De Grand Canyon

Dinsdag 14 juli 2009, de dag van de Grand Canyon. Om 9 uur vanochtend had ik afgesproken met DJ. We gaan samen naar de Grand Canyon. Het was zo’n 1,5 uur rijden tot we bij de ingang van het natuur reservaat aankwamen. Ik had werkelijk geen idee wat ik moest verwachten. Grand Canyon. Ik had wel wat foto’s gezien maar dat zegt niet zo veel. We reden het park in en terwijl we reden vroeg ik me af waar de bergen bleven? Zo ver kan het toch niet zijn?
We reden volgens de route en kwamen bij een soort van parkeer gelegenheid langs de weg aan. Laten we maar even stoppen kijken wat er te beleven valt. Boem! Wauw! Amazing!
Daar doemde voor ons op, niet een grote berg maar de canyon. Een canyon is een grote rots spleet. In dit geval echt enorm! Dit drong pas tot me door op het moment dat ik dit adem benemende uitzicht zag.
De weg voer langs de Canyon. Om de paar minuten rijden was er weer een stop gelegenheid om weer even van het uitzicht te genieten. Je staat als het ware op de top van de Canyon en je kijkt in de Canyon. Zo zie je een rivier, de Colorado rivier. Oorspronkelijk schijnt de Canyon zo gevormd te zijn door water wat er door heen stroomde. Helemaal beneden in de Canyon zie je aan de oever van de Colorado rivier een klein strandje. De hoogt gemeten temperatuur ooit op dit strandje is 147 garden Fahrenheit, oftewel 63,8 graden Celsius!!
Er zijn mensen die weten wat ze doen wanneer ze gaan hiken in de Canyon, met tent en al door de Canyon heen. Er zijn ook mensen die niks af weten van de extreme temperaturen in de Canyon. Zo sterven er ook nog steeds mensen in de Canyon. Er zijn boeken over geschreven, over bijna dood ervaringen en over het feit dat ze mensen hebben zien sterven. De temperatuur verschillen zijn er extreem, dit verwacht men niet.
Aan het einde van de Canyon had je een goed uitzicht over de woestijn. Hier zijn we even gaan lunchen om vervolgens weer terug te rijden naar Flagstaff.
De Grand Canyon was super mooi, iets dat ik nog niet eerder heb gezien. We hebben echter maar één kant gezien. Je kan ook naar de overkant. Als je van kamperen en hiken houdt is het een echte aanrader. Je kan hier een week rond rijden, kamperen en je ogen uit kijken als je wilt.
Uitgeput kwam ik aan in Flagstaff, het is toch best vermoeid om met een auto door een reservaat te rijden. Dat had ik niet verwacht :p
Wendy en Rob zijn aan het volleyballen, wat mij een mooie gelegenheid geeft om weer even een verhaaltje te typen. Daarna gaan zo met z’n allen uit eten, het is namelijk al weer mijn laatste avond hier in Flagstaff. Wat gaat de tijd toch snel helaas!
Ik zou morgen om half 4 ’s ochtends de Shuttle bus naar het vliegtuig nemen maar, DJ gaat morgen ook weer naar Phoenix en ik kan weer met hem mee rijden. Ongelofelijk hoe super ik aan alle kanten maar geholpen wordt! Morgen ochtend vertrekken we om half 6. Lekker vroeg dus.
We zijn gaan eten bij een Thai's restaurantje. Het was super gezellig en ik vind het echt jammer dat ik alweer weg moet.
Wendy is echt super lief en gezellig, net als de rest van de familie. Het was ook heel leuk om even als “meiden onder elkaar” naar Phoenix te kunnen gaan. Wendy woont nog niet zo lang samen met haar vriend Rob en mist haar vriendinnen in Phoenix. Het was dus hoog nodig tijd voor some girls talk!
Ik heb mijn tas gepakt en ben niet te laat gaan slapen nadat ik iedereen bedankt had en gedag had gezegd. O, en nadat ik wel drie lunch pakketjes in mijn handen geduwd kreeg voor morgen, voor onderweg.
Nog één blik op de ongelofelijke sterren hemel en daarna snel m’n bedje in.
Goes I’m going to San Francisco!

Ps. Dit zijn foto's van Washington DC. o.a. The White house, Washington monument, The Obama shop en nog veel meer mooie gebouwen.