Sorry no rucola, it's sold out! en James & Naïma

Sorry no rucola, it's sold out!

(foto's -> de link staat onderaan)

Vrijdag 16 juli 2010

Het is alweer weekend en dus gaan we naar het strand. Om 11:00 uur pakken we samen met Nick, Faye, Joyce en Mirjam de Matatu naar de kust. Eerst nog even langs de Nakumatt om de nodige boodschapjes te doen en we gaan pinnen...pin kapot. Wat nu?
Dit is best een groot probleem aangezien er maar één pin automaat in de buurt is die internationale passen accepteerd. Nick en Faye waren met de motor van de Handicap school gekomen en gingen op zoek naar een pin automaat dat het wel deed. Wij bleven bij de supermarkt wachten, dit was totaal geen straf want we hadden lekkere broodjes en drinken gehaald dus hebben we lekker zitten lunchen.
Na een tijdje was ik het wachten toch een beetje zat en ging even bij het pin automaat kijken, of hij is ineens heel snel gemnaakt, of hij is nooit buiten werking geweest want hij deed het wel gewoon. Nadat iedereen gepint had namen we deze keer een Tuk Tuk naar Stilts. Morgen nemen we de boot en dan denk ik dat we bijna elk vervoersmiddel wel gehad hebben deze reis.
Het was een stralende dag, gelukkig. De voorspellingen zijn iets anders, bewolkt en af en toe een buitje. Morgen gaan we duiken en zijn de voorspellingen ook niet al te best. We hopen natuurlijk dat dit niet klopt en willen een strak blauwe lucht zien wanneer we liggen te zonnen op het dek van de boot. Fingers crossed!
Op het strand lopen Massaai mannen rond in hun traditionele kleding. Ze verkopen zelfgemaakte sieraden. Ik ben eens flink gaan onderhandelen en was ruim een half uur later de eigenaar van zeven armbandjes, drie kettinkjes en een hoedje van verse palmtakken. Het was echt gezellig met de Masaai mannen. We hebben onwijs staan lachen. Je kan lekker dollen met de Kenianen hier en grapjes maken. Ook willen ze van alles weten over hoe het er in Nederland aan toe gaat.
Toen we weer rustig lagen te zonnen hoorden we achter ons onwijze apenkreten. Het was Nick die de apen nadeed. Er zijn dus toch echte aapjes op het strand. Ze waren duidelijk aan mensen gewend en lieten zich uitgebreid voeren. We hadden nog wat sinasappeltjes liggen.
Na een heerlijke dag op het strand was het tijd voor nog iets verukkelijks. We mogen weer douchen! Herboren liepen we terug naar 40 Thieves om met z'n allen te eten.
Ojee, een tafel met wel zes personen die tegelijk gaan bestellen, als dat maar goed gaat. Het ging bijna goed. De pizza miste drie van de vier toppings en was dus een simpele pizza Magarita, de champions en stukjes ham werden later gebracht. De rucola kwam helemaal niet meer, deze bleek achteraf op te zijn. We hebben heerlijk gegeten en na het toetje zijn we terug gegaan naar Stilts. Morgen worden we al om 07:00 uur opgehaald want we gaan duiken!


