De Fish Bar en Op de vlucht!!

De Fish Bar

(foto's staan onderaan het verhaal)

Zondag 28 november 2010

We hoppen vandaag pas om één uur de bus op, want we hadden vanochtend even nodig om te douchen, te ontbijten en om even te kijken wat we nu allemaal gaan doen. Als eerste stop gaan we bij China Town kijken. De met rode lampionnen versierde straten staan vol met kraampjes en we laten ons weer even verleiden door de kooplust omdat alles zo goedkoop is. Ook nemen we het er van bij een fruit karretje. Voor 0,25 euro cent krijg je een hele mango kant en klaar geschild en in stukjes gesneden in een zakje. Een stuk watermeloen, een ananas en een mango verder vervolgen we onze weg over de markt. Het karretje er naast verkoopt geroosterde kastanjes, daar nemen we ook een zakje van mee. Het karretje daar weer naast verkoopt rietsuiker sap, die slaan we even over.
Na China Town is de volgende stop Central Market. Het is niet zo dat we alleen maar marktjes willen bezoeken. Dit zijn nou eenmaal de hotspots van Kuala Lumpur. We weten de verleiding te weerstaan en gaan dit maal recht op ons doel af, de Fish Bar.
Hier gaan we niet lunchen maar heerlijk onze handen en voeten verwennen. De lieve beestjes zijn gek op onze dode huidcellen. Het was absoluut niet duur, maar wel vonden we het enigszins gek dat wij als het ware de vissen voeren en daar dan ook nog voor moeten betalen. Nu moet je het zien als een wellness treatment dus was het het meer dan waard. We hadden het nog niet eerder gedaan en dit was duidelijk aan onze reactie te zien. Hysterisch giechelend hadden we de grootste moeite om onze voeten stil en in het water te houden. Het kietelt heel erg wanneer ze met z'n alle tegelijk aan je voeten knabbelen. Na tien minuten waren de handen aan de beurt, deze zijn duidelijk minder populair bij de visjes want er komen een stuk minder visjes op af. Met zacht gescrubde handen en voeten lopen we door naar het eet gedeelte. We willen vandaag Maleisisch eten.
Op het plaatje zag het er lekker uit. Op tafel was het een gigantische bak met noodles en mihoen met slechts drie taugé sliertjes en twee garnalen. De geur die er af kwam was erg visserig en daar smaakte het ook naar. Dit was de lucht die ik al vaker geroken had op de marktjes. Daar vond ik het ook al niet zo lekker en deed het me denken aan de stinkende gedroogde visjes uit Kenia. We hebben onze best gedaan en kunnen nu in ieder geval zeggen dat we echt Maleisisch gegeten hebben. Wie weet was het een verkeerde keuze...ook al heb ik gehoord dat bijna al het Maleisische eten naar vis smaakt.
Na de Central Market zijn we een gigantische moskee gaan bekijken, dit kon alleen maar als we een mooi paars gewaad aan trokken en de slippertjes uit deden. Het zag er leuk uit en het stond best goed dat paars. De moskee was echt enorm en biedt iedere vrijdag plaats aan maar liefst 15.300 Moslims. Ongewenst, kregen we na het vragen of we foto's mochten maken, even “kort” wat informatie over de moskee. De vijf belangrijkste punten van de Islaam zijn tot in de puntjes besproken en na, voor mijn gevoel, ruim een half uur wisten we aan de rest van het pleidooi te ontkomen. Het is niet dat het verhaal niet interessant was, maar wel als de tijd dringt en er nog vele hop off's op ons wachten.
Na het huis van de koning, een orchideeën tuin en de Lake Garden kwamen we aan bij het symbool van Kuala Lumpur. De KLCC Petronas Twin Towers. Inmiddels is het donker en dan geven de torens spectaculair licht. Na veel foto's zijn we het gebouw ook even in gegaan. En raad eens wat zich binnen in de twee torens bevindt. Ja! Een winkelcentrum. Wederom enorm en super deluxe, werkelijk ieder bekend en vooral duur merk heeft er zijn eigen filiaal.
De Hop on Hop off bus had inmiddels zijn laatste rit gereden dus namen we een taxi terug naar het hostel. We hebben eerst even wat gegeten in de straat naast het hostel. Deze staat bom vol met kraampjes. Terwijl we op zoek waren naar iets lekker kwam ik tot mijn grote vreugd een Jackfruit tegen. Ik ben even met mijn grote vriend op de foto gegaan. Na het eten zijn we nog even met een groepje jongens en meiden wat gaan drinken. Daarna zochten we onze bedjes op.


Op de vlucht!

