Ich bin ein Berliner
Blijf op de hoogte en volg Jamie
28 November 2012 | Duitsland, Berlijn
Het is niets nieuws dat ik al weken, soms maanden, terug ben van de desbetreffende reis en dan als nog de verhalen af moet en wil maken. Zo nu dus ook.
We waren gebleven in Praag waar we na een avondje op stap, maar liefst om 08:00 uur 's ochtends al in de trein naar Berlijn zaten.
Woensdag 8 augustus 2012
Van het uitzicht tussen Praag en Berlijn hebben Anne, Marita en ik net iets minder meegekregen dan normaal. We zijn daarin tegen, wel even lekker bij geslapen.
Aangekomen op het station van Berlijn nemen we de metro naar ons hostel. Na het inchecken zijn we diezelfde middag meteen Berlijn. We zijn hier maar twee dagen en Berlijn is groot, dus hebben we geen tijd te verliezen.
Na nogal wat metro stops en veel wandelen ontdekken we dat de stad nog groter is dan we dachten. Het is dan ook de op één na grootste stad van de EU en heeft meer dan 3,4 miljoen inwoners.
Berlijn heeft een beruchte geschiedenis achter de rug.
Na het einde van de Tweede Wereldoorlog werd Berlijn bezet door de geallieerde troepen van Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde staten en de Sovjet-Unie. Tijdens de Koude Oorlog ontstond er een twee splitsing tussen de geallieerde troepen. De Sovjet-Unie nam afwijkende politieke richtlijnen aan en Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten gingen meer samen werken als de westelijke geallieerden. Zij vormden in 1949 de Bondsrepubliek Duitsland en waren gevestigd in West-Berlijn.
De Sovjet autoriteiten vormden de Duitse Democratische Republiek, de DDR. Zij hadden reeds in 1948 hun grenzen geblokkeerd en zodoende werd het verboden om door de sector van de Sovjet-Unie te reizen. Deze communistische regering werd Oost-Berlijn.
Beide partijen hadden verschillende wetten en plichten. Zo was er geen dienstplicht in West-Berlijn. Dit maakte het erg aantrekkelijk voor de jonge mensen om in West-Berlijn te gaan wonen. De toevlucht van de Oost-Berlijnse vluchtelingen naar West-Berlijn werd echter zo groot dat de DDR op de nacht van 13 augustus 1961 een grens trok om West-Berlijn. Een groot deel van het prikkeldraad werd al snel vervangen door een muur. De Berlijnse muur.
De muur werd streng bewaakt en iedereen die vanaf dat moment nog vanuit Oost-Berlijn weg probeerde te vluchten werd zonder pardon doodgeschoten. Er waren slechts een paar doorgangen in de muur waarvan Checkpoint Charlie er één is. Het was de enige post waar het voor Westerse toeristen mogelijk was Oost-Berlijn voor een dag te bezoeken. Door bij Checkpoint Charlie de grens over te gaan bracht de Amerikaanse president John F. Kennedy op 26 juni 1936 een bezoek aan West-Berlijn. Dit was mede om de bewoners daar een hart onder de riem te steken. Hier hield hij een toespraak met de wereldberoemd geworden woorden: “Ich bin ein Berliner!”
Een zin die je heel veel terug ziet in Berlijn.
Door veel protest en ontevredenheid had het regime van de DDR geen grip meer op de situatie en kwam er uiteindelijk in 1989 een einde aan de grens tussen Oost en West Berlijn. Demonstranten startte op 9 november 1989 de afbraak van de muur en op 3 oktober 1990 werd Duitsland officieel herenigd. In 1991 werd vervolgens de beslissing genomen de regering naar Berlijn te verhuizen. Dit gebeurde echter pas in 1999, maar sinds dien draagt Berlijn de titel Bondshoofdstad.
De grens tussen Oost en West werd ook wel het IJzeren gordijn genoemd. Het had een totale lengte van 167,8 KM, waarvan 45,1 KM de Berlijnse muur vormde.
Wij zijn vandaag eerst naar Checkpoint Charlie in de Friedrichstrasse gegaan. De bekende controlepost van de Amerikaanse en de Russische sector. Hier bevindt zich ook een foto en informatie rapportage over de geschiedenis van Berlijn en de Berlijnse muur. Ondanks dat het een heftige gebeurtenis is en je niet om het foto bewijs heen kan, is er in de stad zelf eigenlijk niets meer van te zien en te voelen. Althans, niet voor ons als toeristen.
