Sukuma Wiki

Zaterdag 24 juli 2010

(link foto's staat onderaan)

We zijn heel trots op Franklin, want om stipt 06:30 stond hij klaar voor het hek van de Girls School. Dag huisje, dag Girls School.
Slingerend tussen de enorme gaten in het wegdek naderen we de ferry en wordt het steeds drukker op de weg. Auto's, Matatu's, afgeladen vrachtwagens, fietsers, wandelaars, volgeladen karretjes, alles kris kras door elkaar. O, en niet de koeien en de geitjes vergeten die ook vrolijk rond huppelen in het verkeer. In Mombasa is de haven waar alle goederen aankomen en van daaruit verder getransporteerd worden, vandaar dat het er erg druk is.
De oversteek met de ferry ging tot onze verbazing erg vlot en soepeltjes vandaag, dus waren we ruim optijd bij de bus. Om 09:30 vertrekt deze naar Nairobi, het was 08:00 uur.
We hebben de royal class bus genomen. Dit was achteraf een zeer verstandige keuze als je kijkt naar de gewone, nogal afgeladen, standard class bus. Toch mocht mij de royal class niet helpen want ik zat naast een nogal flink geschapen dame. Haar derrière nam anderhalve stoel in beslag. Anne ontdekte echter al snel dat je de stoelen uit elkaar kan schuiven. Ik durfde alleen niet te vragen of ze dat wilde doen. Misschien zou ik haar hiermee beledigen. Bij de eerste stop schoof ik, nadat de dame was uitgestapt, direkt de stoelen uit elkaar. Daarna hebben we een redelijke busrit gehad.
Het was een eenbaansweg en er was nogal veel vrachtverkeer. Onze bus had aanzienlijk veel power en scheurde alle vrachtwagens voorbij. Dit met het risico om tegenliggers tegen te komen. Wat eigenlijk ontinue gebeurde en dus moest de bus vaak vol in de remmen en snel weer achter de vrachtwagens duiken. Ik zat helemaal vooraan en heb zo'n beetje de hele weg in spanning gezeten of het allemaal wel goed zou gaan. Op zich ging het wel goed, maar één keer kneep ik hem echt eventjes.
De bus haalde een vrachtwagen in en blijkbaar had hij het verkeerd ingeschat want het naderende busje op de andere baan kwam, angstig snel op ons af gereden. De bus moest echt vol in de remmen en dook, met nog geen tien centimeter ruimte ertussen, achter de vrachtwagen. Ik had me al schrap gezet en zat daarna nog even half in shock op mijn stoeltje. Gelukkig lette de chauffeur daarna wat beter op, of nam hij in ieder geval niet zo veel risico meer.
De snelweg zelf was van uitzonderlijk goede kwaliteit, op sommige delen na dan. Zo reden we even over een stuk wegdek geheel gemaakt van klinkertjes en vlak bij Nairobi ontbrak er een stuk snelweg en reden we over een hobbelig zandpad.
De wegen hier in Kenia zijn van heel slechte kwaliteit. Dit omdat ze wel zo handig zijn om geasfalteerde wegen aan te leggen, maar niet zo slim om te bedenken dat je genoeg cement moet gebruiken wil je dat ze een beetje duurzaam zijn. Cement is hier heel erg duur en dus gebruiken ze wat minder. Het feit dat ze dan binnen een paar jaar een geheel nieuwe weg aan moeten leggen, ontgaat ze een beetje.
Na vier uur rijden was het tijd voor de lunch. Iets waar ik me al een tijd op verheugde. Niet alleen omdat ik flink trek had, maar ook omdat het een echt Keniaanse lunch is. Zo kreeg ik een bordje met witte kool gebakken met uitjes, stoofvlees met een soort goulash vlees, veel jus, rijst, aardappeltjes en sukuma wiki. Dit is groente die nog het dichtst bij fijn gesneden boerenkool komt. De maaltijd was echt top!
Met een goed gevulde maag stappen we in om de volgende vier uur te trotseren. De omgeving is inmiddels flink veranderd, van de mooie groen beplantte heuvels en bergen rijden we over uitgestrekte vlaktes. Af en toe staan er wat bomen en klei hutjes. Ook vangen we af en toe een glimp op van het spoor. Waarschijnlijk het spoor waar wij onze weg naar Mombasa op vonden. Iets wat we totaal niet door hadden toen we in de trein zaten, is dat er zich een leven op zich afspeelt op de rails. Er lopen nogal wat mensen mensen rond, want dit is makkelijker dan door het lange gras struinen. Het wordt dus rustig als voetpad gebruikt. Ook de koeien maken er graag gebruik van.
Veilig aangekomen in Nairobi stappen we uit op het eind station, daar waar de bus company gestationeerd is. De buurt kwam ons licht bekend voor. Vanuit het "kantoortje" van de bus company belde we Milmani Backpackers en zij stuurden een taxi. De taxi chauffeur kwam een kwartiertje later binnen stappen en ging ons voor naar de taxi.
Het was een leuke, zeer vriendelijke bus chauffeur die ons van alles vertelde over Nairobi. Zo begon hij op het moment dat we naar de taxi toe liepen met het zinnetje:
'Jullie zijn nu in de meest gevaarlijke wijk van Nairobi. Genaamd de River road en ook wel de Backstreet genoemd.'
Kijk dat doen we dan weer goed. We vertelde hem dat we toen we aankwamen ook niet echt in een leuke buurt zaten die best veel weg had van waar we nu zijn. Toen we weg reden keken we een zijstraat in en verdomd, daar stond het bekende bord: 'Citywall Hotel.'
Haha, nou lekker dan, het is nu officieel. We zaten in de meest slechte buurt van Nairobi. Daar waar de meest vieze barretjes zijn, de goedkoopste prostituees rondlopen en waar veel duistere zaakjes worden afgehandeld. Het is ook het drukste deel van Nairobi en dat kan wel kloppen. Het ziet zwart van de mensen op straat. Het is hier inmiddels al heel erg veranderd. Nu kan je er overdag wel rond lopen. Vijf jaar geleden was dat veel te gevaarlijk. Nu loopt er veel politie en beveiliging op straat en is het er rustiger.
Aangekomen bij Milmani backpackers konden we eindelijk ontspannen. Het reizen blijft hier allemaal wat spannend. Het was gezellig druk toen we binnen kwamen. Bij de receptie ontdekten we dat het zelfs zo gezellig druk was dat we ge-upgrade zijn naar het hotel hiernaast. Ze hadden een reken foutje gemaakt die voor ons voordelig uitkwam. We hebben onze tassen naar het hotel gebracht en zijn bij Milmani gaan eten. We schoven gezellig aan bij een groep Engelsen. En ja, ook hier zijn de Engelsen weer zwaar in overtal.
Het was heel gezellig en we hebben heerlijk gegeten. Bij Stilts had het backpack gevoel me al weer wat getriggerd, maar hier was het echt helemaal gezellig. Het feit dat je bij vreemden aan tafel gaat zitten die nadat je, je hebt voorgesteld al geen vreemden meer zijn. Maar je gewoon tot je nieuwe reisgenootjes kan beschouwen.
Sian, één van de meisjes gaat morgen ook mee op safari. Want daarvoor zijn we hier. Morgen vroeg vertrekken we naar de Masai Mara!!

foto's: http://picasaweb.google.nl/110499589480486761305/13BusreisKwaleNaarNairobiDag22#