(link foto's staat onderaan het verhaal)

Maandag 29 november 2010

Vandaag staat als eerst op de planning dat we een bus ticket kopen. Dit omdat we het reuze naar ons zin hebben in Maleisië, alleen is er één probleempje...
Azië kent veel regen seizoenen, nu weten wij dat eind november in Thailand het hoogseizoen begint. Dit omdat de regen dan weggetrokken is en het er stralend weer is. Thailand en Maleisië liggen naast elkaar, dus onze conclusie was dat we ook hoog seizoen en dus top weer in Maleisië zouden treffen.
Not dus! De regen is van Thailand naar Maleisië verplaatst, dus zitten we er midden in. Het plan om naar de Pehentian en de Langkawi eilandjes te gaan is van de baan. De Pehentian eilanden zijn zelfs gesloten op het moment, dus zit er niets anders op dan vluchten naar het droge Thailand. Wat uiteraard niet verkeerd is.
Azië is wat dat betreft een fantastisch continent, in de ochtend besluit je een bus te nemen, 's middags boek je je ticket en 's avonds stap je de bus in. Helaas heeft Azië ook minder praktische kanten. Die van de logica.
Het bus station is: 'Under construction.' Dus is de hele boel verplaatst en dan niet naar een naast gelegen terrein. Nee, naar een soort tentenkamp wat twee uur reizen van de stad vandaan ligt! Dus werd het kopen van het ticket een avontuur op zich.
Te voet naar het trein station, een keertje overstappen en vervolgens weer te voet naar het tentenkamp. Daar werden we meteen aangevallen door twintig verschillende busmaatschappij medewerkers en wisten we uiteindelijk een goede deal te sluiten.
Op de terugweg zaten we weer in de trein en viel het ons op dat er alleen maar vrouwen in de coupé zaten, nu blijkt dat je in Maleisië speciale coupés voor vrouwen hebt, genaamd de Ladies Coach. Het grootste deel van de bevolking hier is Moslim. Dit ontgaat je ook niet wanneer je over straat gaat. Er zijn heel veel traditioneel geklede Moslima's. Verder is Kuala Lumpur erg groot en ligt alles ver uit elkaar. Het openbaar vervoer is er wel goed geregeld. Sowieso is het een goed georganiseerde stad. Waar oud, arm, nieuw en rijk elkaar afwisselen.
Pas aan het einde van de middag waren we weer in Kuala Lumpur en zijn we nog even naar een Hindu tempel gegaan. Wat een vrolijke boel is dat toch altijd. Overal zie je kleine huisjes vol met fel gekleurde bloemen en slingertjes, kaarsjes en beeldjes. En zo klein en priellerig dat alles binnen is, zo enorm groot zijn de twee standbeelden buiten. Deze staan voor de trap die je met 272 treden je naar de de top van de heilige kalksteen grotten leidt. Het uitzicht zal vast fantastisch zijn alleen laten we dat voor wat het is. Het begint te schemeren en dus gaan we terug naar ons hostel.
Het is hier overigens heel veilig op straat. De mensen zijn vriendelijk en behulpzaam. Ze spreken ook bijna allemaal een aardig woordje Engels dus is het vragen van de weg geen enorme uitdaging.
De Ladies Coach maakt het ook heerlijk rustig reizen in de trein. Wat het hier overigens nog meer erg rustig reizen maakt, is het feit dat er een aantal dingen niet mogen in het openbaar vervoer van Maleisië. Je mag er niet vliegeren, niet met een bal overgooien, je mag het hek niet door knippen , niet skateboarden op de rails en ook niet kussen. Het is maar even dat jullie het weten.
Terug in Kuala Lumpur kan ik het niet laten en haal nog een keertje zo'n grote bak Sushi te halen. Dit doe ik met de Monorail Skytrain, daar moet je tenslotte even in hebben gezeten in Kuala Lumpur. In het winkelcentrum, waar we al uitgebreid hadden rondgekeken, dacht ik even de “eet etage” te bekijken. Rustig loop ik langs een restaurantje en hoor ineens een soort van gedender langs razen. Nou, dit is dus echt niet normaal meer. Er is hier een heel pretpark aangelegd midden in het winkel cetrum, compleet met een achtbaan die over de kop gaat. Ik heb gewoon hardop staan lachen van verbazing!
Na het eten gaan we nog even douchen en dan is het eigenlijk al weer tijd om te vertrekken.
We nemen dit maal een Teksi naar het busstation, dat scheelt een hoop tijd en gedoe met de koffers. Er rijden hier geen taxi's maar Teksi's.
De busmaatschappij stelt ons niet teleur. Netjes op tijd rijden we in weer een overdreven royal class de luxe bus weg uit Kuala Lumpur. Op naar Thailand!

Foto's: http://picasaweb.google.com/110499589480486761305/32829Nov10#