Schilderachtig stadje en een Ode aan Steve Irwin

Zaterdag 26 april, de tijd vliegt!
Na een weekje Surfers en twee dagen met Bas op de Unie zit ik alweer in Noosa.
Ik was van plan om een paar dagen in Brisbane door te brengen, maar mijn reis schema liet dat niet toe. Van Surfers naar Brisbane en Noosa verliep iets sneller dan gepland.
Ik heb om precies te zijn 12 uur doorgebracht in Brisbane, waarvan 8 uur slapend. Ik kwam 's avonds aan en de volgende ochtend vetrok ik al weer vroeg. Over Brisbane kan ik jullie dus niks vertellen. Alleen dat er een kakkerlak in de badkamer zat. Iiiieeeuuuuwww! Haha nee hoor, alles went.

De Oz Ex bus bracht me naar Noosa.
Noosa is een klein en ontzettend mooi stadje aan de oost kust van Queensland. Men weet dit ook en de gemeente doet er alles aan om Noosa zo mooi te houden.
Ook in dit stadje is hoogbouw verboden en de Mac komt er niet in.
De populatie wordt er in de hand gehouden. Er worden max. 56.000 inwoners toegestaan. Veel van de prachtige huizen staan hier aan het water, de rivier of de zee, in een tropisch woud of tussen wuifende palmen en tropische bloemen. Wil je in dit schilderachtige stadje wonen? Dan kan ik je zeggen. Spaar ze of keep on dreaming!

Ik kwam vanochtend vroeg aan en ben eerst even de buurt gaan verkennen. Daarna ben ik naar het strand gegaan. Wat is het hier mooi!
De kustlijn is hier heel gevarieerd met rotsen, groene beplante bergen, heuvels en witte stranden. Het water is helder blauw en op een zonnige dag als vandaag is het hier geweldig.
Vandaag had ik weer een rendez vous met mijn surf buddies. Claire en Michael waren ook in town. Om dit te vieren zijn we gezellig uit eten gegaan. Jammie!
Vandaag heb ik het niet te laat gemaakt want morgen ga ik naar de zoo.

Zondag 27 april, om zeven uur ging de wekker en maakte ik me klaar voor de dierentuin. Met een spijker rokje, topje en slippers o, vooral de handtas niet vergeten, was ik klaar voor het avontuur.
Op naar The Australian Steve Irwin Zoo.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik nooit zo weg was van Steve, the crocodile hunter. Ik vond hem altijd zo overdreven.
Op de heenweg speelden ze zijn show in de bus en ik vond het eigenlijk best leuk. Je zag dat hij zo veel plezier had in zijn werk en zo veel liefde voor dieren had. Ook zijn gevoel voor humor is eigenlijk best goed.
Tijdens de rit van een uur werden we dus al goed in de stemming gebracht.
Aangekomen in het park ging in met een map in de hand op pad. Langs de Dingo's, de Tasmanian Devils en de Wombats.
Onderweg kwam ik twee park medewerkers tegen die rondliepen met een kleine krokolil en een slang. Deze mocht je aaien. Wat leuk! Haha.
Om tien uur was het voedertijd voor de olifanten. Na even in de rij te hebben gestaan was het mijn beurt om een stukje appel aan de olifant te geven. Hup met die enorme slurf weet hij heel handig het stukje appel van mijn hand te pakken en het zo in zij mond te gooien.
Om half elf was het tijd voor de grote show. Ik ben nooit zo fan van dieren shows maar deze was echt geweldig.
Eerst werden er vier mensen goed voor schut gezet. Hmm dat klinkt misschien wat cru, maar het was echt heel grappig. Vier Mensen uit het publiek die zo gek mogelijk deden werd verteld dat ze als ze een bepaalde beweging maakte in combinatie met een gek geluid, dat er dan een vogel naar ze toe zou vliegen en op hun arm landen.
De kooi ging open en er vlogen tien witte vogeltjes uit. De vier mensen gingen als een gek tekeer maar de vogeltjes vlogen vrolijk in het rond en verdwenen uiteindelijk. En die mensen maar gek doen.
Na mooie volgels, slangen en krokodillen gezien te hebben vervolgde ik mijn tour naar de kangaroe garden.
Hier kon je de kangaroes aaien en voeren. Dat was echt heel erg leuk. En wat zijn ze zacht! Jee, nu ben ik echt in Australië. Ik aai kangaroes.
Toen ik even later door de Koala tuin liep werd dit gevoel alleen maar versterkt. Om één uur was het tijd voor de live koala show. Hierdoor ben ik weer een stukje wijzer en heb ik een koalaatje geaait. Wat leuk!!
Na de lunch ging ik op naar de tijgers. Er waren twee kleine tijgers van negen maanden oud. Nouja klein, het waren toch al twee filnke jongens van ruim vijftig kilo, met enorme klauwen.
Er was een kleine show, ze speelde met de tijgertjes. Deze sprongen over boomstammen en in het water. Dit was ook echt heel leuk om te zien.
Ik heb vandaag weer een heleboel bijgeleerd. Ja ja, dat reizen maakt je iedere dag weer een beetje wijzer.
- Zo kunnen de grote kangaroes van 10 feet, bijna twee meter groot, wel drie meter hoog springen.
- Kunnen krokodillen zich helemaal niet zo snel over het land voort bewegen als men altijd beweert. Er zit namelijk een enorme staart in de weg.
- Dat krokodillen al 16 miljoen jaar hetzelfde zijn.
- Koala's echt heel leuk en lief zijn:p en heel slimme beestjes. Ze eten alleen eucaliptus zoals ik al eerder vertelde. Ze slapen bijna de hele dag en als het slecht weer is dan rollen ze zichzelf op en blijven lekker zitten waar ze zitten. Net als mensen lekker binnen onder de wol blijven. Is het warm dan strekken ze zich uit en gaan ze lekker wijdbeens op een boom zitten.
What a life!
En wat ik vooral geleerd heb vandaag. Ik heb echt respect gekregen voor Steve Irwin.
Één man die zo veel voor elkaar gekregen heeft en nog steeds zo veel te weeg brengt. Zijn hele leven ging uit naar zijn passie voor dieren.
De dierentuin is opgericht door zijn ouders, maar hij is degene die het zo groots heeft gemaakt. Samen met zijn vrouw was hij hard aan het werk en tot op heden zijn ze bezig het park alleen maar te verbeteren en uit te breiden en dat dan voor de dieren. Nu zet zijn vrouw de plannen voort.
Deze dierentuin is ook niet zo maar een dierentuin. Overal zijn kleine shows te zien. Hierin wordt dan veel uitleg gegeven. Het is niet alleen beestjes in kooitjes bekijken.
De dieren worden hier heel goed verzorgd en ze leven zoveel mogelijk in vrijheid.
De zoo is een echte aanrader!
Na een foto met een koala op mijn arm ging ik voldaan naar de uitgang waar de bus klaar stond om ons terug te brengen naar het hostelin Noosa.

Mijn ode aan Steve Irwin.