Matatu's

Donderdag 8 juli 2010

(onderaan staat de link voor de foto's)

Vandaag ging het wekkertje al om 05:00 uur, want om 06:00 vertrekt de bus. Deze brengt ons, samen met hét voetbal team van de Girls School, naar de grote plaatselijke voetbal en volleybal competitie. De dames hebben het tot de volgende ronde geschopt en willen vandaag weer een ronde verder komen. Het is dus best spannend.
Tot nu toe verbazen wij ons er over hoe stipt op tijd alles rijdt. Helaas, maken wij vandaag dan toch kennis met het Keniaanse begrip:
‘Polle polle.’ Oftewel, rustig aan.
De bus arriveerde ruim een uur te laat en nou is dat ’s middags niet zo’n probleem maar als je om 06:00 uur klaar staat wel! Dit was gewoon een uur langer slapen. Op zich mogen we niet klagen dat we niet geheel mee gaan in het ritme van de meiden hier. Zij staan namelijk om 04:00 uur wanneer ze het heel druk hebben en anders om 05:00 uur op. Dan gaan ze eerst de boel vegen en schoonmaken, wassen en opruimen en dan leren. Om 07:00 uur is het tijd voor het ontbijt en dan beginnen de echte lessen, deze gaan door tot 16:00 uur. Rond 13:00 uur is de grote pauze. Na 16:00 uur hebben ze buiten een berg huis- en leerwerk ook nog de persoonlijke activiteiten zoals sport, zang en dans. Om 18:00 uur wordt er avond gegeten en na het eten zijn de dames vaak nog bezig of aan het leren tot ongeveer 21:00 uur, dan gaan ze slapen. Ze maken dus echt enorm lange dagen en eigenlijk mogen wij niet klagen over een uurtje minder slaap.
Onderweg pikte we eerst Nick en Faye op en na een half uurtje waren we bij de school van bestemming, de Waa Boys High School. Hier wordt het grote sport evenement gehouden. Het wordt allemaal heel “officieel” aangepakt, maar ziet er zo amateuristisch uit als maar kan. Het is enorm grappig en eigenlijk ook heel triest om te zien hoe serieus ze het nemen.
Zo wordt ook deze dag wordt officieel geopend door de Chairman. De geluid installatie uit het jaar nul wordt gecheckt, zodat de voorzitter een speech kan houden die echt, naar onze mening, niet kan.
Hij verteld letterlijk dat sport heel erg belangrijk is. Het is niet alleen goed voor je, je kan er ook veel geld mee verdienen. Als je echt goed je best doet en je wordt ontdekt, dan kan je biljoenen verdienen! Natuurlijk is het behalen van je diploma ook heel belangrijk, maar als je naar mij kijkt. Ik heb ook gestudeerd en heb een goede baan, maar toch heb ik nog geen 500.000 Keniaanse Shilling op mijn rekening staan. ( EUR. 5.000,- ) Dus jongens en meisjes, doe jullie best, werk hard en wellicht wordt je beloond.
Stom verbaasd stonden we naar meneer de voorzitter te luisteren. Het is hier allemaal zo krom als maar kan. Helaas is er niet veel te doen, na een gezamenlijk gebed vergeten we de speech snel en gaan op pad naar het voetbal veld.
(Even ter informatie, we waren er om 07:45 en de speech begon om 09:00 uur.)
Men doet er dus alles aan om het allemaal zo professioneel mogelijk te doen overkomen. Kijk je echter goed rond, dan zie je dat ze af en toe een klein steekje laten vallen.
De volleybal netten worden opgehangen. De lijnen worden nog even snel met één of andere witte troep getrokken. Deze witte troep droogt niet op, blijkt later te zien aan de witte vlekken op onze kleding. Ook de netten in de voetbal goals worden nog even opgehangen en ga zo maar door. De twee velden daarin tegen zijn redelijk vlak en gelijk voor Keniaanse begrippen. Wel heeft één van de twee velden “goed zichtbare” zwarte lijnen.
De meiden hebben echte nep voetbal shirtjes van de plaatselijke markt. Met witte verf hebben ze er zelf de rugnummers op gezet. Voetbalschoenen hebben alleen de eerste elf basis spelers aan, de rest loopt op allerlei gympen en dat is nog luxe. Sommige teams spelen op blote voeten.
Na nog een uur gewacht te hebben op een stel scheidsrechters begint de eerste jongens wedstrijd om 10:30 en beginnen de meiden pas om 12:30 aan hun eerste wedstrijd. De zon brandt vandaag lekker fel en in het open veld schroeit hij onze, nog niet aan zoveel zon blootgestelde huid, flink. Omdat het vanochtend regende hebben wij wel aan de paraplu’s gedacht, maar niet aan de zonnebrand crème. Dus steken we de plu’s op en doen net alsof het parasolletjes zijn.