James & Naïma

Zaterdag 17 juli 2010

Het is bewolkt en af en toe klettert er een buitje neer op het dak van de bus die ons naar een klein haventje brengt. Daar stappen we op een bootje die ons naar het Wasini eiland vaart. Voordat we daar aan komen hebben we eerst 1,5 uur de tijd om ons in de bus te vermaken. Het naar de grijze lucht staren, begon te vervelen en Anne en ik hadden een veel leukere manier bedacht om ons te vermaken. We gingen elkaar verhalen vertellen in het meest vernederlandste Engels effur.
'So we rilly tolkt like dis oll de time.'
Het Engelse stel dat voor ons zat keek zo af en toe om en wierpen dan een blik naar elkaar die duidelijk zei: 'Die twee zijn niet helemaal normaal.' Op het einde begonnen ze zich zelfs lichtelijk te irriteren aan ons mooie verhaal. Wij zelf hebben ons kostelijk vermaakt. De verhalen waren echt fantastisch. Over James de jongen die met de gehele onderwater wereld kan praten en Naïma het apenmeisje. De rit was dan ook zo voorbij en we waren aangekomen in een klein dorpje waar we een grot gingen bekijken.
Ik weet niet veel van grotten, maar ik weet wel dat dit een grot van niks was. Hij was klein en niet mooi, we kregen een amateuristische rondleiding en konden de duidelijk daar geplaatse "oude objecten" bekijken. Natuurlijk stond er ook de bekende Donation Box. Deze kom je hier echt overal tegen. Als het duiken maar niet zo armoedig is.
We stapten even later aan boord van een leuk klein houten bootje. Het inladen ging lekker vlot en al gauw voeren we op een redelijk kalme zee de baai uit. De lucht was nog steeds grijs en liet af en toe wat regen vallen. Verderop zagen we het echter opklaren en wij voeren lekker die kant op. De Keniaanse Piet Paulusma had het helemaal verkeerd, want de lucht was strakblauw en het zonnetje scheen. Tijd voor factor 30!
Na een uurtje varen waren we aangekomen bij het rif van bestemming. We hesen ons in de duikpakken, jacket om, buddy check en met een grote stap het water in. Wat is dit heerlijk zeg! En wat heb ik dit gemist. Ik heb al twee jaar niet meer gedoken en was even vergeten hoe leuk het was. En dit nog voor dat ik uberhaupt beneden ben geweest. Nick, Faye en ik maakten de duik met z'n drieën. We zijn alle drie gecertiviceerd. Anne, Joyce en Mirjam doken ook samen.
We doken niet diep want het rif lag maar op zes meter diepte. Het was een mooie duik, ik heb veel bekende en ook een paar nieuwe vissen gezien. De papegaai vissen waren in alle kleuren aanwezig, annemoon visjes, puffer visjes, een blauw gestipte pijlstaart rog, leeuw vissen en geheel nieuw voor mij, een krokodil vis. Zo'n vijftig centimeter lang en je raadt het al, lijkend op een krokodil. Ook hebben we twee echt enorme geel met zwart gestipte murrays gezien. Ik denk niet dat, dat aalen zijn in het Nederlands, maar ze lijken er op. Het zijn van die agressieve vissen die in een steen zitten verborgen. Je ziet alleen de kop en dan schieten ze ineens uit hun schuilplaats.
Deze waren echt geweldig om te zien. Ik had ze namelijk nog nooit gezien en niet zo groot verwacht. Ze waren wel veertig centimeter dik.
De duik was super en daarna voeren we naar een onbewoond, nee het was geen eiland maar een zandbank. Wel echt heel gaaf. Parel wit zand en omdat we er 200m vanaf lagen konden we er naartoe zwemmen. Het was echt bijzonder om op het zand eiland te zitten, verder omgeven door alleen maar zee. Ook hier is het water azuur blauw. We hebben hier nog even gesnorkelt en zijn toen naar het Wasini eiland gegaan.
Op het eiland staan verschillende restaurants, stuk voor stuk gekoppeld aan een organisatie om gasten zoals wij te ontvangen. We konden dan ook zo aanschuiven. De tafel zag er prachtig uit! Er stonden schalen met verse en gemarineerde krab, een bakje met gefrituurde kokos, groentensoep, chapati's en een heerlijke fruit cocktail. Het was echt verukkelijk en een feest om krab te eten. Met een houten knuppeltje gingen we de beestjes te lijf om vervolgens uit alle hoekjes stukjes krab te peuteren. Anne heeft een hoop te voortduren deze vakantie.
Dit was trouwens pas het voorgerecht, het hoofdgerecht moest nog komen. Dit was roerbak groenten, per persoon een hele verse Dorade en kokos rijst. Anne lust ook geen kokos. Gelukkig wisten ze een ander gerechte voor haar klaar te maken.
Het was echt zo ontzettend lekker dat ik er, net zoals nu, bijna niet over op kan houden.
Na het heerlijke eten hadden we nog ruim een uur om de Lagoon pool op te zoeken. Alsof je het paradijs binnen stapt. We zagen een heel mooi natuur zwembad met helder blauw water, afgezet met grote schelpen, omringd door tropische bloemen en planten en dit alles uitkijkend over de zee.

-De foto's staan wat door elkaar vandaag, maar de lagoon is niet te missen!-

Helemaal relaxe zochten we de boot weer op en voeren we terug naar het haventje. Onderweg heb ik nog even gedaan of het de Titanic was, alles mag hier in Kenia dus nam ik even plaats op de boeg. Wat een heerlijke dag en wat hebben we een ontzettende mazzel gehad met het weer.
Terug bij Stilts had eigenlijk niemand echt trek en besloten we om alleen voor een klein snackje naar de 40 Thieves te gaan. Het is een wandeling van vijf minuten, maar blijkbaar lang genoeg om ons ineens heel hongerig te maken. We hebben dus toch nog gezellig met z'n allen gegeten. Na het eten hebben we cocktailtjes gedronken. De Kenianen hebben een hele eigen wijze van het bereiden van de cocktails, ik kan niet helemaal zeggen dat het naar mijn smaak is.
Even later werden de tafeltjes en stoelen aan de kant geschoven, de volume knop kreeg een flinke zwaai naar rechts en hebben we tussen de Beach boys, oude vrouwen, Keniaanse schaars gekleede dames, dikke Duitsers en de rest van de toeristen een flink feestje gebouwd. Ook dit op zijn Keniaans. We hebben de Magarena staan dansen en eigenlijk kwamen alle platen uit de oude doos wel voorbij. Het was een top dag!!!

foto's: http://picasaweb.google.nl/110499589480486761305/8StrandEnDuikenDag1112#