Sammy stop!

Allereerst mijn excuses voor de vertraging van de laatste vier verslagen en de bijbehorende foto's. Het is inmiddels ruim een maand later en ik ben al weer een tijdje terug in het land. Ik ben al weer druk aan het werk en uiteraard aan het sparen voor een nieuwe reis. De bestemming is nog onbekend. En laat ik dus eerst het verslag van deze reis afmaken.


Zondag 25 juli 2010

(de link voor de foto's staat onderaan het verhaal)

Om 08:30 stonden we klaar voor vertrek. Uiteindelijk reden we om 09:30 weg bij Milmani Backpackers. De safari begint dus lekker op Keniaanse wijze.
We zitten in een echt safari busje waarvan het dak omhoog kan, ideaal om uit rond te kijken en foto's te maken. We zijn met z'n achten. Sammy de gids zit achter het stuur. Ik zit daar naast voorin en Anne zit samen met twee Nederlandse meisjes, een Engels meisje en een Duits meisje en haar vader achterin. Het is gezellig druk in het busje terwijl de echt Keniaanse muziek door de speakers knalt. De muziek ging echter na een paar nummers uit en het werd steeds stiller achterin. Uiteindelijk lag iedereen te slapen. Dit was ook niet zo gek want het was een rit van maar liefts zes uur!
Tijdens de laatste twee uur van de rit kwam er alleen niet veel meer van slapen. Ook hier zitten de wegen vol gaten en kuilen. Op het laatst hield de weg zelfs helemaal op en reden we over een onwijs hobbelig en stoffig zandpad. Nu zijn we echt op safari!
Onderweg zijn we gestopt om te lunchen, een lekker dik belegde stokbroodje gezond. Heel westers georiënterd. Het was heerlijk, maar toch is niet alles opgegaan. Iets wat blijkbaar vaker voorkomt. Terwijl we verder op het zand pad reden dacht ik dat we echt in the middle of nowhere waren belandt. Het enige wat we zagen waren uitgestrekte vlaktes. Geen mensen, hutjes of beesten, in de verste verte te bekennen. Sammy had een plas pauze nodig en toen hij terug kwam pakte hij de box met broodjes. Blijkbaar had hij weer een beetje trek gekregen. De broodjes bleken echter niet voor hem, maar voor vier kleine kindjes die uit het niets ineens naast de auto stonden. Ze trokken de broodjes zowat uit Sammy's zijn handen. Blijkbaar weten ze dat er wat te halen valt bij de witte safari busjes vol toeristen. Maar waar ze vandaan kwamen is mij nog steeds een raadsel.
We rijden hobbelen verder door de stof en komen aan bij het kamp waar we de aankomende twee nachten zullen doorbrengen. We worden warm onthaalt door een stel echte Masai mannen, gehuld in traditionele kledij. Ze hebben fel rode en oranje kleden handig omgeslagen. Met behulp van enorme kettingen van glinsterend en rinkelend zilver blijven de doeken goed zitten. De sandalen waar ze op lopen zijn hand gemaakt en het zal mij niks verbazen als de zool gemaakt is van een stuk auto band.
Het Masai volk zijn de originele bewoners van het natuur reservaat de Masai Mara. Tot op de dag van vandaag leven ze hier in Kenia op de traditionele wijze. Het safari park is tegenwoordig echter afgesloten met hekken zodat de dieren niet naar de bewoonde delen kunnen trekken. Dat wil niet zeggen dat je geen giraffen, antilopen en zebra's kan tegen komen buiten de parken.
Het kamp ziet er goed uit. We slapen in tentjes met daarin echte bedden. Super dus. Sian, het Engelse meisje komt gezellig bij Anne en mij in de tent. Verder staan er op het kamp terein wat tafeltjes, een kampvuur, er is een tent om in te eten en er is zowaar een echt toilet. Het is welliswaar een pot boven een gat, maar we zijn inmiddels erger gewend dus ook dit is prima. Na een kopje thee stappen we weer in het busje, op naar de Masai Mara!
Nu gaat het dus echt gebeuren, leeuwen, giraffen, zebra's, olifanten ze lopen er allemaal rond. Nu hopen dat we ze ook daadwerkelijk zien. Het doel is natuurlijk om de Big 5 te spotten. Nou zal dat met de olifant, buffel, neushoorn en de gnoe niet zo'n probleem zijn. Het luipaard wordt een grotere uitdaging. Deze zie je bijna nooit, maar we houden onze ogen goed open.
