De fik er in en Van hels naar hemels
Door: Jamie
Blijf op de hoogte en volg Jamie
22 Januari 2011 | Vietnam, Nha Trang
De fik er in
(link foto's staat onderaan het verhaal)
Donderdag 16 december 2010
Hoi An is het stadje waar iedereen op maat gemaakte schoenen, jurken, jassen en pakken koopt. En aangezien de toeristen dan toch al in een koop bui zijn, kan je er nog vele marktjes afstruinen.
Wij gaan eerst een ontbijtje scoren. Daarna gaan we wel de marktjes af. De kleermakers moeten we teleur stellen, daar hebben we niet genoeg tijd voor. Vanavond nemen we alweer de bus naar het volgende stadje. Onze race tegen de klok van mijn strakke schema.
Het stadje zien we vandaag bij daglicht en het is echt heel gezellig hier. Er zijn geen hoge gebouwen, alleen maar kleine straatjes. En nu kunnen we ook het “eiland” zien waar we gister hebben gegeten. Dit eilandje is een eigenlijk een lange straat parallel aan het stadje, er ligt alleen een rivier tussen.
Na het ontbijt gaan we naar de winkeltjes en de marktjes in het stadje. Het is hier heel schattig en pittoreske. Er zijn allerlei kleine cafétjes en groente en fruit stalletjes. Overal waar je kijkt kan je kettingen, schaaltjes, thee service, tasjes, schilderijen en zelfs huishoudelijke artikelen kopen. Je zou er werkelijk helemaal los kunnen gaan. Het feit dat we nog verder moeten reizen en ik straks maar twintig kilo terug mag nemen, is het enige wat mij tegen houdt.
Het is een rustig dagje zo in Hoi An, alhoewel we op het laatst toch nog wat moeten haasten om nog even snel wat te eten voordat onze bus alweer vertrekt.
Het is een slaap bus en ik heb werkelijk nog nooit zo iets grappigs gezien. In plaats van stoelen heeft deze bus drie rijen met stapelbedjes. De bedjes zijn heel smal en net lang genoeg. De wat grotere mede mens wordt gedwongen om de hele rit op de zij te liggen, anders past het niet.
Van voor naar achter heb je dus drie rijen met stapelbedden en twee kleine gangpaden.
Voor we de bus in stappen krijgen we een plastic zakje in onze hand geduwd. Nou, dat belooft niet veel goeds. Het blijkt dat we onze schoenen uit moeten doen en dat het geen spuug zakje, maar een schoenen tasje is.
Ik lig vooraan en Sanne ligt boven me, Mitch ligt achter ons. Ik ben inmiddels al druk bezig met het typen van de verhaaltjes tot er een rare geur de bus binnen dringt. Een soort chemisch verbrande lucht. Er wordt gespeculeerd over een vies toilet en dat we de deur maar goed dicht moeten houden.
De lucht komt echter niet van het toilet. Sanne springt spontaan uit haar bedje pakt haar tas en zegt:
'Ik ga niet met deze bus.'
Verbaasd kijk ik op. Doordat ik aan het typen was heb ik niet helemaal mee gekregen wat er gaande was. Er was kortsluiting voor in de bus geweest. Het draadje van de airco had het begeven. Dit waren ze inmiddels aan het vervangen, dat wist ik dan weer wel.
Sanne heeft alles van bovenaf kunnen bekijken en zei dat er ook brand was voor in de bus en dat dit die nare geur veroorzaakt heeft. Daar had ik dus helemaal niets van mee gekregen. Ik probeerde Sanne gerust te stellen en dat ze de bus nu al aan het maken zijn. Haar besluit stond echter al vast.
Ik was huiverig voor het spook stadje bij het strand. Sanne houdt niet van onbetrouwbare bussen. Fair enough dus. Morgen neemt ze de volgende bus naar Nha Trang. Ik kan niet langer hier blijven want alle nachten die nu nog over zijn zal ik in nacht bussen door brengen.
Na een plots, maar gelukkig tijdelijk afscheid vertrekt de bus. Sanne had het er vanmiddag al over dat ze hier nog graag een dagje wilde blijven. Dus kunnen we wel zeggen:
'Everything happens for a reason.'
Het verkeer is in heel Vietnam hetzelfde, dus helaas is het niet anders in deze bus en deze rit overtreft werkelijk alles! Omdat ik de weg wilde zien zaten we vooraan. Niet helemaal voor want er zat nog één bedje tussen. Deze was leeg dus kon ik goed de weg zien. En dat doe ik nooit meer! Omdat ik mijn verhaaltje aan het typen was en niet rustig ging slapen kon ik alles zien. Het was verschrikkelijk. Deze buschauffeur is zijn leven niet lief, denk ik.
