Herenigd met de 12 Apostelen

Donderdag 14 februari 2013

Ik logeer de aankomende dagen gezellig bij Paula in hartje Melbourne. We gaan die avond samen de stad in om een drankje te drinken. Het is vandaag Valentijnsdag en terwijl we net kletsen over het feit dat we geen rozen of kaartjes krijgen, komt er spontaan een meisje op ons af en we krijgen allebei een roos. Wie had dat ooit gedacht. De avond kan niet meer stuk wanneer we bij de bar een glaasje bubbels krijgen. Een prima Valentijn zo.

Het is zo leuk om weer in Melbourne te zijn, de mooie stad van wining, dining en fashion.
Melbourne heeft geen specifieke toeristen trekken, maar de Federation square, Flinders street Station, the Victoria Markets, the Royal Botanic gardens, the Yarra river, Southgate and the Docklands, zijn toch wel de dingen die je gezien moet hebben. En dan zijn er ook nog de verschillende wijken zoals Abbotsford, Collingwood, Fitzroy, Richmond en St. Kilda die een bezoekje waard zijn. Het grote Crown Casino complex en de vele kleine straatjes vol cafeetjes niet vergeten. Het is dus maar goed dat ik hier twee weken blijf.
In het centrum rijdt een klein ouderwets trammetje, deze brengt je langs de high lights van de stad. Een goede manier om alvast een deel van de stad te bekijken. Voor de echte toeristen zijn er koetsen voortgetrokken door paarden. Ik hou het bij het oude trammetje.
Melbourne, de stad die gesticht is in 1835 door een groep kolonisten uit Tasmanië. Van een kleine nederzetting werd het in 1842 officieel een stad. Inmiddels is het de hoofdstad van de deelstaat Victoria en heeft het maar liefst 4 miljoen inwoners. Wanneer je bedenkt dat Australië slechts 22 miljoen inwoners heeft, woont dus bijna 1/5 van de bevolking in Melbourne.
Het is dan ook een grote stad en dit voel je ook wanneer je er rond loopt. Het centrum staat vol met hoge gebouwen, er is veel verkeer en alles gaat snel, maar gelukkig niet gehaast. De stad is een echte mix van oud en nieuwe stijl. Alhoewel zoals heel Australië een redelijk jong land is, is de oude bouw genoeg aanwezig en maakt het de stad sfeervol met een pittoreske tintje.

Zondag is de rustdag. Nu geld dat voor mij niet helemaal, maar voor Paula wel. Zij heeft de hele week gewerkt en vandaag gaan we lekker naar het strand van St. Kilda. De wijk St. Kilda ligt een half uurtje uit het centrum. Het is er heel gezellig met veel kleine cafeetjes, restaurantjes en barretjes, zodra het mooi weer is ligt het strand dan ook gegarandeerd vol. In de “oude” wijken buiten het centrum van Melbourne zie je amper tot geen hoogbouw. De huizen zijn vaak maximaal twee hoog. Dit komt omdat deze wijken gesticht zijn rond het jaar 1850. Dit creëert de gezellige pittoreske sfeer.

