Back on the Road en The Silverstreet
Door: Jamie
Blijf op de hoogte en volg Jamie
30 Maart 2011 | Thailand, Bangkok
Back on the Road
(link foto's staat onderaan verhaal)
Maandag 20 december 2010
Om zes uur staat de taxi voor en om acht uur vliegen we naar Bangkok. Vietnam achter ons latend. Twee weken is niet lang genoeg. Er was zo veel te doen en te zien. Ik vind het echt een schitterend land. Ik had geen idee wat me te wachten stond en dat het zo een leuk, mooi, divers, indrukwekkend en gastvrij land is had ik niet verwacht. Ik hoop hier ooit weer een keer naar terug te keren.
Na een goede vlucht komen we aan op Bangkok, daar nemen we een taxi naar de Khao San Road. Hier ben ik vier jaar geleden voor het laatste geweest en vind het dan ook erg leuk om terug te zijn. Er is vrijwel niets veranderd en gelukkig vind ik daarom ook zonder moeite de straat waar ik toen de tijd verbleef. We stappen het eerste hotel wat we tegen komen binnen en dit blijkt een goede zet te zijn. De kamer is prima en er is ook een zwembad. Op de begane grond zoekend ontdekken we dat deze zich op het dak bevindt. Wat gaaf een rooftop swimmingpool! Wat is het uitzicht mooi vanuit het water, en wat liggen de stoelen lekker. Dit is een goede afsluiter. Nog anderhalve dag even genieten hier en dan vliegt Mitch terug naar Koh Tao en ik terug naar het koude Nederland.
We gaan vanmiddag eerst even lunchen en daarna shoppen, want dat hoort nu eenmaal op de Khao San Road. Een heerlijke Thaise lunch, drie jurkjes, wat souvenirtjes, armbandjes en twee telefoon accessoires verder ploffen we neer om een drankje te doen.
De Khao San Road is een walking street. De enige voertuigen op wielen die je er op straat ziet zijn eet karretjes. Deze zijn volgeladen met vers fruit, Phat Thai, maiskolven, bbq vlees en in zijn geheel frituurde sprinkhanen, kevers en maden. Die sla ik even over, wel ga ik voor een maiskolf en vers fruit. Geen goede combinatie, maar ik wil alles nog een keer eten voor ik weg ga. Het is allemaal zo lekker. Verder zie je aan weerszijde van de straat alleen maar restaurantjes, barretjes, winkeltjes en massage huizen. Het is een gezellige boel op straat. Gedurende de avond wordt het er steeds drukker. Laat in de nacht of vroeg in de ochtend neemt de drukte af, maar stil zal het er nooit worden.
Terug in het hotel nemen we even een douche voor we gaan eten. Hier in Bangkok is het stralend weer en ruim 36 graden. Even wennen dus na het redelijk bewolkte Vietnam weer. We zoeken een leuk lounge restaurantje uit en gaan er dan ook lekker bij liggen. Ondanks dat we in de drukste stad van Thailand zijn kunnen we eindelijk helemaal ontspannen. Vietnam was super alleen moesten we erg haasten op het laatst. We nemen dan ook rustig de tijd om lekker te eten en te kletsen. Er is buiten het reizen en het ontdekken van een nieuw land ook nog een puntje wat Mitch en Jamie heet om te bespreken. Het waren twee leuke weken in Vietnam en wat is het plan nu?
We gaan proberen om contact te houden en zien dan wel waar het schip strand.
'Everything happens for a reason.'
Dus wacht ik het rustig af. Wie weet krijgt het avontuur nog een vervolg.
The Silverstreet
Dinsdag 21 december 2010
Vandaag gaan we het relaxen nog even voort zetten. Na een rustig ontbijtje is het tijd voor een duik in het zwembad. Voor de lunch nuttig ik mijn voorlopig laatste Thaise maaltijd. Thailand is een land waar ik altijd naar terug zou willen gaan. Mezelf kennende regel ik dat ook wel weer en dus zullen er nog vele Thaise maaltijden volgen.
Ik kan het niet laten om toch nog even te winkelen. Gister was ik het bestaan van de Silverstreet even vergeten. Aan het einde van de Khao San Road is een dwars straat die echt helemaal en alleen bestaat uit zilver winkeltjes. Alle sieraden en benodigdheden om zelf sieraden te maken zijn aanwezig. Ik weet een mooie ring en oorbelletjes te scoren. Ook vinden we twee beanies, twee grijze, gebreide mutsen. Mitch om op te zetten na het duiken en ik voor in het koude Nederland. Tevreden gaan we terug naar het hotel om mijn spullen te pakken en naar de bus te gaan. De shuttle bus brengt ons naar het vliegveld. Mitch gaat mee om me uit te zwaaien en neemt morgen ochtend vroeg de bus en boot terug naar Koh Tao.
Op het vliegveld drinken we nog wat, maar dan is het toch echt tijd om te gaan. Ik moet richting de security check. Hmm, ik vind gedag zeggen niet zo leuk. Maar wat moet, dat moet. Na een dikke knuffel sluit ik aan in de rij. Vlak voor de douane zwaaien we nog een keer en toen was het avontuur al weer voorbij.
Dag Mitch, dag Thailand, dag Sanne en tot snel, dag Singapore, Maleisië en dag Vietnam.