Net voor de schemer valt komen we aan bij de Brandenburger Tor oftewel de Brandenburger Poort. De poort is gebouwd in 1788 en is de enige bewaard gebleven stadspoort van Berlijn, gevestigd aan de Pariser Platz. Het is een indrukwekkende poort.
De timing was perfect. Het zag er niet zwart van de toeristen en de hemel kleurde mooi roze. Dit leverde uiteraard een aantal mooie foto's op. Terwijl de straatmuzikanten op de achtergrond hun kunsten tonen en muziek speelden, drong het bij ons door dat we nu echt in Berlijn zijn. Wat gaat de tijd toch snel. En wat hebben we een geluk dat we deze reis kunnen maken.
Terug in het hostel zijn we dood op van al het gewandel. Morgen gaan we het anders aanpakken. Ondanks dat het een mooie zonnige dag was, is het hier een stuk kouder. Optimistisch dat ik was met mijn korte broekje, viel dat toch een beetje tegen. Ook dat gaan we morgen anders doen.
We vinden vlak bij het hostel een leuk Thais eet tentje. We zijn dan wel in Duitsland, maar bratwurst mit sauerkraut is natuurlijk geen must. Sowieso lastig te slijten bij onze vega Anne ;)
De volgende ochtend kleden we ons warm aan en huren we fietsen. En wat is dat toch weer fijn, een vertrouwd gevoel van vrijheid. En een veel betere manier om Berlijn te bekijken.
We hebben een route uit gestippeld die ons werkelijk langs alle hoogtepunten en must see's leidt.
En wat hebben we een hoop gezien. De bekende tv toren, fonteinen, parken, kerken, het Holocaust-Mahnmal monument en vele verschillende interessante wijken.
Het Holocaust-monument is ontzettend mooi. Het bestaat uit 2711 betonblokken met variërende hoogtes.
Om alles wat we gezien te hebben leuk aan jullie te kunnen showen wilden we vandaag de foto's eens wat boeiender te maken. We hebben het de Berlijnse missie gemaakt om zo veel mogelijk originele poses aan te nemen. Het is best goed gelukt al zeggen we het zelf.
Onderweg zijn we ook weer een leuk bord tegen gekomen. Dit maal geen straat bord, maar een café naam. (Zie de foto's.)
Het was een super leuke, maar lange dag. We eten dan ook een stevige maaltijd. Niet alleen omdat we veel trek hadden, maar ook een beetje om een goede bodem te leggen. Na het eten is het namelijk wine o'clock en gaan we het beruchte nachtleven van Berlijn ontdekken. We zijn niet van plan om in de “underground” scene terecht te komen, maar je weet het maar nooit.
Vrijdag 10 augustus 2012
De underground hebben we inderdaad niet gevonden, het was dan ook een zeer geslaagd avondje stappen.
Vanochtend gaan we als laatste naar het meest bekende restant van de Berlijnse muur, de East Side Gallery. Het is de grootste open lucht-galerie ter wereld. Dit stuk Berlijnse muur is maar liefst 1316 meter lang. Het is vanaf december 1989 door 118 verschillende kunstenaars beschilderd. De kunstwerken zijn bijna allemaal politiek georiënteerd en/of met een mooie boodschap.
Door de muur zo te zien er en voor te staan zie je de ware grootte en hoogte. Dan dringt het toch wel goed door hoe het gevoeld moet hebben, dat verschrikkelijke IJzeren gordijn.
Na de lunch gaan we naar het vliegveld, op naar de laatste bestemming!
Berlijn, wat zal ik er van zeggen.
Het is een mooie en vooral enorme stad. Vol van culturele, politieke en wetenschappelijke hoogstandjes, het beruchte nachtleven, de grote hoeveelheid natuur, de mooiste bezienswaardigheden, een indrukwekkende geschiedenis en de liberale levensstijl. Allemaal geweldig, maar of ik zo snel een keertje terug zou gaan dat betwijfel ik. Ik miste een warme sfeer. Het is dan ook een enorme stad en in twee dagen zie je puur wat de gemiddelde toerist bekijkt. Wellicht is het anders wanneer je hier daadwerkelijk woont en leeft. Ik ben in ieder geval heel blij dat ik het gezien heb, maar ik moet toch zeggen:
“Ich bin nicht ein Berliner.”
