Pink Birthday Girl Badge
Blijf op de hoogte en volg Jamie
11 September 2013 | Australië, Cairns
Het is inmiddels een bekend verhaal. Door te veel leuke dingen, een full time baan en de outback, lees; geen bereik, zijn de verslagen tijdens het tweede deel van mijn Australië reis niet meer op de blog verschenen. Nu inmiddels al weer een ruime tijd later en terug in Nederland wil ik wel graag het reisverslag afmaken.
Dus bij deze alsnog deel 2.
Woensdag 13 maart 2013
Cairns, een klein stadje dat helemaal in het noorden aan de oostkust ligt. De stad is gesticht in 1876 om de mijnwerkers onderdak te bieden. Men zocht namelijk naar goud in het Hodgkinson River gebied. De nederzetting raakte echter in verval toen er een eenvoudigere route gevonden werd via Port Douglas. Toch heeft Cairns zich weten te ontwikkelen tot een kleine stad. Dit komt doordat het een belangrijke route bood voor het trein transport van o.a. de goud en suikerriet export. Cairns heeft inmiddels 150.000 inwoners.
Het is leuk om te zien dat Port Douglas, waar ik vijf jaar geleden geweest ben, een klein plaatsje is gebleven en Cairns toch echt is uitgegroeid tot een stad. Nu kan je het echter absoluut niet vergelijken met de grote steden zoals Sydney en zelfs niet met Adelaide. Dan is Cairns toch echt wel klein.
De stad kent ook geen echte hoogbouw. Het hoogste gebouw is een hotel met zes etages. Er is één winkelcentrum, een lokale markt en er is één hoofdstraat. Aan de kust ligt een lange promenade genaamd The Esplenade. Ook is er een lagoon aangelegd omdat het niet veilig is om aan de kust in de zee te zwemmen. Er is overigens ook niet echt een strand. Wel is er een kleine haven.
In het kleine centrum woont weinig lokale bevolking, zij wonen net buiten het centrum. Het centrum is volledig gericht op het toerisme, dit is dan ook de grootste bron van inkomsten. Wat logisch is, Cairns heeft een heerlijk warm klimaat, het is omgeven door tropisch regenwoud en ligt tussen prachtige groen begroeide bergen, maar wat nog het belangrijkste is, is het enorme aquarium genaamd het Great Barrière Reef dat pal voor de kust ligt.
Ik ben hier dan ook naar toe gevlogen voor het duiken en ik hoop werk te vinden in de duik industrie. Ik heb ten slotte niet voor niets mijn Dive Master gehaald.
Het is acht uur 's ochtends wanneer ik het vliegveldje uit wandel en regelrecht de stromende regen is stap. De eerste echte regen op de trip tot nu toe, maar met een temperatuur van ruim dertig graden is het lang niet zo erg. Het is het staartje van het regen seizoen en als het goed is, is de regen snel voorbij en mag het zonnetje lekker gaan schijnen.
Het hostel waar ik de aankomende dagen verblijf is echt super. Het is leuk opgezet met de keuken, een pooltafel, picknick tafels en een zwembad allemaal centraal gelegen, de kamers zijn er omheen gebouwd. Er is een leuke groep backpackers aanwezig die hier tijdelijk woont en werkt. Mijn doel is om zo snel mogelijk gezellig te socializen met alles en iedereen hier. Dit omdat het over drie dagen feest is en ik niet alleen mijn verjaardag wil vieren. Ik heb een prima kamer en ga vanmiddag Cairns verkennen, of eigenlijk kijken wat ik nog herken. Vijf jaar geleden heb ik hier en kleine week gezeten.
Nou er is eigenlijk niets veranderd. Dé straat waar alles gebeurd, waar zich o.a. de Irish Pub bevindt en niet te vergeten de welbekende of beter gezegd de beruchte Whoolshed bar en het grote Gilligan’s hostel. De Esplanade boulevard nog steeds puur en alleen gericht op het toerisme vol met hotels, restaurants, cafeetjes en reisbureautjes. Het winkelcentrum de lagoon en de haven, alles is nog hetzelfde.