Sneewwit Nederland here I come!
link foto's: https://picasaweb.google.com/110499589480486761305/162021Dec10#
(link foto's staat onderaan verhaal)
Maandag 20 december 2010
Om zes uur staat de taxi voor en om acht uur vliegen we naar Bangkok. Vietnam achter ons latend. Twee weken is niet lang genoeg. Er was zo veel te doen en te zien. Ik vind het echt een schitterend land. Ik had geen idee wat me te wachten stond en dat het zo een leuk, mooi, divers, indrukwekkend en gastvrij land is had ik niet verwacht. Ik hoop hier ooit weer een keer naar terug te keren.
Na een goede vlucht komen we aan op Bangkok, daar nemen we een taxi naar de Khao San Road. Hier ben ik vier jaar geleden voor het laatste geweest en vind het dan ook erg leuk om terug te zijn. Er is vrijwel niets veranderd en gelukkig vind ik daarom ook zonder moeite de straat waar ik toen de tijd verbleef. We stappen het eerste hotel wat we tegen komen binnen en dit blijkt een goede zet te zijn. De kamer is prima en er is ook een zwembad. Op de begane grond zoekend ontdekken we dat deze zich op het dak bevindt. Wat gaaf een rooftop swimmingpool! Wat is het uitzicht mooi vanuit het water, en wat liggen de stoelen lekker. Dit is een goede afsluiter. Nog anderhalve dag even genieten hier en dan vliegt Mitch terug naar Koh Tao en ik terug naar het koude Nederland.
We gaan vanmiddag eerst even lunchen en daarna shoppen, want dat hoort nu eenmaal op de Khao San Road. Een heerlijke Thaise lunch, drie jurkjes, wat souvenirtjes, armbandjes en twee telefoon accessoires verder ploffen we neer om een drankje te doen.
De Khao San Road is een walking street. De enige voertuigen op wielen die je er op straat ziet zijn eet karretjes. Deze zijn volgeladen met vers fruit, Phat Thai, maiskolven, bbq vlees en in zijn geheel frituurde sprinkhanen, kevers en maden. Die sla ik even over, wel ga ik voor een maiskolf en vers fruit. Geen goede combinatie, maar ik wil alles nog een keer eten voor ik weg ga. Het is allemaal zo lekker. Verder zie je aan weerszijde van de straat alleen maar restaurantjes, barretjes, winkeltjes en massage huizen. Het is een gezellige boel op straat. Gedurende de avond wordt het er steeds drukker. Laat in de nacht of vroeg in de ochtend neemt de drukte af, maar stil zal het er nooit worden.
Terug in het hotel nemen we even een douche voor we gaan eten. Hier in Bangkok is het stralend weer en ruim 36 graden. Even wennen dus na het redelijk bewolkte Vietnam weer. We zoeken een leuk lounge restaurantje uit en gaan er dan ook lekker bij liggen. Ondanks dat we in de drukste stad van Thailand zijn kunnen we eindelijk helemaal ontspannen. Vietnam was super alleen moesten we erg haasten op het laatst. We nemen dan ook rustig de tijd om lekker te eten en te kletsen. Er is buiten het reizen en het ontdekken van een nieuw land ook nog een puntje wat Mitch en Jamie heet om te bespreken. Het waren twee leuke weken in Vietnam en wat is het plan nu?
We gaan proberen om contact te houden en zien dan wel waar het schip strand.
'Everything happens for a reason.'
Dus wacht ik het rustig af. Wie weet krijgt het avontuur nog een vervolg.
The Silverstreet
Dinsdag 21 december 2010
Vandaag gaan we het relaxen nog even voort zetten. Na een rustig ontbijtje is het tijd voor een duik in het zwembad. Voor de lunch nuttig ik mijn voorlopig laatste Thaise maaltijd. Thailand is een land waar ik altijd naar terug zou willen gaan. Mezelf kennende regel ik dat ook wel weer en dus zullen er nog vele Thaise maaltijden volgen.
Ik kan het niet laten om toch nog even te winkelen. Gister was ik het bestaan van de Silverstreet even vergeten. Aan het einde van de Khao San Road is een dwars straat die echt helemaal en alleen bestaat uit zilver winkeltjes. Alle sieraden en benodigdheden om zelf sieraden te maken zijn aanwezig. Ik weet een mooie ring en oorbelletjes te scoren. Ook vinden we twee beanies, twee grijze, gebreide mutsen. Mitch om op te zetten na het duiken en ik voor in het koude Nederland. Tevreden gaan we terug naar het hotel om mijn spullen te pakken en naar de bus te gaan. De shuttle bus brengt ons naar het vliegveld. Mitch gaat mee om me uit te zwaaien en neemt morgen ochtend vroeg de bus en boot terug naar Koh Tao.
Op het vliegveld drinken we nog wat, maar dan is het toch echt tijd om te gaan. Ik moet richting de security check. Hmm, ik vind gedag zeggen niet zo leuk. Maar wat moet, dat moet. Na een dikke knuffel sluit ik aan in de rij. Vlak voor de douane zwaaien we nog een keer en toen was het avontuur al weer voorbij.
Dag Mitch, dag Thailand, dag Sanne en tot snel, dag Singapore, Maleisië en dag Vietnam.
Sneewwit Nederland here I come!
link foto's: https://picasaweb.google.com/110499589480486761305/162021Dec10#
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
