Te olifant, te voet en te raft

Maandag 2 juni, vanochtend stapte we met twaalf mensen en twee tour guides in een pick-up taxi op naar de jungle.
Het was bijna twee uur rijden, zo'n twintig minuutjes op de grote weg en de rest over jungle paden. Dit was echt gaaf en hobbelig :p
De omgeving was net een film scene, modder weggetjes, jungle, bergen en af en toe een klein bamboo hut dorpje.
We kwamen aan en onze toch begon. Het eerste deel was te olifant. Via een enorme stijger klim je op de olifant zijn rug waar een klein bakje op is bevestigd. Groot genoeg voor twee personen. Het was echt leuk, we liepen door de bush bush, heuvel op en heuvel af. Je moet je dan nog best goed vasthouden, het is aardig wiebelig. De olifanten mochten onderweg eten. Dit was echt gaaf om te zien. Ze trekken namelijk hele bomen uit de grond alsof het niks is. Die enorme stammen en takken gaan ook zo naar binnen. Wat een oerkracht. :p
Er waren ook wat baby olifantjes, zo lief! Die kwamen kijken of je iets te eten had, met hun kleine slurfjes zijn ze verdomd handig en sterk.
Na het olifanten avontuur gingen we lunchen, even bijtanken voor de grote tocht.
Het had even geregend, dus was het lekker modderig en dus heel glad. We begonnen aan de tocht door de jungle en de bergen, op naar het bamboo dorpje op de top van de berg.
Met liters water en een tas met survival kit op de rug gingen we op pad.
We waren nog niet zo lang onderweg toen we uitkwamen op een heel mooi uitkijk punt. De gids wees naar een klein dorpje boven op een berg en zei: "Kijk dat is ons hotel voor vanavond."
Ik dacht: Ja daaag dat kan niet. Dat is zo ver, hij maakt een grapje. Niet dat ik niet wil lopen, maar het leek dat je voor die afstand wel drie dagen nodig had om het lopend te bereiken.
Nou we gingen verder en het was echt een heftige tocht. Het klinkt misschien een beetje vies maar het was heel warm en je zweete op plekken waarvan je niet eens wist dat je kon zweten. Nu hielp het ook dat het heel erg vochtig was in de jungle. We stopten regelmatig om even uit te rusten. Dit was ook echt nodig omdat we bijna recht omhoog de bergen opgingen. Je was echt buiten adem na een tijdje.
Ik probeer te beschrijven dat het dus echt een gave, mooie en echt heftige berg opwaartse tocht was. Vol met opstakels, modder en afgronden;)
Ik kon nog steeds niet geloven dat we naar dat dorpje op de berg liepen, maar na ruim vier uur lopen was er een wonder geschied. We liepen het bamboo dorpje binnen. Ongelovelijk, wat een afstand die we hebben afgelegd. Gaaf!!!
Dood op en helemaal onder de modder kwamen we aan. Na een alternatieve maar heerlijke verfrissende douche, een grote bak met water en een kommetje, gingen we de bamboo hut in. Schoenen uit!
Het was echt gaaf. Een hut op palen gemaakt van bamboo. Aleen maar bamboo. Een klein oud Thais vrouwtje zat klaar om drinken te verkopen, even later kwamen er nog wat meisjes met sieraden en de moeder van de familie bood massages aan. Nou al ben je in the middle of no where...ook hier proberen ze je dingen te verkopen.
De gidsen hadden een heerlijke maaltijd klaar gemaakt en na het eten zaten we gezelig met z'n allen op het "terras" van de bamboo hut. Er werden wat kaarsjes aangestoken, een gitaar werd te voorschijn getoverd en de kamp liedjes kwamen spontaan in ons op. Het was echt super gezellig...maar echt laat werd het niet. Iedereen was dood op.
De bedjes in de hut waren opgemaakt en eigenlijk best comfortable, ondanks dat het dunnen soort van bamboo matjes waren.
Bamboo, what else. :)

Dinsdag 3 juni, ik had echt heerlijk geslapen. En na een ontbijtje pakten we onze spullen weer in en maakte we ons klaar voor de teug tocht. Deels te voet en deels te raft.
De terugweg ging voornamelijk berg afwaarts. Nou vergis je niet, dat is ook echt vermoeiend en veel lastiger dan berg opwaarts. Velen van ons belandde om de haven klap op hun kont. Na eventjes lopen zei de gids ons om even om te kijken. Nou hoe snel we weer weg waren van het dorpje, was net zo onbegrijpelijk als hoe snel we er waren. Het dorje lag nu aan de andere kant van de vallei.
Na zo'n twee uurtjes lopen waren we weer lekker vies en nogal warm...en toe aan verkoeling. Laat er nou net een enorme waterval zijn. Yes! Iedereen dook er in! Haha! Het was heerlijk. Zeker na de warme zee overal in Thailand, was het heerlijk om in echt koud water te plonsen.
Na de duik was het nog maar eventjes lopen naar de laatste etappe van de tocht, het raften.
Na de instructies stapten we met vijf mensen en een instructeur in de raft. Nou ik weet het niet. Het leek alsof dit de eerste keer was voor onze intructeur. Of...wij deden het heel slecht, maar dat kan ik me niet voorstellen:p Wij hadden Matt aan boord. Hij is een proffesionele kanoër die door Pfeifer helaas de Olypisch spelen moet missen. Om een depressie te voorkomen besloot hij om op reis te gaan.
Maar goed, onze boot bleef maar achterste voren naar de water vallen te willen gaan. Op het moment dat we recht uit gingen was er wel weer een rots waar we langs gingen die er voor zorgde dat we omdraaide en kei hard achteruit de watervallen af gingen.
Twee keer dacht ik echt...oke nu gaat het mis, Nu gaan we er echt uit vallen of de raft slaat om...
Maar nee, jee! We hebben het overleefd, zonder uit de boot te vallen.
Achteraf was het echt onwijs gaaf, maar op dat moment was het echt wel scary!!
Na het raften konden we nog even relaxen op een bamboo raft, ja met dat bamboo weten ze hier wel raad.
Onze tour sloten we af met een heerlijke lunch. Daarna werden we terug gebracht naar onze guesthouse in Chang Mai.
Het eerste wat iedereen deed was douchen. Daarna zijn we met z'n allen gezellig wat gaan eten...Na het eten viel iedereen als een blok in slaap.