De omgeving is ook nog steeds schitterend. Overal waar je kijkt zie je de groene bergen op de achtergrond, de palmbomen wuiven vrolijk in de wind en overal bloeien felgekleurde bloemen. Het geeft een ontspannen vakantie gevoel. Niet dat de voorgaande plekken nou zo stressvol waren.
Wat me echter wel weer opviel en wat me ook goed is bijgebleven van de vorige keer. Is het grote aantal Aboriginal mensen die hier op straat zijn en leven. Veel zijn, helaas door overtollig alcohol gebruik, niet meer helemaal bij zinnen. Gelukkig blijven ze, wanneer jij ook vrolijk doet, rustig en vragen ze je vriendelijk om wat geld en sigaretten.
Wie er ook nog steeds zijn, maar zich alleen in de avond uren laten zien en vooral laten horen zijn de vleermuizen. Ze zijn echt gigantisch en hangen op z’n kop in bepaalde bomen. Druk krijsend en af en toe slaan ze hun vleugels even uit. Het is echt bizar om te zien.
Na een dagje heerlijk rond struinen zoek ik het hostel weer op. Wat fijn om terug te zijn. Het enige wat nog niet helemaal bij het ideale vakantie plaatje past is de regen, maar morgen wordt het vast beter.
Alsof de weer goden me gehoord hebben. De volgende dag schijnt de zon en het is heerlijk weer. Ik kan de verleiding dan ook niet weerstaan om eerst even lekker het zwembad in te duiken en te zonnebaden.
In de middag heb ik een flink aantal duikscholen bezocht om te kijken wat voor een werk mogelijkheden er zijn. Werken als Dive Master kan alleen nog lastig worden. Dit wist ik overigens al voordat ik hier naar toe ging. De duikscholen nemen eigenlijk alleen maar Dive Masters aan die de vervolg cursus tot instructeur willen volgen. Dit doe je dan d.m.v. een werk en leer project. En dit ga ik niet doen, maar ik heb wel een fantastisch alternatief gevonden!
Ik ga maandag voor vijf dagen mee als vrijwilliger hosty (hostes) aan boord bij de Deep Sea Divers Taka boot. Echt super gaaf! Hierover later nog veel meer, nu ga ik eerst nog lekker drie dagen ontspannen en kijken of ik ander werk kan vinden.
Het is inmiddels vrijdag avond en helemaal gezellig in het hostel. Het is een leuke groep van zo’n vijftien man en ik vermaak me prima. We gaan met z’n allen bbq-en en de pool tafel is non stop in gebruik. Mijn plan om te voorkomen dat ik mijn verjaardag dit jaar alleen vier is dus helemaal gelukt. Om precies twaalf uur wordt er enthousiast gezongen, maar morgen is het eigenlijk pas echt feest.
Zaterdag 16 maart 2013
Ook al is het feest, er is ook werk aan de winkel. Vandaag ga ik overdag proberen een bijbaantje te scoren bij een leuk cafeetje. Who knows, it might be my lucky day. Gewapend met mijn CV ga ik op pad. Na een hele dag met veel enthousiasme mijn CV te hebben uitgedeeld keer ik terug naar het hostel.
Wanneer ik de binnenplaats op loop hangen er overal ballonnen en zit de hele club aan tafel met toeters en wordt er luid gezongen. Jeetje, wat super lief en gaaf!! Ik was zo blij verrast en had het echt niet verwacht. Ik kreeg een roze badge opgespeld met de tekts: Birthday Girl! Echt zo leuk en attent. We hebben die avond met z’n allen gegeten en na het eten kreeg ik ook nog taart met kaarsjes. Nou mijn dag kon echt niet meer stuk! Om iedereen te bedanken zijn we daarna gezellig op stap gegaan. Feesten in the Irish pub en the Whoolshed. Do I need to say more?
De volgende dag is het dan ook lekker rustig in het hostel en het grootste deel van de dag brengen we door bij het zwembad. Wat een luxe hè.