Dinsdag 19 februari 2013

Na vier dagen bij Paula ga ik voor de rest van de tijd de gezelligheid van het hostel leven opzoeken in een mooi groot hostel midden in de stad. Een wijs besluit want maandag ochtend bij het ontbijt raak ik aan de praat met een meisje genaamd Anna uit Finland. Zij gaat samen met een vriendin Johanna, in een gehuurde auto de Great Ocean Road bekijken en ze heeft nog twee plekjes vrij op de achterbank. Na een kwartiertje kletsen heb ik besloten om mee te gaan. Hetzelfde ging het bij een ander Nederlands meisje en twee uur later rijden we met z'n vieren Melbourne uit, op naar de Great Ocean Road. Wat een top timing en leuke spontane actie. Wie had dat ooit gedacht!
De trip is geweldig, zodra we de stad achter ons laten veranderd het uitzicht van vlakte naar bos, heuvels en bergen tot we bij de kust aankomen. Het uitzicht is super terwijl we de grille kustlijn naar de officiële start van de Great Ocean Road volgen. Vijf jaar geleden was ik hier ook en dit maal sta ik weer met een grote glimlach onder het houten naambord. De start van de Great Ocean Road.
Vandaag rijden we naar de Twaalf Apostelen. De Twaalf Apostelen danken hun naam aan het feit dat er ooit twaalf enorme rots formaties zijn afgebroken van de kalkzandsteen kust. Vandaag de dag kan je echter niet alle twaalf de Apostelen even goed zien. Door jaren lange invloed van zeewater, weer en wind zijn de Apostelen ooit ontstaan en storten hierdoor ook weer verder in.
De timing in perfect want we komen aan wanneer de zon onder gaat. De lucht is indrukwekkend en het zonlicht kleurt de Apostelen met een rood achtige gloed. Nu mag ik dit vijf jaar geleden ook al gezien hebben, het is weer even indrukwekkend en mooi als toen.
Het stadje bij de Apostelen is Port Cambell. Hier verblijven we een nachtje in de backpackers. De sfeer is er super. Het is klein en alles is van hout, na het eten zitten we dan ook met z'n allen in de huiskamer bij de open haard.

De volgende ochtend vervolgen we onze trip langs de kust, gelukkig mag ik ook in de gehuurde auto rijden en geniet ik met volle teugen. Het geeft zo een goed gevoel om rond te cruisen in dit grote land. We rijden naar Port Fairy en onderweg stoppen we bij een aantal mooie plekjes, onder andere de London Bridge. Een groot stuk rots wat jaren geleden is afgebroken van het vaste land. Het vormde een brug doordat er in het midden een gat geslagen is. Inmiddels is er echter een deel ingestort maar ondanks dit, draagt het nog steeds de naam London Bridge.
Wanneer we aankomen in Port Fairy is het tijd voor de lunch en een koffie. Het is een schattig klein dorpje, de echte country side. Er is dan ook één cafeetje waar alles gebeurd. Het is de plek waar men de dagelijkse roddels verspreid, alles en iedereen elkaar kent, ieder feestje gevierd wordt en de plaatselijk evenementen aankondigt worden door pamfletten op het raam. Echt geweldig!
Port Fairy is het punt waar wij omkeren, terug naar Melbourne. Vlak voor we aankomen bij de bestemming voor die nacht, brengen we een bezoekje aan een Kaas fabriek. Na een kaas proeverij zijn we volledig overtuigd en die avond staat dan ook op het menu: Drie verschillende soorten kaas, crackers, een salade en rode wijn. Op en top genieten dus!

Donderdag 21 februari 2013

Na het ontbijt pakken we de spullen weer in en is het tijd om te gaan. Ook dit hostel met het houten balkon versierd met tierelantijntjes, vele bloemetjes en het uitzicht over de rivier maakte het verblijf echt super.
Het is nog maar een paar uur rijden naar Melbourne, maar het zit er nog niet op. Als laatste rijden we naar een weg waar je Koala's kan spotten. Ik rij op dat moment en het team van drie meiden turen geconcentreerd in de toppen van de bomen. Dat is waar de kleine pluizen bolletjes liggen te slapen. Gelukkig hou ik mijn ogen op de weg gericht want uit het niets zit er ineens een kleine Koala op de weg. We stoppen stappen uit en het beestje blijft rustig zitten. We hebben een uitgebreide foto sessie gehad en nog zat het tevreden op de weg. Het was niet gewond, maar waarschijnlijk nog erg jong waardoor het niet zo bang was. Het was echt zo gaaf om een wilde Koala van zo dichtbij te zien. Want wanneer je naar de foto's van diegene in de bomen kijkt, dan zie je hoe hoog ze normaal gesproken zitten.
Tegen de middag zijn we terug in Melbourne. Na een trip van 880 kilometer zijn we echt even helemaal weggeweest. Ik ben zo blij dat ik mee kon rijden met de Finse meiden, het was één grote gezelligheid en de kust was prachtig.