Sowieso kijken we non-stop rond om een dier te spotten. Sammy heeft de "regels van de safari" uitgelegd. Het is heel simpel. Wanneer je iets ziet roep je de naam van het diersoort en:
'Sammy stop!'
Voor de entree van het park staan we eerst even te wachten voor de slagboom. Hier hebben we de, door toeristen verpeste, Masai mensen lettelijk uit de auto moeten duwen. Deze zijn inmiddels zo bijdehand met het verkopen van de zelfgemaakte sieraden, dat ze gewoon de raampjes van het busje open schuiven. Dan leggen ze de armbandjes in je hand en kijken je dan gek aan dat je niet betalen wilt. Een nieuwe verkoop techniek die we nog niet eerder ervaren hebben hier in Kenia. Nuchter dat wij Hollanders zijn geven we de armbandjes terug duwen de handen naar buiten en schuiven de raampjes weer dicht.
Door een groot entree rijden we dan eindelijk het park in. Het dak gaat omhoog en met de camera's in de hand gaan we op weg. Spannend! Wat zullen we spotten?
Al snel zien we de eerste giraffen en klinkt er in koor:
'Giraffe! Sammy stop!'
Wow! Wat gaaf om te zien. Echte giraffen rustig grazend op de Savanne. Schitterend! Niet veel later rijden we langs een horde zebra's en gnoe's. Ook echt super om te zien. In de verte zien we ook nog olifanten staan. Ze zijn alleen zo ver weg dat zelfs ik met de enorme zoomlens de beestjes niet echt dichterbij kan halen. Sammy troost ons met het feit dat we nog genoeg olifanten van dichtbij zullen zien.
We stoppen bij alle dieren die we zien, gekke vogels, een struisvogel, giraffen, veel zebra's en nog veel meer gnoe's. Het is net een Animal Planet film die zich voor ons afspeelt. Vaak moeten we ook even stoppen voor een kudde zebra's die rustig op de, door de zon opgewarmde, weg liggen. Het is een mooi gezicht om te zien hoe ze met een rustig drafje weg rennen. Echt schrikken doen ze niet van de witte safari busjes. Ze zijn het inmiddels gewend.
Vandaag gaan we maar een klein stukje het park in want we moeten terug zijn voor het echt donker is. In het park rijden we redelijk rustig, zodra we de poort uit zijn werd het gaspedaal echter flink ingetrapt. We liepen blijkbaar achter op schema. De weg is hier op onverklaarbare wijze in een hobbel bobbel pad veranderd. Wat wij af en toe in Nederland voor een stoplicht zien. Die kleine hobbeltjes hebben hier de hele weg over genomen. Met minimaal 50km/h scheerde Sammy over de hobbeltjes. Het busje trilde als een gek! Toen we eindelijk aankwamen bij het kamp was ik echt benieuwd of mijn ingewanden nog op de goede plek zitten. Mijn buik rammelde in ieder geval hevig, maar dit had stiekem een andere reden. Ik was dan ook super blij dat we vrijwel direkt aan tafel konden.
We kregen kippensoep vooraf, daarna een heerlijke pasta bolognese met groenten apart en vers fruit na. Arme Anne, voor de vega's was er dus geen soep en pasta met de verse groente en ketchup. Gelukkig kon Anne dit maal haar leed delen want ook Sian is vegetarisch.
Na het eten liep de eet tent al vrij snel leeg, iedereen was kapot. Er was wel een krat bier tevoorschijn getoverd, maar met een meiden groep en één papa zal die niet soldaat gemaakt worden vanavond. Morgen moeten we ook vroeg op dus zochten we zo rond 21:00 uur onze tentjes op. Zodra Anne, Sian en ik in bed liggen hervinden we echter onze energie en hebben we nog heel lang liggen kletsen. Eerst over de eerste indrukken van de safari, dan over Kenia zelf, maar al heel snel hebben we het over mooie mannen, vriendjes, op stap gaan, de nieuwste mode...Je kent het wel, echte girl talk. Heerlijk!!

Slaap lekker vanuit de Masai Mara!


link foto's: http://picasaweb.google.nl/110499589480486761305/14Dag1SafariDag23J#