Het is inmiddels 13:00 uur en we horen onze magen knorren en dan te bedenken dat de meiden nog een uur voetballen te gaan hebben tot de lunch. Ik besluit een zakje pinda’s te kopen voor maar liefst EUR. 0,5 cent.
Na winst van de dames halen we het helaas niet om de tweede wedstrijd ook te bekijken. We hebben vanavond om 18:00 uur afgesproken met Meneer Jan Verkaart. Hij is de oprichter van de Verkaart Foundation. De organisatie waar Nick en Faye stage bij lopen. Jan is een weekje in Kenia om het één en ander te regelen en heeft ons uitgenodigd om bij hem in het resort te komen eten. Het resort ligt aan de kust.
De kust hier is erg toeristisch en staat vol met hotels en luxe appartementen, backpackers lodges, kleine winkeltjes en een grote supermarkt. Dit toeristische deel is echt alleen maar aan de kust gelegen. Ga je verder dan 200 meter land inwaarts dan waan je, je in de jungle en de bekende armoede van Kenia.
De rit naar de kust is een geheel nieuwe ervaring. We nemen de Matatu. Dit is het vervoermiddel van de locals in Kenia. Een Matatu is een klein busje waar legaal maximaal 15 personen in mogen. Dit is inclusief chauffeur en de bus heeft geen laadruimte. In Kenia passen er echter veel meer mensen in. Kinderen worden bij een willekeurig persoon op schoot geplaatst evenals de bagage. Vrouwen mogen eerst zitten en als het echt goed vol zit dan hangen de mannen aan de zijkant half aan de schuifdeur naar buiten. Het record van Nick en Faye staat op 24 personen. Iedere extra passagier in de bus, betekent meer geld verdienen dus wordt er vaak lekker gepropt.
De Matatu zelf is werkelijk helemaal gestript. Bekleding is alleen maar extra gewicht. Kilometer tellers en dergelijke zijn overbodige luxes. Je gaat gewoon zo hard als dat het gaat. Berg afwaarts is dat dus gemiddeld 80 km/h, bergopwaarts hangt af van het aantal personen aan boord. En zoals je weet moet je geen haast hebben in Kenia. Ook achteruitkijk spiegels zijn onhandig, die zitten alleen maar in de weg. Dan mag je ook nog blij zijn als er een goede bodem in het busje zit en je niet de weg onder je door ziet schieten door de weg geroeste gaten. Er knalt vrolijke muziek uit de spiekers en de binnen kant is vrolijk met felle kleuren en teksten versierd. Wanneer je er uit wilt tik je twee keer hard op het metaal van de bus waardoor de bestuurder weet dat hij keihard op de rem moet staan en de bus aan de kant moet gooien. Het asfalt houdt hier redelijk abrupt op en het hoogte verschil met de berm doet mij soms echt denken dat we omvallen. We racen verder over het geweldige wegdek dat vol enorme gaten zit, slingerend om de gaten heen. Dan hebben we nog het feit dat inhalen hier belangrijker is dan de veiligheid. Wanneer je een Matatu inhaalt ben jij eerder bij de eerst volgende klant. Ik zeg fingers crossed en:
‘Hakuna Matata in de Matatu !’
Het ritje van wel drie verschillende Matatu’s heeft in totaal een klein uurtje geduurd en kost ons 110 Shilling p.p. (EUR. 1,10) Wij hadden overigens geluk vandaag met vrij rustige Matatu’s. (Op de foto zie je ook dat ik naast een gezellige mevrouw zit.)
Na deze geheel nieuwe ervaring stappen we voor het eerst sinds een kleine week een mooi luxe resort binnen en zien we veel toeristen. Ze zijn op strand vakantie en zo zijn ze dan ook gekleed. Hier aan de kust kan dat wel, ze zijn aan de toeristen gewend. Wij proberen ons namelijk altijd wel een beetje te bedekken met wat langere kleding.
Jan kwam ons tegemoet en we namen plaats aan een tafeltje tussen de palm bomen aan het strand. Wat is dit heerlijk zeg!
‘Slecht hè,’ dat we die luxe zo heerlijk vinden.
Een normaal toilet die ook nog eens doorspoelt, wastafels met spiegels en handzeep!
We hebben heerlijk gegeten en eigenlijk non-stop naar Jan zijn verhalen geluisterd. Hij heeft de Verkaart Foundation twintig jaar geleden opgericht en heeft inmiddels heel wat meegemaakt. Voldaan van gezelligheid, de luxe, het lekkere eten en de mooie verhalen stappen we het taxi busje in dat ons terug rijdt naar onze heerlijke bedjes in Kwale.

Ps. We hebben vandaag een record verbrekend grote duizendpoot gezien.

foto's: http://picasaweb.google.nl/110499589480486761305/3DagjeVoetbalMetDeMeidenEnInMatatuMatatuS#