Ik ben wel nog even op pad gegaan om alles te regelen voor de aankomende dagen. Eens kijken hoe dat bevalt…vijf dagen op zee met mijn zeemans benen. Spannend!!
Dus bij deze alsnog deel 2.
Woensdag 13 maart 2013
Cairns, een klein stadje dat helemaal in het noorden aan de oostkust ligt. De stad is gesticht in 1876 om de mijnwerkers onderdak te bieden. Men zocht namelijk naar goud in het Hodgkinson River gebied. De nederzetting raakte echter in verval toen er een eenvoudigere route gevonden werd via Port Douglas. Toch heeft Cairns zich weten te ontwikkelen tot een kleine stad. Dit komt doordat het een belangrijke route bood voor het trein transport van o.a. de goud en suikerriet export. Cairns heeft inmiddels 150.000 inwoners.
Het is leuk om te zien dat Port Douglas, waar ik vijf jaar geleden geweest ben, een klein plaatsje is gebleven en Cairns toch echt is uitgegroeid tot een stad. Nu kan je het echter absoluut niet vergelijken met de grote steden zoals Sydney en zelfs niet met Adelaide. Dan is Cairns toch echt wel klein.
De stad kent ook geen echte hoogbouw. Het hoogste gebouw is een hotel met zes etages. Er is één winkelcentrum, een lokale markt en er is één hoofdstraat. Aan de kust ligt een lange promenade genaamd The Esplenade. Ook is er een lagoon aangelegd omdat het niet veilig is om aan de kust in de zee te zwemmen. Er is overigens ook niet echt een strand. Wel is er een kleine haven.
In het kleine centrum woont weinig lokale bevolking, zij wonen net buiten het centrum. Het centrum is volledig gericht op het toerisme, dit is dan ook de grootste bron van inkomsten. Wat logisch is, Cairns heeft een heerlijk warm klimaat, het is omgeven door tropisch regenwoud en ligt tussen prachtige groen begroeide bergen, maar wat nog het belangrijkste is, is het enorme aquarium genaamd het Great Barrière Reef dat pal voor de kust ligt.
Ik ben hier dan ook naar toe gevlogen voor het duiken en ik hoop werk te vinden in de duik industrie. Ik heb ten slotte niet voor niets mijn Dive Master gehaald.
Het is acht uur 's ochtends wanneer ik het vliegveldje uit wandel en regelrecht de stromende regen is stap. De eerste echte regen op de trip tot nu toe, maar met een temperatuur van ruim dertig graden is het lang niet zo erg. Het is het staartje van het regen seizoen en als het goed is, is de regen snel voorbij en mag het zonnetje lekker gaan schijnen.
Het hostel waar ik de aankomende dagen verblijf is echt super. Het is leuk opgezet met de keuken, een pooltafel, picknick tafels en een zwembad allemaal centraal gelegen, de kamers zijn er omheen gebouwd. Er is een leuke groep backpackers aanwezig die hier tijdelijk woont en werkt. Mijn doel is om zo snel mogelijk gezellig te socializen met alles en iedereen hier. Dit omdat het over drie dagen feest is en ik niet alleen mijn verjaardag wil vieren. Ik heb een prima kamer en ga vanmiddag Cairns verkennen, of eigenlijk kijken wat ik nog herken. Vijf jaar geleden heb ik hier en kleine week gezeten.
Nou er is eigenlijk niets veranderd. Dé straat waar alles gebeurd, waar zich o.a. de Irish Pub bevindt en niet te vergeten de welbekende of beter gezegd de beruchte Whoolshed bar en het grote Gilligan’s hostel. De Esplanade boulevard nog steeds puur en alleen gericht op het toerisme vol met hotels, restaurants, cafeetjes en reisbureautjes. Het winkelcentrum de lagoon en de haven, alles is nog hetzelfde.
