is er verder niemand. Bikini aan en hup het water in. Het water is heerlijk en zo helder als het maar zijn kan.
Na ons bezoek aan het paradijs hebben we reuze trek. Ik ben erg benieuw naar onze kip. Een echte super ultra verse biologische vrij rond scharrelende ti ta top kip! Verser kan het niet, het beestje liep een uur geleden nog vrolijk rond.
Het ziet er goed uit. De kip is verwerkt in een soort curry met groenten. Ook is er een noodle soepje. Hier zitten behalve noodles ook de ingewanden van de kip in. Aan weg gooien doen ze hier niet dus zitten zelfs de pootjes van de kip in de noodle soep. Je kan zo de vijf teentje tellen. In eerste instantie bedank ik vriendelijk en kijk toe hoe mijn motorman het hele pootje in zijn mond stopt en af en toe een hard stukje uit spuugt. Het gehele pootje is verdwenen. Mijn nieuwsgierigheid wint het van de walging en ik besluit een teentje te proberen. Nibbelend aan het teentje kom ik tot de conclusie dat het eigenlijk nergens naar smaakt.
In de curry zitten de gewone stukjes kip, althans dat dacht is. Totdat de andere motorman de kop van de kip er tussenuit vist. Ik weet dat het uitzuigen van de inhoud van het kippen koppie een delicatesse is, maar deze sla ik toch even af. Ik neem een kippenvleugeltje.
We hebben echt heerlijk gegeten en stappen voldaan weer op onze motoren. We hebben nog een flinke weg te gaan naar Hoi An.
De rit leidt eerst weer langs de kust en na het passeren van een schitterend meer gaan we de bergen weer in. We klimmen een flink stuk waardoor het wat fris wordt achterop. Boven op de berg stoppen we even en kan ik mijn lange kleren even aan trekken. Ook drinken we hier een koffie en komen de Vietnamese vrouwtjes met al hun souvenietjes langs. Ik laat me deze keer verleiden en koop een paar leuke armbandjes. Overal waar je komt kan je sieraden kopen. Het lijkt vaak redelijk uitgestorven, maar uit het niets verschijnen dan een stuk of vijf dametjes met hun spulletjes.
Het was de bedoeling dat we hier naar oorlog monumenten en restanten van Amerikaanse bunkers gaan kijken. De laaghangende wolken zorgen er alleen voor dat we niets zien, dus vervolgen we onze weg naar Hoi An. We stoppen onderweg nog een paar keer bij mooie uitkijk punten.
De schemer begint te vallen en we hebben nog ongeveer een uurtje te gaan. Het is een lang laatste uurtje. Het is rond zessen en ook hier in Vietnam kennen ze spits. Het is verschrikkelijk druk op de weg en ik kan er duidelijk minder van genieten in het donker. Het lijkt ook alsof iedereen spontaan nog slechter en gevaarlijker rijdt. Op zich is het ook wel part of the adventure, natuurlijk.
Sanne vond de drukte in het donker ook niks en had een goede oplossing. Ze had haar Ipod ingedaan en zat lekker met haar ogen dicht ontspannen achterop. Haar motto achterop:
'Wat niet weet, wat niet deert.'
Via een grote spectaculair verlichte brug rijden we Da Nang binnen, dit is een redelijk grote stad. Het eerst volgende stadje is Hoi An. Omdat het donker is zien we vrij weinig van Hoi An als we het stadje binnen rijden. Morgen hebben we de hele dag om het te bekijken.
We bedanken en tippen onze motormannen uitgebreid. Het was een super mooie trip! Het is één van de mooiste en leukste dingen die we tot nu toe gedaan hebben vol met spanning, ontspanning en schitterend uitzicht.
Onze koffers staan netjes klaar bij het hotel. We checken snel in en gaan dan op zoek naar een restaurantje. We vinden een leuk eilandje met allemaal restaurantjes en barretjes. Het is hier echt heel gezellig. Het lijkt me dan ook leuk om na het eten wat cocktailtjes te gaan drinken. Helaas kreeg ik na het eten een enorme after dinner dip en bewaren we de cocktailtjes voor morgen.
Vandaag was echt een top dag, zon en een schitterend motor avontuur!
Foto's: http://picasaweb.google.com/110499589480486761305/1215Dec10#
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