Inhalen voor de bocht was geen probleem. Oeps, toch een tegenligger. Ook geen probleem dan trappen we even vol op de rem en knallen we de bus de berm in. O, en als die berm te ver weg is doordat hij met zo'n rotgang door de bocht gaat, dan is de berm aan de verkeerde kant van de weg toch dichterbij. Hobbelend rijden we de berm weer uit om vervolgens weer met plankgas door te racen.
Ik liet het typen voor wat het was en ging toch maar slapen, hopend dat de rit snel voorbij zal gaan. Het slapen ging dacht ik wel, alleen bij iedere nood stop of het ontwijken van een tegenligger schrok ik weer wakken. En dit was denk ik om de drie minuten. Automatisch kijk je dan voor je op de weg en dan zie je dus twee felle koplampen recht op je af komen. Dit omdat de buschauffeur gewoon inhaalt en dan op het laatste moment de bus ergens tussen knalt.
Ik weet dat het beter was om niet te kijken en om te denken dat het wel goed zou gaan, maar mijn lichaam verkrampte puur uit reflex voor wat het zag.
Hopend dat het snel morgen is en we ongedeerd in Nha Trang aankomen, probeer ik toch te slapen.
Van hels naar hemels
Vrijdag 17 december 2010
Om zes uur 's ochtends stap ik opgelucht en met trillende benen de bus uit. We ploffen bij het eerste en beste koffie tentje neer en drinken eerst wat. Heerlijk die vroege openingstijden.
We hebben inmiddels met behulp van de backpackers bijbel (Lonely Planet) een hostel gevonden. Deze ligt op niet al te ver lopen. Althans dat dachten we, het bleek toch even wat verder en dus nemen we een taxi.
Het is een heel leuk hostel. Er is een barretje, een restaurantje en een schattig tuintje met vijfertje en hangmatten. Er hangt een ontspannen sfeer. Dat kunnen we wel gebruiken na deze rit. We checken in en gaan rustig ontbijten. Na het ontbijt vragen we bij de receptie wat er allemaal te doen is hier in Nha Trang. Het is nog lekker vroeg dus hebben we de hele dag.
Er is van alles te doen, een boot trip, duiken, het strand, maar wat ze vooral aanraden voor vandaag is een bezoekje aan de spa. Haha, ze weten maar al te goed wat voor een rit we achter de rug hebben.
Het wordt dus een dagje spa, heerlijk. Niet veel later stappen we met nog vier backpackers in een taxi en rijden naar het spa centrum. In de taxi is het al reuze gezellig, dus belooft het een leuke middag te worden.
Het is een mooie spa, er is een meertje met daarom heen een waterval, meerdere zwembaden, jucuzzi's, een massage douche en waar we vooral voor komen zijn de modderbaden.
De modderbaden is stap één van de relax sessie. En wat is dat grappig zeg. Ik heb nog niet eerder in een modderbad gelegen. Het is heel zacht en doordat je er in blijft drijven voelt het heel gek. Nadat alle mineralen lekker in onze huid getrokken zijn spoelen we ons af en zijn we toe aan stap twee, de massage douche. Stap drie is ook absoluut niet verkeerd, de jacuzzi. Stap vier is de heerlijk verwarmde waterval. Stap vijf is het verwarmde zwembad en daarna zijn we zeker toe aan stap zes, een Vietnamese lunch.
Totaal relaxed en met een zijde zachte huid gaan we terug naar het hostel. Na de helse rit kwam de hemelse spa echt als geroepen.
We hebben het reis schema inmiddels wat aangepast. Mui Ne laten we voor wat het is. We blijven een dagje langer hier zodat we op Sanne kunnen wachten. Zij komt morgen ochtend vroeg aan. Morgen gaan we dan met z'n drieën een boot trip maken.
We boeken de boot trip en een nachtje langer in het hostel, daarna is het al weer tijd voor het avond eten. Het fijne van backpackers en hostels is dat ze altijd in de hot spot van de stad gelocaliseerd zijn. Nu stappen we ons hostel uit, slaan rechts af en bevinden ons meteen in de straat waar alle leuke restaurantjes en barretjes zicht bevinden.
Het Vietnamese eten bevalt me trouwens prima. Mitch en ik bestellen vaak allemaal kleine dingetjes en als de hele tafel dan vol staat eten we met stokjes rustig alles op. Keer op keer weer verbaasd dat alle schaaltjes leeg zijn en dan is het tijd voor het uitbuiken. Want zoals ze in Zuid-Afrika zeggen:
'Maagie vol, oogie toe.'
De oogjes gaan alleen nog niet toe, we gaan eerst nog het nachtleven van Nha Trang bekijken.