De omgeving is ook nog steeds schitterend. Overal waar je kijkt zie je de groene bergen op de achtergrond, de palmbomen wuiven vrolijk in de wind en overal bloeien felgekleurde bloemen. Het geeft een ontspannen vakantie gevoel. Niet dat de voorgaande plekken nou zo stressvol waren.
Wat me echter wel weer opviel en wat me ook goed is bijgebleven van de vorige keer. Is het grote aantal Aboriginal mensen die hier op straat zijn en leven. Veel zijn, helaas door overtollig alcohol gebruik, niet meer helemaal bij zinnen. Gelukkig blijven ze, wanneer jij ook vrolijk doet, rustig en vragen ze je vriendelijk om wat geld en sigaretten.
Wie er ook nog steeds zijn, maar zich alleen in de avond uren laten zien en vooral laten horen zijn de vleermuizen. Ze zijn echt gigantisch en hangen op z’n kop in bepaalde bomen. Druk krijsend en af en toe slaan ze hun vleugels even uit. Het is echt bizar om te zien.
Na een dagje heerlijk rond struinen zoek ik het hostel weer op. Wat fijn om terug te zijn. Het enige wat nog niet helemaal bij het ideale vakantie plaatje past is de regen, maar morgen wordt het vast beter.
Alsof de weer goden me gehoord hebben. De volgende dag schijnt de zon en het is heerlijk weer. Ik kan de verleiding dan ook niet weerstaan om eerst even lekker het zwembad in te duiken en te zonnebaden.
In de middag heb ik een flink aantal duikscholen bezocht om te kijken wat voor een werk mogelijkheden er zijn. Werken als Dive Master kan alleen nog lastig worden. Dit wist ik overigens al voordat ik hier naar toe ging. De duikscholen nemen eigenlijk alleen maar Dive Masters aan die de vervolg cursus tot instructeur willen volgen. Dit doe je dan d.m.v. een werk en leer project. En dit ga ik niet doen, maar ik heb wel een fantastisch alternatief gevonden!
Ik ga maandag voor vijf dagen mee als vrijwilliger hosty (hostes) aan boord bij de Deep Sea Divers Taka boot. Echt super gaaf! Hierover later nog veel meer, nu ga ik eerst nog lekker drie dagen ontspannen en kijken of ik ander werk kan vinden.
Het is inmiddels vrijdag avond en helemaal gezellig in het hostel. Het is een leuke groep van zo’n vijftien man en ik vermaak me prima. We gaan met z’n allen bbq-en en de pool tafel is non stop in gebruik. Mijn plan om te voorkomen dat ik mijn verjaardag dit jaar alleen vier is dus helemaal gelukt. Om precies twaalf uur wordt er enthousiast gezongen, maar morgen is het eigenlijk pas echt feest.
Zaterdag 16 maart 2013
Ook al is het feest, er is ook werk aan de winkel. Vandaag ga ik overdag proberen een bijbaantje te scoren bij een leuk cafeetje. Who knows, it might be my lucky day. Gewapend met mijn CV ga ik op pad. Na een hele dag met veel enthousiasme mijn CV te hebben uitgedeeld keer ik terug naar het hostel.
Wanneer ik de binnenplaats op loop hangen er overal ballonnen en zit de hele club aan tafel met toeters en wordt er luid gezongen. Jeetje, wat super lief en gaaf!! Ik was zo blij verrast en had het echt niet verwacht. Ik kreeg een roze badge opgespeld met de tekts: Birthday Girl! Echt zo leuk en attent. We hebben die avond met z’n allen gegeten en na het eten kreeg ik ook nog taart met kaarsjes. Nou mijn dag kon echt niet meer stuk! Om iedereen te bedanken zijn we daarna gezellig op stap gegaan. Feesten in the Irish pub en the Whoolshed. Do I need to say more?
De volgende dag is het dan ook lekker rustig in het hostel en het grootste deel van de dag brengen we door bij het zwembad. Wat een luxe hè.
Ik ben wel nog even op pad gegaan om alles te regelen voor de aankomende dagen. Eens kijken hoe dat bevalt…vijf dagen op zee met mijn zeemans benen. Spannend!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
