Day after, de Kat van huis, Otitis Media, Routine?

The day after

(link foto's onderaan verhaal)

Donderdag 14 april 2011

De dag na Sangkran is droog en de zon schijnt volop. Er is hier een prima strand en een helder blauwe zee, dus niets wat ons weerhoudt van een relax dagje aan de kust. Na het ontbijt, of liever gezegd lunch, ploffen we neer op het strand.
Inmiddels is het normaal, maar toch probeer ik mij zelf iedere dag te realiseren waar ik ben. Hoe mooi het hier is en hoe bijzonder het is om op dit piepkleine tropische eiland te wonen. Het is gek om te merken hoe snel je aan iets gewend raakt.
Het is duidelijk dat vandaag geen productieve dag wordt, maar we maken er vanavond wel een romantische avond van. Je kan dan wel samen in een paradijsje leven, dat betekent niet dat je niet af en toe wat extra moeite moet doen om het speciaal te houden. Dus gaan Mitch en ik vanavond gezellig samen uit eten aan het strand.
De restaurantjes aan het strand hebben terrassen aan de zee kant waardoor je heerlijk op je rug kan liggen en naar de zonsondergang kan kijken. De hemel kleurt hier vaak heel mooi van oranje rood naar knal roze en paars. Daarna verschijnen één voor één de sterren. Dit alles onder het genot van een hapje en een drankje en de ruisende palmbomen. Jamie is weer helemaal gelukkig. En dit noem ik dan moeite doen, haha.


Als de kat van huis is...

Vrijdag 15 april 2011

Om twaalf uur vanmiddag stappen we de kleine longtail boot in en varen naar de grote Simple Life boot. Na een paar dagen relaxen ga ik weer duiken. Mitch heeft vandaag geen klanten om mee te duiken dus duikt hij gezellig met de DMT's mee. We gaan vandaag twee fundives maken. Lekker ervaring op doen en gewend raken aan het vele duiken.
Wanneer je duikt kan het zijn dat wanneer je in plaats van naar het koraal, de vissen of je buddy kijkt, je naar het blauwe water kijkt. Omdat het alleen maar blauw is wat je ziet, kan het zijn dat je niet kan focussen. Dit kan desoriëntatie veroorzaken waardoor je je duizelig kan voelen. Dit heet Vertigo. Wanneer je dan naar je buddy of je eigen bubbels kijkt, kan je weer focussen en is alles weer oké. Het is niet gevaarlijk of schadelijk, het is alleen een naar gevoel om duizelig te zijn.
Tijdens mijn Rescue cursus had ik dat dus. Althans dat dacht ik. Ik maakte me totaal geen zorgen, totdat ik het de tweede duik weer had. Ik dacht vervolgens dat het wellicht de zenuwen waren. Want het klinkt misschien allemaal leuk, ik vind sommige opdrachten best spannend. Bijvoorbeeld het af en op doen van je duikbril onder water. En een duiker in paniek, kan je duikbril van je neus af maaien. Dat is dus ook iets wat je tijdens je Rescue cursus oefent.
Vandaag werd ik tijdens de eerste duik weer even duizelig. Het duurt niet lang, maar toch is het niet echt prettig. En ook tijdens de tweede duik werd ik weer even duizelig. Terug bij de duikschool heb ik het even overlegd en morgen ga ik toch maar even naar de dokter om mijn oren na te laten kijken. Ik heb geen pijn en voel verder niets, maar je oren hebben natuurlijk alles met je evenwicht orgaan te maken.
Mitch vertrekt vanavond om acht uur, om samen met Cameron en Liam een visa run te doen. Ze gaan naar Maleisië om daar een nieuw visum aan te vragen zodat ze weer een tijdje legaal in Thailand mogen verblijven. De timing is niet zo goed want als ze aankomen is het weekend en dan is het visum kantoor gesloten. In totaal zullen ze dus vier dagen weg zijn. Mijn visa run is pas ergens aan het einde van de maand mei. Ik heb al een visum omdat ik twee 2-maanden visa heb aangevraagd. Ik hoef dus alleen maar de grens over om een stempel te halen en kan daarna meteen weer terug. Ik zal dan ook niet naar Maleisië gaan, maar naar Burma. Deze trip duurt maar een halve dag.
Om acht uur zwaai ik de drie mannen vrolijk uit en ga ik lekker met de rest van de club wat eten. En als de kat van huis is...dansen de muizen. Dus gaan we vanavond lekker met de meiden dansen in de Diza bar.


Otitis Media

Zaterdag 16 april 2011

Wat moet dat moet, dus toch maar even voor de zekerheid naar de dokter. Nou zeg maar gerust dikke kak dus! Ik heb blijkbaar te veel druk gehad op mijn linker oor waardoor deze beschadigd is. Het kleine botje achter je trommelvlies, dus in je midden oor, is het kleinste botje in je lichaam. En ik heb het voor elkaar gekregen om dat botje een beetje te beschadigen. Hierbij heb ik ook een bloeduitstorting in het midden oor. Deze twee dingen noemt men barotrauma.
Waar ze bang voor zijn, of zelfs al begin verschijnselen van hebben gezien, is een inflamation of the middle ear. Oftewel een oor ontsteking. Doordat alles hier op het eiland warm is, is ook alles een waar broed paradijs voor bacteriën. Hierdoor helen de meest simpele wondjes niet in gemiddeld drie dagen, maar ben je er hier gerust tien dagen zoet mee. En dit is al je gelukt hebt en het niet gaat ontsteken.
Dus uit voorzorg krijg ik antibiotica tegen de eventuele ontsteking. Iets tegen de duizeligheid, want helaas ben ik op het vaste land nu soms ook een beetje duizelig. Ik krijg iets tegen de zwelling en om het goed te laten genezen. Vier verschillende pilletjes, drie keer per dag en vijf dagen lang. Daarbij komt dat er absoluut geen water in mijn oor mag komen en dat ik dus niet kan duiken. Over twee dagen moet ik terug komen om te kijken hoe het er dan voor staat.
Wat een pech. Nu hoop ik dat het maar weer snel over gaat. In de tussen tijd kan ik proberen andere dingen te doen. Het schrijven van een Emergency Plan en uiteraard het leren van mijn examens.
Vanavond was het plan om met de dames weer een dansje te wagen. Ik ben alleen moe en ga eerst even een power napje doen. Op de planning staat van 19:30 tot 21:00. Het wordt 22:00 uur. Ik snooze nog even door en om 23:00 uur besluit ik mijn tanden te poetsen en lekker te blijven slapen.


Routine?

Zondag 17 april 2011

Om 08:00 wordt ik als herboren wakker. Dat mag ook wel als je bedenkt dat ik klokje rond heb geslapen. Ik had het blijkbaar nodig. En dokters advies was rust.
Vandaag doe ik te weinig om er nog een beetje een interessant verhaal van te maken:
Ontbijt, boodschapjes, het opfrissen van mijn geheugen door het Open Water Course boek weer even door te nemen, lunch, een verhaaltje typen en uiteindelijk is het tijd voor het avond eten. Na het eten spelen we nog gezellig een potje pool bij het Simple life Resort.
Alhoewel er niet echt routine is in het leventje hier. Er zijn nu meer en meer dagen zoals vandaag. Zonder bijzondere uitspattingen, maar wel weer heel gezellig.

Link foto's: https://picasaweb.google.com/110499589480486761305/KTSA614151617April11#