Keding keding, kedeng kedeng

Zondag 4 juli 2010 deel 2

Goedemorgen! Om 06:00 uur vanochtend lagen we er in en besloten vanmiddag om 12:00 uur op te staan. Dan houden we het dag en nacht ritme een beetje in tact. Het tijdsverschil hier met Nederland is maar één uur dus over een jetlag hoor je ons niet klagen.
Om 13:00 uur werden we gebeld door de receptioniste dat Julius voor ons bij de receptie staat.
‘Oké?’
Gister had de chauffeur inderdaad gezegd dat er iemand om 13:00 uur zou zijn, om ons de weg te wijzen en mee te nemen naar de toeristen info. Zo dat ze wellicht nog wat aan ons kunnen verdienen. En hij had dus niet gelogen want stipt om 13:00 uur stond Julius er. Grappig, want mij is verteld dat men in Afrika juist niet zo stipt is wat de tijd betreft.
Het is achteraf maar goed ook geweest dat Julius er was, want toen we vanmiddag naar buiten liepen waren we echt de enige twee blanke meisjes in de “ghetto”. De straten zijn vies en de gebouwen vervallen, kapot en half gesloopt, maar opzich zijn het huizen. Het is hier nog absoluut geen ghetto, maar het ziet er in daglicht nog steeds een stuk minder aangenaam uit dan twee blokken verder op bij het Hilton hotel. Daar liepen we wel naar toe dus konden we wat ontspannen. De eerste straat die we uit liepen bij ons hotel was vol met ‘wat armere mensen’ rond het Hilton was men mooier gekleed en oogde wat rijker. Wat een verschil!
Julius nam ons eerst mee naar het toeristen info kantoor Big Time Safari, de organisatie waar hij voor werkt. Daar hebben we informatie gekregen over safari’s, treinen en bussen. Ook kregen we een hand getekende ‘city map’ om zo het trein station, de supermarkt en ons hotel terug te vinden. De gedachte dat we nu alleen op pad zouden gaan hier in de buurt was nog wel oké maar, alleen terug naar het hotel gaf me echter rillingen. Haha, we zijn echt helden op sokken hier.
Dus vroegen we Julius of hij met ons mee wilde lopen. We liepen eerst naar het trein station en kwamen langs een marktje. Hier zagen we nog twee toeristen ook vergezeld door een Keniaan zoals Julius. Dat waren dan ook de enige twee andere blanken voor vandaag. De weg naar het trein station leidde langs een soort opstap plaats van de Matatu’s. Dit zijn kleine twaalf persoonsbusjes waar de locals mee reizen.
Het was een drukte van jewelste en wederom waren we heel blij met Julius zijn aanwezigheid. Als of het de normaalste zaak van de wereld is liepen we achter hem aan tussen de mensen door. Anne liep achter me zodat ze de rugzak op mijn rug in de gaten kon houden. Wellicht zijn we wat veel op onze hoede en hebben we het streven van Hakuna Matatta tijdelijk even laten varen. Ach, het is waarschijnlijk gewoon even wennen.
Op het station was het rustig en werden we meteen geholpen. De tickets zijn gekocht en morgen moeten we er om 18:00 uur zijn. De trein naar Mombasa vertrekt om 19:00 uur. Om deze fantastische tocht niet nog een keer af te moeten leggen met al onze bagage er bij nemen we morgen een taxi naar het trein station.
We vervolgen onze weg hobbelend achter Julius aan naar de supermarkt. Een prima supermarkt waar we veel groente en fruit, brood, pindakaas, water, cola, Fanta, sinasappelsap, chips, melk en cornflakes hebben gekocht. We hebben namelijk nog niet ontbeten en moeten tot morgen 17:30 uur een soort van gaan kamperen op onze hotel kamer. Het is hier niet zo dat je even lekker een restaurantje op zoekt. De boodschapjes, twee tassen afgeladen vol, kostte EUR. 5,35.
Terug bij het hotel hebben we Julius waarschijnlijk bijna een week salaris aan tip gegeven, maar we waren dan ook heel blij met hem.
In Kenia betalen we met de Shilling. 100 Shilling is EUR 1,- Julius kreeg 200,- Shilling. De twee volle boodschappen tassen koste ons in totaal 535,- Shilling dus zijn we best royaal geweest.
Morgen hebben we weer met hem afgesproken, dan neemt hij ons mee naar de Safaricom winkel waar we een sim kaart en usb stick voor het internet gaan kopen. In tegenstelling tot in Den Haag zijn hier op zondag de winkels wel gewoon gesloten, vandaar dat we morgen terug moeten.
Om 16:00 zijn we weer veilig ons hotel kamertje binnen getreden. Vandaag komen we er niet meer uit. Het is echt heerlijk om vanaf 16:00 ’s middags niets te doen te hebben.
Anne is gaan puzzelen en lezen, ik ben deze verslagen gaan typen en samen hebben we de spulletjes geordend. Om 19:00 uur was het tijd voor het avond eten en hebben we een salade in elkaar geflanst die echt verdomd goed smaakte en samen met wat nootjes en twee boterhammen met pindakaas hebben we echt lekker avond gegeten.
Ik typ mijn verhaaltje af en dan gaan we lekker in bed liggen en een filmpje kijken. Heerlijk ontspannen. Tot de stroom uit viel. Het licht sprong welliswaar vrij snel weer aan samen met de nood generator. Van de herrie van buiten waren we even verlost, maar de generator nam de taak over. Buiten zit een soort bar/nachtclub die zorgt voor een lekker muziekje op de achtergrond. De vijf andere geluiden van schreeuwende mensen, getoeter, alarm systemen, ronkende motoren en een bar die graag met zijn muziek over die van zijn buurman heen wilt, maakt dit alles tot een storend doch levendig gebruis. De oordopjes verkregen in het vliegtuig komen nu goed van pas.

