Land van massages, tuktuk's en de eeuwige glimlach

Thailand, een wereld opzich.

Dinsdag 20 mei, het is nu tien dagen geleden dat ik aankwam op Bangkok airport. Zodra ik naar buiten liep stapte ik in een muur van warme benauwde lucht. Heerlijk, het is hier ruim 30 graden.
Mijn papa had me opgewacht op het vliegveld. Ik ga hier even een soort van tien dagen vakantie houden met hem en daarna gaat hij terug naar Nederland en reis ik zelf nog een maandje door.
Met de taxi reden we naar een hotel in het centrum van Bangkok. Ik keek werkelijk mijn ogen uit.
Ondanks dat ik al heel wat gezien heb was dit toch echt weer helemaal nieuw. De knal roze taxi's scheren samen met de tuk tuk's via alle kanten langs je. Na veel getoeter en plotseling remmen zijn we goed aangekomen.
Het was al laat, 12 uur. Toch zijn we even een drankje gaan doen op de Khaw San road. Het was donker en wat rustiger dan overdag, maar nog steeds zag je overal eten, kleding en sieraden kraampjes. Ik keek nog steeds mijn ogen uit. Dit ziet er veel belovend en gezellig uit!!
De Khaw San road is the place to be voor de backpackers in Bangkok. Het is een grote straat vol met barretjes, guesthouse (hostels) eten, sieraden, kleding kraampjes en nog meer eten en kleding.
Terug in het hotel heb ik mijn tas ingepakt gelaten want morgen vliegen we naar Phuket.

Woensdag 21 mei, vanochtend zijn we aangekomen in Phuket. Het stadje van de Tsunami.
Nadat we ingechecked waren gingen we de buurt verkennen. Het enige wat je herinerd aan de Tsunami zijn de documentaire dvd's die je overal kan kopen en de waarschuwings bordjes die de vlucht route aangeven bij een eventuele vloedgolf.
Verder is het stadje weer helemaal gerenoveerd. En als nieuw...nouja nieuw dat kan je niet zeggen.
Phuket, wij zitten in Patong Beach, is prachtig. Er is een mooi strand met een helder blauwe zee en wuifende palmen. De baai ligt tussen bergen begroeit met regenwoud en jungle. Schitterend!
Het stadje zelf is echt Thais.
Overal kleine kraampjes, karretjes en standjes. De mensen proberen hier echt overal en alles te verkopen. Zo kocht ik midden op straat, een heerlijke mango gesneden en wel en dat voor slechts 0,40 euro cent.
Zo gaat dat hier. De huisjes hebben hier geen keukens, touristen en locals, alles en iedereen eet hier op staat. Wel is het zo dat voor de locals het meestal de helft goedkoper is dan voor de touristen:p
De huisjes, kraampjes en winkeltjes zijn dan wel eens waar nieuw opgebouwd. Het materiaal ziet eruit als of het van de schroot hoop komt.
Dit is helemaal niet erg, het functioneerd en daar gaat het om.
Dat is wat het ook zo leuk maakt hier, de mensen zijn verdomd creatief.
's Avonds veranderd de winkelstraat hier in een walking street. Er mogen dan geen auto's, tuk tuk's of brommertjes meer komen. De straat is dan een groot uitgaans gelegenheid.
Hier in Phuket is het weer wat anders dan bijvoorbeeld Krabi. Hier komen nogal wat mannen alleen naar toe. En dat betekent dat er hier veel dames zijn die niet alleen maar serveren als ze in een bar werken. Zo zie je bij iedere bar een stel prachtige meiden staan. Deze glimlachen lief en zeggen in koor: Allo welcooohme, sit dooown. Good evening sirl, dlink?
De helft van deze, echt ik moet het toegeven, prachtige dames zijn lady boys. De platstiche chirurgie is hier top.
Mannen drinken een drankje, kletsen wat en nemen zo'n dame mee naar hun kamer. De baas van de bar wordt betaald, want zo'n meisje kan dan niet meer verder werken. Nu is het zo dat ze soms tegen een vergoeding mee gaan voor een nachtje en soms voor de hele week.
Ik had hier best moeite mee in het begin. Overal waar je kijkt lopen hier mannen met een Thais poppetje aan de hand. Mannen van alle soorten, maten en leeftijden. Ik vond het in het begin, kansloze, eenzame en vieze mannen.
Toch is mijn mening veranderd.
In Thailand zijn de mensen erg arm, pensioen en mooie verzorgings tehuizen bestaan hier niet. Wat de mensen hier doen is, is dat in een gezin de kinderen voor de ouders zorgen wanneer deze niet meer in staat zijn om zelf te werken.
Deze kinderen hebben vaak zelf op jonge leeftijd ook al kinderen. Zo hebben zij de zorg van beide.
Veel meisjes van het platte land komen naar steden zoals Phuket om te werken. Het geld wat ze verdienen sturen ze deels naar huis, naar hun ouders. Er moet dus best wel wat verdient worden en op deze manier gaat dat sneller dan ergens zeven dagen per week, twaalf uur lang in een fabriek te werken. Dit zijn vaak barre omstandigheden.
Wanneer de meisjes met een farang (tourist) mee gaan, leven ze een tijdelijk luxe leventje. Ze maken ook echt wel plezier. Ze krijgen eten, een slaap plaats en vaak kopen ze samen wat kleding. Wat er tegenover staat is dan vaak sex.
Dit vinden zij zelf niet prettig, dat moet je goed begrijpen. Maar het hoort erbij.
Wanneer een meisje voor de eerste keer naar de stad gaat om te "werken" laat zij haar ouders trots weten dat zij haar eerste centjes verdient heeft. Maar soms ligt het wat moelijker en is het een geheim, niet iedere familie accepteerd het, ze kennen natuurlijk ook schaamte gevoel. Maar het is hier dus redelijk normaal.
Het is lastig uit te leggen en sommige zullen het nog steeds walgelijk vinden en andere hebben er na de uitleg misschien wat meer respect voor gekregen.
Ik vond het zelf belangrijk om even uit te vinden hoe het nu echt in elkaar steekt. Ik oordeelde zonder er iets van af te weten.

Nou zal ik weer wat vrolijker verder schrijven:)
Ik moet me hier echt inhouden om niet alles te kopen wat ik tegen kom. Het is allemaal zo leuk en goedkoop! Ook het eten is hier echt heerlijk! Fried rice with vegetables. Green curry with Chicken. Jammie!!
's Avonds zijn we wat gaan drinken op de walking street.
Mijn eerste echte dagje in Thailand was geweldig, wat een land!