Hello, goodbye...

Zondag 29 juni, nam ik om 9 uur 's ochtends afscheid van Niall en de rest. Nog even snel een paar fotootjes en hup de taxi in op naar de boot.
Deze boot bracht mij in 3,5 uur naar Koh Samui. In deze 3,5 uur heb ik nog even heerlijk liggen zonnen en wilde ik mijn foto's gaan terug kijken. Wat?! Nee!!
Ik ben het hoesje van mijn camera verloren, nu is dat niet zo'n probleem, maar daar zat mijn memorie kaartje in met 600 foto's van Thailand en mijn laatste weekje in Australie! :(
Hoe kan dat nou weer gebeuren in de laatste 5 minuten van mijn reis. ...that did piss me of for a while.
Op Koh Samui nam ik mijn vliegtuig naar Bangkok, vanaf Bangkok vloog ik naar Singapore en vanaf daar nam ik mijn vliegtuig naar Frankfurt. Na 12 uur vliegen, weinig slaap en 3 films:D kwam ik aan op Frankfurt. Nog maar 2 vluchten te gaan. Nu op naar Londen en vanaf Londen stapte ik in mijn laatste vliegtuig op naar Schiphol, Amsterdam, Holland!
Ik kon het niet geloven, het is zo bizar om naar huis te vliegen. Het was een beetje een omweg maar na 30 uur, 5 vluchten een boot tochtje sta je ineens weer met je teenslippertjes in Nederland. Herken je het landschap wat telkens dichter bij komt bij de landing. Geen verrassingen meer van wat ik nu ga zien, wie ik tegen ga komen en waar ik ga slapen.
Nu dacht ik dat het gedoe wel klaar is met reizen en koffers, maar nee op Schiphol stond ik braaf te wachten op mijn tas. En te wachten tot het sign: Alle bagage is gelost op het scherm verscheen. ..
Nee he niet weer:p Mijn tas was blijven hangen in Londen. Nou no worries die brengen ze morgen dan maar.
Ik was best wel heel erg zenuwachtig merkte ik. Hoe dichter ik bij mijn laatste vlucht kwam des te zenuwachtiger ik werd. En nu was het dan zo ver, na een half jaartje ga ik nu die gate door lopen en ben ik officieel weer terug. Met een mix van gevoelens in mijn buik. Blij om terug te zijn en balen dat het over is!
De tassen mee en daar ga ik.
Waar zijn mama, papa, Rashan en Tess. O, daar! Maar wat is dat? Een enorme camera. O nou dat zal wel.
Maar waarom blijft die me dan volgen? Hoi mam, pap, Ras en Tess. Iedereen kreeg een dikke knuffel en de camera bleef maar draaien.
Ik keek om me heen en zag Joris staan. Aha...die is van dat programma: Hello, goodbye.
Ze bleven wel 10 minuten filmen en toen ze klaar waren ben ik even naar Joris toegelopen om te vragen hoe en wat. Hij legde uit dat ze aan mijn ouder stoestemming hadden gevraagd of ze dit allemaal mochten filmen.
Arme camera man, omdat mijn tas weg was duurde het nogal lang. Hij heeft 1,5 uur stand-by gestaan:p
Nu dacht ik dat ik niet meer voor verrassingen kwam te staan, maar dit was wel een leuke verrassing.
Het wordt ergens in augustus, september uitgezonden. Kan ik dat "nare" moment van de terugkomst zelf ook even terug kijken.
Op naar de auto en terug naar Den Haag...nu ben ik echt bijna thuis. Wat is dat gek...