Spinnen, wasbeertjes en heel veel water!

En zwaar dat bleven m'n oogleden de hele rit...
De busreis duurde uiteindelijk, 26 uur.
En was werkelijk geweldig!! Ik heb namelijk 21 van de 26 uur geslapen! En ben dus alleen wakker geworden om te eten. Echt heerlijk bijgeslapen. Arme Anna, voor haar was het wel een beetje saai, maar ik kon mijn ogen echt niet open houden.
Toen we uit Rio weg reden heb ik nog even naar buiten zitten kijken en zodra we de stad uit waren reden we weer door het tropische landschap met de groene bebosde bergen. Wat zo mooi is!
Langzaam veranderde het landschap naar minder tropisch, we reden dan ook richting het zuiden. Richting de polen. Het zou dan ook iets minder warm zijn in het zuiden.
Nou echt niet, het is hier ook gewoon 36 graden! We nemen het zonnetje dus lekker met ons mee. Het landschap is hier minder tropisch, maar nog steeds overal palmen, grote rode bloemen en super mooi.

We kwamen aan bij ons hostel...nouja hostel het is meer een camping.
Het is heel groot en een soort hostel en camping in één. Er is een voetbalveld, pooltafels en een zwembad met bar en muziek. Dit is echt heel gezellig. Iedereen die niet naar de watervallen is, zit rond het zwembad. Meer is er hier namelijk niet te doen.
Wij zijn hier ook alleen maar om de watervallen van Iquacu te bekijken, bij het drie-landen punt van Brazilië, Paraquai en Argentinië.
Hoe het mogelijk is weet ik niet, maar na de busreis van 21 uur slaap was ik toch echt heel moe en zijn we lekker gaan slapen.
Morgen vroeg op en naar de Braziliaanse kant van de watervallen.

Zondag 17 feb. vandaag zijn we dus naar de Braziliaanse kant van de watervallen gegaan.
Er stond tegen een kleine vergoeding een ontbijtje voor ons klaar. Het was helaas een slecht ontbijt dat bestond uit suiker, suiker en nog eens suiker:p Ik moet er aan wennen want dat is het enige dat ze hier eten met het ontbijt. Koekjes, cake, koffie met suiker, broodjes en nog meer cake. En vers fruit, wat natuurlijk wel heel lekker is.
Na het ontbijt namen we samen met een aantal mensen die we hier ontmoet hadden, de bus naar de watervallen.
In het park aangekomen loop je eerst door een soort "geschiedenis in beeld" gebrachte hal. Daarna namen we de bus die ons naar de watervallen bracht.
Het gebied rond het park, de staat Parana, is heel groot en was voor 1800 één groot natuurgebied. Door de industriele revolutie die ook tot hier doordrong, werd uiteindlijk 95% van de staat voor de landbouw gebruikt. Dat zorgde ervoor dat er heel veel bos gakapt werd. Dit proces bleef maar doorgaan.
In 1930 was er nog ruim 80% over van het woud, maar in 1993 nog maar 3%. Vanaf dat moment werd er aan de noodrem getrokken en is het beschermd gebied geworden.
Dit stuk land werd heel lang geleden bewoond door de Indianen.
De God van de Indianen is de natuur. Zij moesten dan ook offers brengen aan Hem en dit deden ze bij de watervallen. Er is één deel dat de Devil's throat heet. Een punt waar heel veel water tegelijk naar beneden stort en zo veel waterdamp veroorzaakt dat je er niks anders ziet dan stoom. Een devil's throat. Het is een raadsel wat zich op de bodem bevindt. Een raadsel die we nooit zullen ontrafelen.
Dit was de offerplaats.

Na een flinke wandeling kwamen we bij de watervallen. En dat was echt ongelofelijk, zo mooi en indrukwekkend. Zo veel water dat maar blijft komen en naar beneden stort. Waar komt het vandaan vraag je je af. Er was een pad dat langs de falls liep en wat je uiteindlijk naar een punt bracht waar je met een brug over de falls heen kon lopen. En daar loop je dan over het wilde water.
Ik was zo blij dat ik m'n bikini aan had want door de stoom/spetters/waterdamp wordt je echt helemaal doorweekt. Dit was echter wel erg verfrisend, het is hier nog steeds 36 graden.
Het park zelf is ook heel mooi. Overal fladderen vlinders die op je komen zitten, fluiten mooie vogels, krioelen nogal grote spinnen en overal zie je kleine wasbeertjes. Deze zijn heel leuk en best brutaal. Ze pikken je blikje drinken en/of je eten zo uit je hand. Je kan ze ook aaien. Helaas waren wij alleen maar getuigen van dit schouwspel, wat ook heel leuk was om te zien hoor. Ze zijn echt handig met de bikjes en weten precies wat ze moeten doen om het drinken eruit te krijgen.
Na een flinke wandeling en veel te veel foto's te hebben gemaakt, zijn we uiteindlijk met de bus terug gegaan.
In het hostel was er een Italiaanse maaltijd waar je je voor kon inschrijven. Slim gedaan van dit hostel hier, er zijn namelijk geen winkels in de buurt. Er is wel een keuken maar zonder spullen kom je niet echt ver.
Het is goed verdienen voor het hostel en super gezellig voor ons. Iedereen eet samen in een grote eetzaal, het gaf me een beetje een kamp idee .
Na het eten zijn we aan de rand van het zwembad een lekkere caipirinha gaan drinken, die zijn hier maar 1 euro 60 :p. Daarna we lekker gaan slapen. Morgen gaan we naar de Argentijnse kant van de falls.
We dus een dagje naar Argentië!!