Op naar Stockholm!!
Link foto's:
https://picasaweb.google.com/110499589480486761305/Eurotrip118910Aug12#
We waren gebleven in Praag waar we na een avondje op stap, maar liefst om 08:00 uur 's ochtends al in de trein naar Berlijn zaten.
Woensdag 8 augustus 2012
Van het uitzicht tussen Praag en Berlijn hebben Anne, Marita en ik net iets minder meegekregen dan normaal. We zijn daarin tegen, wel even lekker bij geslapen.
Aangekomen op het station van Berlijn nemen we de metro naar ons hostel. Na het inchecken zijn we diezelfde middag meteen Berlijn. We zijn hier maar twee dagen en Berlijn is groot, dus hebben we geen tijd te verliezen.
Na nogal wat metro stops en veel wandelen ontdekken we dat de stad nog groter is dan we dachten. Het is dan ook de op één na grootste stad van de EU en heeft meer dan 3,4 miljoen inwoners.
Berlijn heeft een beruchte geschiedenis achter de rug.
Na het einde van de Tweede Wereldoorlog werd Berlijn bezet door de geallieerde troepen van Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde staten en de Sovjet-Unie. Tijdens de Koude Oorlog ontstond er een twee splitsing tussen de geallieerde troepen. De Sovjet-Unie nam afwijkende politieke richtlijnen aan en Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten gingen meer samen werken als de westelijke geallieerden. Zij vormden in 1949 de Bondsrepubliek Duitsland en waren gevestigd in West-Berlijn.
De Sovjet autoriteiten vormden de Duitse Democratische Republiek, de DDR. Zij hadden reeds in 1948 hun grenzen geblokkeerd en zodoende werd het verboden om door de sector van de Sovjet-Unie te reizen. Deze communistische regering werd Oost-Berlijn.
Beide partijen hadden verschillende wetten en plichten. Zo was er geen dienstplicht in West-Berlijn. Dit maakte het erg aantrekkelijk voor de jonge mensen om in West-Berlijn te gaan wonen. De toevlucht van de Oost-Berlijnse vluchtelingen naar West-Berlijn werd echter zo groot dat de DDR op de nacht van 13 augustus 1961 een grens trok om West-Berlijn. Een groot deel van het prikkeldraad werd al snel vervangen door een muur. De Berlijnse muur.
De muur werd streng bewaakt en iedereen die vanaf dat moment nog vanuit Oost-Berlijn weg probeerde te vluchten werd zonder pardon doodgeschoten. Er waren slechts een paar doorgangen in de muur waarvan Checkpoint Charlie er één is. Het was de enige post waar het voor Westerse toeristen mogelijk was Oost-Berlijn voor een dag te bezoeken. Door bij Checkpoint Charlie de grens over te gaan bracht de Amerikaanse president John F. Kennedy op 26 juni 1936 een bezoek aan West-Berlijn. Dit was mede om de bewoners daar een hart onder de riem te steken. Hier hield hij een toespraak met de wereldberoemd geworden woorden: “Ich bin ein Berliner!”
Een zin die je heel veel terug ziet in Berlijn.
Door veel protest en ontevredenheid had het regime van de DDR geen grip meer op de situatie en kwam er uiteindelijk in 1989 een einde aan de grens tussen Oost en West Berlijn. Demonstranten startte op 9 november 1989 de afbraak van de muur en op 3 oktober 1990 werd Duitsland officieel herenigd. In 1991 werd vervolgens de beslissing genomen de regering naar Berlijn te verhuizen. Dit gebeurde echter pas in 1999, maar sinds dien draagt Berlijn de titel Bondshoofdstad.
De grens tussen Oost en West werd ook wel het IJzeren gordijn genoemd. Het had een totale lengte van 167,8 KM, waarvan 45,1 KM de Berlijnse muur vormde.
Wij zijn vandaag eerst naar Checkpoint Charlie in de Friedrichstrasse gegaan. De bekende controlepost van de Amerikaanse en de Russische sector. Hier bevindt zich ook een foto en informatie rapportage over de geschiedenis van Berlijn en de Berlijnse muur. Ondanks dat het een heftige gebeurtenis is en je niet om het foto bewijs heen kan, is er in de stad zelf eigenlijk niets meer van te zien en te voelen. Althans, niet voor ons als toeristen.