Slaap lekker dat gaan wij zo ook doen!


Maandag 5 juli 2010

Om 08:00 ging vanochtend de wekker en om 08:30 zaten we aan het ontbijt. Het is best heftig om eerst een glaasje mango sap en een kleine portie cornflakes te nuttigen en om vervolgens een enorm English breakfast en een kopje thee naar binnen te werken. Zeker wanneer je nog geen half uur wakker bent, want we hebben natuurlijk nog even gesnoozed. Na het ontbijt besloten we weer even lekker in bed te kruipen, we hebben vandaag vrij weinig op de planning staan en kunnen dus even goed bijslapen.
Vanochtend na het ontbijt waren we even naar buiten gelopen en het zag er allemaal veel minder eng uit vandaag. Dus hebben we besloten om nu alleen op pad te gaan. Om 12:00 uur waren we klaar en vroegen we de receptioniste de weg naar de Safaricom winkel. Wij waren helemaal klaar voor het avontuur, alleen wist zij ons ervan te overtuigen dat we sowieso zouden verdwalen, want het was best ingewikkeld. Dus dachten we Julius te bellen, alhoewel er loopt hier ook vast wel iemand rond van de “hotelcrew” die ons mee uit wandelen wil nemen. En ja hoor Mosi stond voor ons klaar. Top!
Op naar de Safaricom, de officiële winkel dus ik ben benieuwd! Het oogt goed van de buitenkant, ook de binnenkant ziet er strak uit. Geen van de winkeltjes hebben er tot nu toe zo strak en verzorgd uitgezien. Echter is de overvolle winkel niet alleen vol van mensen maar ook komen de warme aroma’s van stinkvoeten en vooral okselzweet ons enthousiast tegemoet. Een geur die ons goed bij blijft en waarbij de winkel en haar interieur in het niets valt. Maar goed we zijn er voor de sim kaart en die was vrij makkelijk gekocht. De usb stick (modem) voor het internet had meer voeten in de aarde. We werden van balie 4/5, naar bali 15/16 gestuurd waar de medewerkster ons vriendelijk verzocht naar de info-balie te gaan. Overal stonden we eerst even in de rij en toen we uiteindelijk de juiste persoon hadden gevonden kwam deze met de vriendelijke mededeling dat het modem tijdelijk was uitverkocht.
‘Fijn!’
Als ze ons dat bij de eerste balie al verteld had, dan had het niet alleen tijd maar ook ons reuk zintuig een hoop ellende bespaard.
‘Hakuna matatta, we zijn in Afrika!’
En er is nog een Safaricom winkel in de buurt, dus op naar poging twee. Gelukkig was het een stuk rustiger en frisser, maar ook daar waren de modems uitverkocht. Dan maar op naar de supermarkt en terug naar het hotel.
In het hotel hebben we de spulletjes gepakt en op z’n “campings” op de hotelkamer geluncht.
Om 17:30 gaan we bepakt en bezakt te voet naar het trein station. Onderweg naar de Safaricom zagen we enorme files staan en bedachten dat het vast een stuk sneller zou zijn om te lopen. Mosi loopt weer met ons mee. Op het station aangekomen halen we de tickets op en zien zowaar wat toeristen staan. Ze zijn er dus toch alleen verstoppen ze zich in de vijf ster hotels om op safari te gaan en dat is het. Buiten de hotels komen ze niet.
De trein stond al klaar en we stapten in. We zitten 1ste klas, dat werd ons aangeraden. Cabine 1219 C is die van ons. Een leuke ouderwetse treincabine, inclusief stapelbank/bed, kastje, wasbakje en een trappetje. Meer heb je niet nodig. Alles kraakt en piept, heerlijk! Het is nog net geen stoomtrein maar het scheelt niet veel. Alles om op en top Afrika te proeven!
Stipt op 19:00 uur vertok de trein en precies zoals aangegeven ging een kwartier later de bel voor het avond eten.
‘Ik ben benieuwd!’
Vijf wagons verder bevindt zich de restaurant wagon en deze was nog best een uitdaging om te bereiken. De gang paden langs de slaap cabines van de 1ste klas waren super smal. Stuiterend tussen de cabines en de ramen liep je door de trein. De trein die zich schuddend en wiebelend en met een non-stop kedeng kedeng, keding keding geluid voort beweegt. Het is een rit waar de bus zo’n zes uur over doet, de trein doet er 15 uur over. Dit omdat deze denk ik niet sneller dan 40 km per uur gaat.
Na echt lekker avond eten zochten we onze cabine weer op. Het eten was overigens niet heel Keniaans, het was een soort goulash met rijst en blik groenten.
Toen we onze cabine binnen stapten was deze omgeturnd in een echte slaap cabine met stapelbed en opgemaakte bedjes. Wat een service!
Na een potje kaarten hebben we de bedjes niet langer onbelegen gelaten en zijn er lekker in gekropen. Met al dat geschud en heen en weer gewieg kan je maar beter alle uurtjes meepakken. Bovendien gaat de wekker om 06:00 uur. Dit omdat het dan licht is en ik reuze benieuwd ben naar het uitzicht! We zijn in het donker de trein ingestapt en hebben nog niets gezien.
Stiekem hoop ik morgen wakker te worden naar buiten te kijken en een heleboel olifanten, zebra’s, giraffen en leeuwen te zien. Wie weet…