Beroemde vreemdelingen

Dinsdag 19 feb. vandaag hebben we om half 1 de bus gepakt naar Coronel Vivida. Het dorpje waar Anna twee maanden bij een gast gezin heeft gewoond.
Anna heeft hier in dit dorpje een braziliaans vriendje en gaat daar slapen. Ik ga bij een familie logeren waarvan de moeder bij een talenschool werkt en engelse les geeft. Dit is erg handig aangezien ik echt geen portugees spreek.
We kwamen ´s avonds om 8 uur aan. Ik heb kennis gemaakt met mijn gast gezin voor de aankomende 2 dagen. Het zijn super vriendelijke mensen en ze vinden het echt geweldig dat ik bij hun logeer...gelukkig. We hebben nog even rond gelopen in het dorpje, waar Anna allemaal bekende tegen kwam.
Anna ging om 10 uur naar haar vriendje en ik ben met de familie mee naar huis gegaan.
Dit deel van Brazilië is heel anders dan Rio en Foz. Er wonen hier veel meer blanke mensen, van origine veel Italianen, Duitsers en Spanjaarden. Vandaar voel je je hier ook meer op je gemak, je bent niet de enige blanke, blonde hier.
Het gezin waar ik bij verblijf is niet super rijk maar hebben het wel goed. Ze wonen in een mooie buurt met vrijstaande huizen. Wat ik nog niet eerder gezien heb in Brazilië. Het lijkt een beetje op een Amerikaanse wijk.
Ik kreeg wat uitleg over het huis en moest doen of ik thuis was. Ik kreeg de kamer van hun oudste zoon (12), hier heb ik nog even zitten rommelen en ben lekker aan slapen.

Woensdag 20 feb. gefeliciteerd Anna!!
De volgende ochtend waren de kinderen naar school de ouders aan het werk en alleen ik en de nanny waren thuis.
Nanny, huishoudelijke hulp. Ik weet niet hoe ik het moet noemen. Ze werkt hier 5 dagen in de week en komt dan van 9 am tot een uurtje of 5 pm. Ze houdt het hele huis schoon, wast, doet de afwas en maakt iedere dag een uitgebreide warme lunch. Dit alles voor maar 300 reais per maand. 1 reais is 0,40 euro cent! Het is zo weinig. Stel dat je voor zo hard werken maar 120 euro per maand krijgt...
Arbeid wordt hier heel slecht betaald.
Ik voel me ook een beetje naar, terwijl ik ga douchen, achter de pc zit en een boterhammetje klaar maak. Zorgt zij voor een mengeling van de meest lekkere geuren. De schone was die in de tuin te drogen hangt en een heerlijke lunch die op het vuur staat.
Ik ruim wel netjes mijn eigen dingen op hoor maar toch is het gek. De familie zelf werkt trouwens wel heel hard. De vader heeft een bakkerij en de moeder geeft engelse les. Ze werken beide zo´n 8 tot 10 uur per dag, 6 dagen in de week.
Ik had wat vieze was en vroeg half in het frans en met handen en voeten of ik dat kon wassen. Zij wilde het wel voor me doen, maar dat wilde ik niet.
Ze liet me zien hoe en waar ik het kon wassen. Nou jullie hadden het moeten zien. Er was wel een wasmachine maar blijkbaar gebruiken ze die niet. Ik heb m´n was gedaan in een grote stenen wasbak met zo´n geribbelde wasplank waar je met wat zeep je kleren overheen moet raggen. Haha, dat was echt heel grappig en het leuke is, dat het echt heel schoon werd. Na 1,5 uur was ik klaar en had ik pijn in m´n rug:p Ik vond het wel leuk om het een keertje te doen zo, maar het is echt genant om te merken hoe een luxe paardje ik eigenlijk ben.
Rond het middag uur komt iedereen thuis voor de warme lunch. Ook Anna was terug van bij haar vriendje. De lunch was typisch Braziliaans en echt heerlijk! Ik kon ook niet wachten want had al de hele ochtend de geur van gebraden kip geroken.
Na de lunch zijn Anna en ik het stadje in gegaan en hebben bij de bakkerij een cappuchino gedronken.
Gek, koffie is hier ineens heel lekker, waarschijnlijk omdat ze hier overal stieken suiker in stoppen.
We zijn ook even langs de talen school gegaan waar we hartelijk ontvangen werden en aan alles en iedereen werden voorgesteld.
Het is echt gek maar de mensen behandelen je bijna alsof je beroemd bent. Het ging ook als een lopend vuurtje dat wij in het stadje waren. Er kwamen, geloof het of niet, vriendjes van de oudste zoon hier in huis om een handtekening vragen. Anna en ik hebben dus voor 5 jongetjes kleine briefjes met handtekening zitten schrijven. Zo gek, maar ze willen het echt.
Zo waren er voor vanavond ook een Duitse leraar en een Engelse lerares en haar gezin uitgenodigd om te komen eten, alleen omdat wij er zijn en! het Anna´s verjaardag was. Alhoewel dat voor hun misschien ondergeschikt was, aan het feit dat ze 2 Nederlanders aan tafel hadden. Ze vinden het geweldig om een andere taal te spreken. En zeker omdat onze engelse uitspraak veel beter is.
Anna had om 9 uur afgesproken met haar vriendje. Het eten begon pas om 10 uur en daar zat ik dan...
In het kleine stadje Coronel Vivida, aan tafel met 8 Brazilianen pizza te eten. Terwijl ik in een mengeling van Engels, Duits en Portugees een gesprek probeerde te voeren.
Het kan ineens gek lopen en dan te bedenken dat ze allemaal gekomen waren omdat wij (ik) daar waren.
Zo gaat dat hier legde Anna uit. Zij werd er toen die 2 maanden een beetje gek van op een gegeven moment. Ze willen alles voor je doen.
Na het eten ben ik achter de computer gekropen om te beschrijven wat ik vandaag wel niet allemaal had mee gemaakt.
Ik vind het leuk om bij mensen thuis te verblijven, zo leer je meer van het echte leven hier kennen.
En wordt ik ook gedwongen om een beetje Portugees te leren wat ik echt heel leuk vind. Ik kan er nog niks van maar het lijkt in ieder geval telkens minder op chinees. Doordat ik woorden uit het frans herken kan ik sommige zinnen zelfs verstaan:D

Morgen zouden we naar Paraty gaan, maar omdat dat te veel gedoe is hebben we besloten om nog vier dagen naar Florionapolis te gaan. Een grote stad aan de kust met hele mooie stranden.
En omdat de afgelopen twee dagen heel goed bevallen zijn en het wel heel fijn is gaan we daar weer bij een familie logeren.
Hopen dat het daar net zo leuk is als hier.