Foto's: http://picasaweb.google.com/110499589480486761305/131617Dec10#
(link foto's staat onderaan het verhaal)
Donderdag 16 december 2010
Hoi An is het stadje waar iedereen op maat gemaakte schoenen, jurken, jassen en pakken koopt. En aangezien de toeristen dan toch al in een koop bui zijn, kan je er nog vele marktjes afstruinen.
Wij gaan eerst een ontbijtje scoren. Daarna gaan we wel de marktjes af. De kleermakers moeten we teleur stellen, daar hebben we niet genoeg tijd voor. Vanavond nemen we alweer de bus naar het volgende stadje. Onze race tegen de klok van mijn strakke schema.
Het stadje zien we vandaag bij daglicht en het is echt heel gezellig hier. Er zijn geen hoge gebouwen, alleen maar kleine straatjes. En nu kunnen we ook het “eiland” zien waar we gister hebben gegeten. Dit eilandje is een eigenlijk een lange straat parallel aan het stadje, er ligt alleen een rivier tussen.
Na het ontbijt gaan we naar de winkeltjes en de marktjes in het stadje. Het is hier heel schattig en pittoreske. Er zijn allerlei kleine cafétjes en groente en fruit stalletjes. Overal waar je kijkt kan je kettingen, schaaltjes, thee service, tasjes, schilderijen en zelfs huishoudelijke artikelen kopen. Je zou er werkelijk helemaal los kunnen gaan. Het feit dat we nog verder moeten reizen en ik straks maar twintig kilo terug mag nemen, is het enige wat mij tegen houdt.
Het is een rustig dagje zo in Hoi An, alhoewel we op het laatst toch nog wat moeten haasten om nog even snel wat te eten voordat onze bus alweer vertrekt.
Het is een slaap bus en ik heb werkelijk nog nooit zo iets grappigs gezien. In plaats van stoelen heeft deze bus drie rijen met stapelbedjes. De bedjes zijn heel smal en net lang genoeg. De wat grotere mede mens wordt gedwongen om de hele rit op de zij te liggen, anders past het niet.
Van voor naar achter heb je dus drie rijen met stapelbedden en twee kleine gangpaden.
Voor we de bus in stappen krijgen we een plastic zakje in onze hand geduwd. Nou, dat belooft niet veel goeds. Het blijkt dat we onze schoenen uit moeten doen en dat het geen spuug zakje, maar een schoenen tasje is.
Ik lig vooraan en Sanne ligt boven me, Mitch ligt achter ons. Ik ben inmiddels al druk bezig met het typen van de verhaaltjes tot er een rare geur de bus binnen dringt. Een soort chemisch verbrande lucht. Er wordt gespeculeerd over een vies toilet en dat we de deur maar goed dicht moeten houden.
De lucht komt echter niet van het toilet. Sanne springt spontaan uit haar bedje pakt haar tas en zegt:
'Ik ga niet met deze bus.'
Verbaasd kijk ik op. Doordat ik aan het typen was heb ik niet helemaal mee gekregen wat er gaande was. Er was kortsluiting voor in de bus geweest. Het draadje van de airco had het begeven. Dit waren ze inmiddels aan het vervangen, dat wist ik dan weer wel.
Sanne heeft alles van bovenaf kunnen bekijken en zei dat er ook brand was voor in de bus en dat dit die nare geur veroorzaakt heeft. Daar had ik dus helemaal niets van mee gekregen. Ik probeerde Sanne gerust te stellen en dat ze de bus nu al aan het maken zijn. Haar besluit stond echter al vast.
Ik was huiverig voor het spook stadje bij het strand. Sanne houdt niet van onbetrouwbare bussen. Fair enough dus. Morgen neemt ze de volgende bus naar Nha Trang. Ik kan niet langer hier blijven want alle nachten die nu nog over zijn zal ik in nacht bussen door brengen.
Na een plots, maar gelukkig tijdelijk afscheid vertrekt de bus. Sanne had het er vanmiddag al over dat ze hier nog graag een dagje wilde blijven. Dus kunnen we wel zeggen:
'Everything happens for a reason.'
Het verkeer is in heel Vietnam hetzelfde, dus helaas is het niet anders in deze bus en deze rit overtreft werkelijk alles! Omdat ik de weg wilde zien zaten we vooraan. Niet helemaal voor want er zat nog één bedje tussen. Deze was leeg dus kon ik goed de weg zien. En dat doe ik nooit meer! Omdat ik mijn verhaaltje aan het typen was en niet rustig ging slapen kon ik alles zien. Het was verschrikkelijk. Deze buschauffeur is zijn leven niet lief, denk ik.