Net voor de schemer valt komen we aan bij de Brandenburger Tor oftewel de Brandenburger Poort. De poort is gebouwd in 1788 en is de enige bewaard gebleven stadspoort van Berlijn, gevestigd aan de Pariser Platz. Het is een indrukwekkende poort.
De timing was perfect. Het zag er niet zwart van de toeristen en de hemel kleurde mooi roze. Dit leverde uiteraard een aantal mooie foto's op. Terwijl de straatmuzikanten op de achtergrond hun kunsten tonen en muziek speelden, drong het bij ons door dat we nu echt in Berlijn zijn. Wat gaat de tijd toch snel. En wat hebben we een geluk dat we deze reis kunnen maken.
Terug in het hostel zijn we dood op van al het gewandel. Morgen gaan we het anders aanpakken. Ondanks dat het een mooie zonnige dag was, is het hier een stuk kouder. Optimistisch dat ik was met mijn korte broekje, viel dat toch een beetje tegen. Ook dat gaan we morgen anders doen.
We vinden vlak bij het hostel een leuk Thais eet tentje. We zijn dan wel in Duitsland, maar bratwurst mit sauerkraut is natuurlijk geen must. Sowieso lastig te slijten bij onze vega Anne ;)
De volgende ochtend kleden we ons warm aan en huren we fietsen. En wat is dat toch weer fijn, een vertrouwd gevoel van vrijheid. En een veel betere manier om Berlijn te bekijken.
We hebben een route uit gestippeld die ons werkelijk langs alle hoogtepunten en must see's leidt.
En wat hebben we een hoop gezien. De bekende tv toren, fonteinen, parken, kerken, het Holocaust-Mahnmal monument en vele verschillende interessante wijken.
Het Holocaust-monument is ontzettend mooi. Het bestaat uit 2711 betonblokken met variërende hoogtes.
Om alles wat we gezien te hebben leuk aan jullie te kunnen showen wilden we vandaag de foto's eens wat boeiender te maken. We hebben het de Berlijnse missie gemaakt om zo veel mogelijk originele poses aan te nemen. Het is best goed gelukt al zeggen we het zelf.
Onderweg zijn we ook weer een leuk bord tegen gekomen. Dit maal geen straat bord, maar een café naam. (Zie de foto's.)
Het was een super leuke, maar lange dag. We eten dan ook een stevige maaltijd. Niet alleen omdat we veel trek hadden, maar ook een beetje om een goede bodem te leggen. Na het eten is het namelijk wine o'clock en gaan we het beruchte nachtleven van Berlijn ontdekken. We zijn niet van plan om in de “underground” scene terecht te komen, maar je weet het maar nooit.
Vrijdag 10 augustus 2012
De underground hebben we inderdaad niet gevonden, het was dan ook een zeer geslaagd avondje stappen.
Vanochtend gaan we als laatste naar het meest bekende restant van de Berlijnse muur, de East Side Gallery. Het is de grootste open lucht-galerie ter wereld. Dit stuk Berlijnse muur is maar liefst 1316 meter lang. Het is vanaf december 1989 door 118 verschillende kunstenaars beschilderd. De kunstwerken zijn bijna allemaal politiek georiënteerd en/of met een mooie boodschap.
Door de muur zo te zien er en voor te staan zie je de ware grootte en hoogte. Dan dringt het toch wel goed door hoe het gevoeld moet hebben, dat verschrikkelijke IJzeren gordijn.
Na de lunch gaan we naar het vliegveld, op naar de laatste bestemming!
Berlijn, wat zal ik er van zeggen.
Het is een mooie en vooral enorme stad. Vol van culturele, politieke en wetenschappelijke hoogstandjes, het beruchte nachtleven, de grote hoeveelheid natuur, de mooiste bezienswaardigheden, een indrukwekkende geschiedenis en de liberale levensstijl. Allemaal geweldig, maar of ik zo snel een keertje terug zou gaan dat betwijfel ik. Ik miste een warme sfeer. Het is dan ook een enorme stad en in twee dagen zie je puur wat de gemiddelde toerist bekijkt. Wellicht is het anders wanneer je hier daadwerkelijk woont en leeft. Ik ben in ieder geval heel blij dat ik het gezien heb, maar ik moet toch zeggen:
“Ich bin nicht ein Berliner.”
Op naar Stockholm!!
Link foto's:
https://picasaweb.google.com/110499589480486761305/Eurotrip118910Aug12#
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
