Achterste voren en binnenste buiten

Terwijl we in de Masai Mara staan te wachten op de overstekende Gnoe's is er even tijd om een verhaaltje up te loaden.
Gek, dat er midden in het park een top verbinding met het internet te krijgen is, terwijl het onmogelijk is in het kamp. Keniaanse logica.


Achterste voren en binnenste buiten

(link foto's staat onderaan)

Woensdag 21 juli 2010

Vandaag gaan zes kinderen van de Handicap School een spannende dag tegemoed.
We gaan naar het oogcentrum. Anne en ik hebben geld ingezameld en met dit geld gaan we proberen het zicht van zes kinderen te verbeteren. Om 07:30 worden we opgehaald door het Verkaart busje en rijden we naar de Handicap School. Nick en Faye staan al klaar met de zes gelukkigen. Of ze het zelf allemaal zo leuk vinden is de vraag. Sulubu in ieder geval wel. Hij kan zijn pap zelfs niet opdrinken, zegt hij. Zo spannend en leuk vindt hij het.
Het tripje naar het oogcentrum duurt een half uur. Helaas, was dit te lang voor één van de kids, ze kon het blijkbaar niet langer ophouden en had haar plasje de vrije loop gelaten. Er zat niks anders op dan dat we het gewoon lieten opdrogen.
Aangekomen in het oog centrum zou het Kenia niet zijn als we niet eerst een uurtje moeten wachten tot we aan de beurt zijn. Ook al zit je er met zes kinderen, je moet gewoon op je beurt wachten. De kids waren tot mijn verbazing bijzonder rustig, waarschijnlijk omdat ze het ontzettend spannend vinden. Nadat alle kinderen een testje hebben ondergaan zijn er twee definitieve uitslagen. Een meisje kan goed geholpen worden door een operatie. Het andere meisje kan helaas niet geholpen worden. Voor de andere vier kinderen worden vervolg afspraken gemaakt voor een uitgebreider onderzoek. Hier zullen we alleen niet meer bij zijn. Op de terugweg hebben alle kinderen het gelukkig droog weten te houden.
We zijn nog even op de Handicap School gebleven, want het is vandaag de laatste dag dat we hier zullen zijn. We hebben Nick en Faye hun taal klasje gedag gezegd en zijn nog even naar the Art Shop gegaan. Hier verkopen ze allemaal leuke souveniertjes, handgemaakt door de kids.
Het laatste wat we hier doen vandaag is de t-shirtjes uitdelen. Het was een feest van jewelste, een nieuw knal geel t-shirt! Alle kids deden het shirt meteen aan en ook al zat de helft achterste voren en binnenste buiten. Het was een mooi gezicht.
We nemen de motor taxi terug naar de Girls school. Het blijft mooi om achterop te zitten. Je kan genieten van de wind op je gezicht en het adembenemende uitzicht. We rijden nu al zo'n drie weken heen en weer op de motoren, maar de kindjes langs de weg blijven het even bijzonder vinden en zwaaien uitbundig. Ook roepen ze allemaal hetzelfde Engelse zinnetje:
'How you? How you!'
Ons antwoord daarop is ook iedere keer weer:
'Fine, and you?'
Het verveelt de kids niet.
Terug in ons huisje pakken we ons weekend tasje voor de laatste keer in om nog even twee daagjes van het strand te genieten.
Tijdens het water halen kwamen we nog een nieuw beestje tegen, een knal groene cameleon. Echt gaaf! De dagen vliegen hier voorbij want het is alweer tijd voor het avond eten.
Na het eten kan ik nog een keer genieten van de rustgevende avond ceremonie, die deze keer niet verstoord wordt door een gif groene slang. De mooie liedjes worden weer uit volle borts gezongen en deze keer blijft het niet bij een paar meisjes. Nee, uiteindelijk ontstond er een heel koor van maar liefst negentien meiden. Het was prachtig! Na nog een vers uit de bijbel en het slot gebed zocht iedereen zijn kamer weer op. Het blijft bijzonder! Gezegend en moe kruip ik mijn bedje in.

foto's:http://picasaweb.google.nl/110499589480486761305/11BezoekjeOogcentrumDag19#