Inhalen voor de bocht was geen probleem. Oeps, toch een tegenligger. Ook geen probleem dan trappen we even vol op de rem en knallen we de bus de berm in. O, en als die berm te ver weg is doordat hij met zo'n rotgang door de bocht gaat, dan is de berm aan de verkeerde kant van de weg toch dichterbij. Hobbelend rijden we de berm weer uit om vervolgens weer met plankgas door te racen.
Ik liet het typen voor wat het was en ging toch maar slapen, hopend dat de rit snel voorbij zal gaan. Het slapen ging dacht ik wel, alleen bij iedere nood stop of het ontwijken van een tegenligger schrok ik weer wakken. En dit was denk ik om de drie minuten. Automatisch kijk je dan voor je op de weg en dan zie je dus twee felle koplampen recht op je af komen. Dit omdat de buschauffeur gewoon inhaalt en dan op het laatste moment de bus ergens tussen knalt.
Ik weet dat het beter was om niet te kijken en om te denken dat het wel goed zou gaan, maar mijn lichaam verkrampte puur uit reflex voor wat het zag.
Hopend dat het snel morgen is en we ongedeerd in Nha Trang aankomen, probeer ik toch te slapen.
Van hels naar hemels
Vrijdag 17 december 2010
Om zes uur 's ochtends stap ik opgelucht en met trillende benen de bus uit. We ploffen bij het eerste en beste koffie tentje neer en drinken eerst wat. Heerlijk die vroege openingstijden.
We hebben inmiddels met behulp van de backpackers bijbel (Lonely Planet) een hostel gevonden. Deze ligt op niet al te ver lopen. Althans dat dachten we, het bleek toch even wat verder en dus nemen we een taxi.
Het is een heel leuk hostel. Er is een barretje, een restaurantje en een schattig tuintje met vijfertje en hangmatten. Er hangt een ontspannen sfeer. Dat kunnen we wel gebruiken na deze rit. We checken in en gaan rustig ontbijten. Na het ontbijt vragen we bij de receptie wat er allemaal te doen is hier in Nha Trang. Het is nog lekker vroeg dus hebben we de hele dag.
Er is van alles te doen, een boot trip, duiken, het strand, maar wat ze vooral aanraden voor vandaag is een bezoekje aan de spa. Haha, ze weten maar al te goed wat voor een rit we achter de rug hebben.
Het wordt dus een dagje spa, heerlijk. Niet veel later stappen we met nog vier backpackers in een taxi en rijden naar het spa centrum. In de taxi is het al reuze gezellig, dus belooft het een leuke middag te worden.
Het is een mooie spa, er is een meertje met daarom heen een waterval, meerdere zwembaden, jucuzzi's, een massage douche en waar we vooral voor komen zijn de modderbaden.
De modderbaden is stap één van de relax sessie. En wat is dat grappig zeg. Ik heb nog niet eerder in een modderbad gelegen. Het is heel zacht en doordat je er in blijft drijven voelt het heel gek. Nadat alle mineralen lekker in onze huid getrokken zijn spoelen we ons af en zijn we toe aan stap twee, de massage douche. Stap drie is ook absoluut niet verkeerd, de jacuzzi. Stap vier is de heerlijk verwarmde waterval. Stap vijf is het verwarmde zwembad en daarna zijn we zeker toe aan stap zes, een Vietnamese lunch.
Totaal relaxed en met een zijde zachte huid gaan we terug naar het hostel. Na de helse rit kwam de hemelse spa echt als geroepen.
We hebben het reis schema inmiddels wat aangepast. Mui Ne laten we voor wat het is. We blijven een dagje langer hier zodat we op Sanne kunnen wachten. Zij komt morgen ochtend vroeg aan. Morgen gaan we dan met z'n drieën een boot trip maken.
We boeken de boot trip en een nachtje langer in het hostel, daarna is het al weer tijd voor het avond eten. Het fijne van backpackers en hostels is dat ze altijd in de hot spot van de stad gelocaliseerd zijn. Nu stappen we ons hostel uit, slaan rechts af en bevinden ons meteen in de straat waar alle leuke restaurantjes en barretjes zicht bevinden.
Het Vietnamese eten bevalt me trouwens prima. Mitch en ik bestellen vaak allemaal kleine dingetjes en als de hele tafel dan vol staat eten we met stokjes rustig alles op. Keer op keer weer verbaasd dat alle schaaltjes leeg zijn en dan is het tijd voor het uitbuiken. Want zoals ze in Zuid-Afrika zeggen:
'Maagie vol, oogie toe.'
De oogjes gaan alleen nog niet toe, we gaan eerst nog het nachtleven van Nha Trang bekijken.
Foto's: http://picasaweb.google.com/110499589480486761305/131617Dec10#
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
